Να λοιπόν που δημοσιολόγοι και αναλυτές, διαφόρων αποχρώσεων, άρχισαν να κάνουν διάφορες σοβαρές πραγματείες πάνω στο θέμα της βίας. Μερικοί μάλιστα, που θεωρούν εαυτούς καλούς γνώστες του μαρξισμού, μιλούν και για την επαναστατική βία. Και όλ' αυτά συνδεδεμένα, όχι με την ιστορία των κοινωνιών, αυτή την έχουν εγκαταλείψει, δεν τους χρειάζεται, αφού η κοινωνική εξέλιξη σταματά σ' αυτό το σάπιο σύστημά τους, ή για μερικούς μετεξελίσσεται «αυτόματα» και «αυθόρμητα», κάτω από την επίδραση της γνώσης και της τεχνολογίας, σε μετακαπιταλιστική, μεταβιομηχανική και ό,τι άλλο «μετά...» βάλει ο νους τ' ανθρώπου.

Βεβαίως, όλοι αυτοί δουλεύουν για την ενίσχυση του αστικού πολιτικού συστήματος και της σάπιας κοινωνίας του κεφαλαίου. Που στην εποχή του ιμπεριαλισμού η αντιδραστική της πορεία είναι ανεπίστρεπτη και δε θα ανακοπεί αν η ιστορία δεν κάνει το άλμα για το πέρασμα στην κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση. Με την επαναστατική δράση της συντριπτικής πλειοψηφίας των λαϊκών μαζών, αυτή είναι η επαναστατική βία και όχι οι πολιτικές δολοφονίες των μηχανισμών των μυστικών υπηρεσιών. Γιατί οι λαϊκές μάζες νιώθουν καθημερινά τη βία του κράτους όταν διεκδικούν τα δικαιώματά τους. Που τις χτυπά η άγρια καταστολή της πολιτικής των κυβερνήσεων των μονοπωλίων και των κρατικών οργάνων προστασίας της εξουσίας. Ας μην ξεχνάμε ότι οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις εντείνουν την εκμετάλλευση, οι αγρότες ξεκληρίζονται, τα παιδιά του λαού διώχνονται από την εκπαίδευση ελέω ταξικών φραγμών της μεταρρύθμισής τους, η υγεία των πληβείων ρίχνεται στον καιάδα της εμπορευματοποίησης, οι «τρομονόμοι» επιβάλλουν την ψυχολογία της τρομο-υποταγής, ενώ οι ναυτεργάτες είναι «ντυμένοι στο χακί» προς τέρψιν των εφοπλιστών αφού επιβλήθηκε διά της βίας η ταξική υποταγή τους. Αν όλ' αυτά δεν είναι βία τότε τι είναι;

Ετσι λοιπόν η «υπόθεση 17Ν» αξιοποιείται από τις κυρίαρχες δυνάμεις και τους ιμπεριαλιστές συμμάχους τους ως μοχλός διαμόρφωσης των πολιτικών εξελίξεων. Η προκλητική επιχείρηση αποπροσανατολισμού και χειραγώγησης των λαϊκών δυνάμεων, μέσω της διοχέτευσης του κουρνιαχτού των πληροφοριών και των σεναρίων στα ΜΜΕ, πασχίζει να διαμορφώσει μαζική ψυχολογία αποδοχής της πραγματικότητας που διαμορφώνουν με την επιδιωκόμενη τρομο-υποταγή και την ιδεολογική-προπαγανδιστική βία που ασκούν καθημερινά ασταμάτητα όλοι οι μηχανισμοί τους. Η πολύμορφη συκοφάντηση του ΚΚΕ και του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, η επιδίωξη ενοχοποίησης κάθε ιδέας και πρακτικής μαζικής λαϊκής κοινωνικοπολιτικής αντίστασης, πολύ περισσότερο, αμφισβήτησης του σάπιου συστήματός τους, γίνονται μοχλοί διαμόρφωσης μιας ακόμη πιο βάρβαρης κοινωνικοπολιτικής πραγματικότητας.

Η εργατική τάξη, τ' άλλα λαϊκά στρώματα, όχι μόνον πρέπει να επαγρυπνούν, αλλά να αντιστρέψουν την κατάσταση, ενισχύοντας την κοινή κοινωνικοπολιτική τους δράση στην προοπτική συγκρότησης του δικού τους λαϊκού μετώπου πάλης, έως την ανατροπή αυτής της αντιδραστικής πολιτικής και της εξουσίας που την ασκεί.