Με εξαίρεση μια «πληρωμένη καταχώρηση» σε μια από τις πίσω σελίδες του κυβερνητικού Τύπου, με τη γνωστή άθλια και ψεύτικη κυβερνητική επιχειρηματολογία περί των «οικονομικών αδιεξόδων» και περί των μέτρων στήριξης των εργαζομένων ...που απολύουν, μάταια θα έψαχνε κάποιος χτες στα αστικά ΜΜΕ κάποια έστω και μικρή αναφορά στον μεγαλειώδη αγώνα των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ. Τι κι αν χιλιάδες εργαζόμενοι σε όλη τη Λοκρίδα απήργησαν και βγήκαν χτες στους δρόμους, υψώνοντας τείχος προστασίας στους εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ, για να μην ολοκληρωθεί το έγκλημα, να μην κλείσει το εργοστάσιο, να μην βρεθούν στον δρόμο οι εκατοντάδες εργαζόμενοι και οι οικογένειές τους; Τι κι αν απ' άκρη σ' άκρη σε όλη την Ελλάδα χιλιάδες εργαζόμενοι ένωσαν και χτες όπως και όλες τις προηγούμενες μέρες τη φωνή τους με τους εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ, τον αγώνα τους, που για πάνω από 4,5 χρόνια αποτελεί φάρο αξιοπρέπειας, αγώνα, μαχητικότητας, που δείχνει ότι οι εργαζόμενοι όταν συσπειρώνονται και αγωνίζονται βάζοντας μπροστά τα δικά τους συμφέροντα μπορούν να χαλάνε τα αντιλαϊκά σχέδια κυβερνήσεων και κεφαλαίου; Ολα αυτά είναι κάτι παραπάνω από ένας καλός λόγος για ένα μεγαλοπρεπές «θάψιμο» του μεγάλου αυτού αγώνα: Η πείρα του άλλωστε αποτελεί ήδη πολύτιμη παρακαταθήκη για τις μάχες που έχει να δώσει η εργατική τάξη το επόμενο διάστημα.