Δε λέμε, πάμπολλα τραβάει η έννοια της Αριστεράς στη χώρα μας, καθώς ο κάθε «προοδευτικός» εκπρόσωπος του μεγάλου κεφαλαίου την κόβει και τη ράβει στα μέτρα του και ο κάθε «εκσυγχρονισμένος» απολογητής του ιμπεριαλισμού, που... σέβεται τον εαυτό του, ορκίζεται στο όνομά της, αλλά υπάρχουν και... χειρότερα. Διαβάζουμε, για παράδειγμα, σε ανταπόκριση από την Αγκυρα: «Η τουρκική Αριστερά παρουσιάζεται στις εκλογές χωρισμένη σε τρία κόμματα: το Κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς του Μπουλέντ Ετσεβίτ (σ.σ. ο πρωθυπουργός της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο και σημερινός πρωθυπουργός της χώρας), το Κόμμα της Νέας Τουρκίας του Ισμαήλ Τζεμ (σ.σ. μέχρι πρότινος υπουργός Εξωτερικών) και το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα του Ντενίζ Μπαϊκάλ (σ.σ. νυν αντιπρόεδρος της κυβέρνησης), όπου προσχώρησε την περασμένη βδομάδα ο πρώην υπουργός Οικονομίας Κεμάλ Ντερβίς».

Οσο για την πραγματική τουρκική Αριστερά, και υπάρχει, και παλεύει μέσα κι έξω από τις φυλακές και τα μπουντρούμια, και εκπροσωπείται από κόμματα. Τα τελευταία, όμως, ούτε καν αναφέρονται σε ανταποκρίσεις, σαν την προηγούμενη.