«Οι εξαρτημένοι από ναρκωτικά είναι πολυστιγματιζόμενα άτομα. Ενα από τα στίγματα που φέρουν είναι το πέρασμά τους από ποινικές διαδικασίες», επισήμανε χτες ο Νικ. Παρασκευόπουλος, πρόεδρος του ΔΣ του Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕΘΕΑ), χτες, σε ημερίδα του Κέντρου σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχιατρικής του Σαν Ντιέγκο.

Ο Νικ. Παρασκευόπουλος ανέπτυξε τα δύο μοντέλα ποινικής καταστολής και τους τρόπους παραγωγής στίγματος. «Σε ό,τι αφορά τον πολυστιγματιζόμενο εξαρτημένο η ποινική νομοθεσία της χώρας μας δεν είναι προσεγμένη, είπε. Αναφέρονται, συνέχισε, τρεις διαφορετικοί όροι: χρήστης, τοξικομανής, εξαρτημένος. Οπου υπάρχει το συνθετικό "μανία" το στίγμα είναι μεγαλύτερο, ενώ η λέξη χρήστης περιγράφει απλώς την πράξη. Μόνο ένας ορισμός πρέπει να υπάρξει, του εξαρτημένου, ο οποίος είναι και ο λιγότερο στιγματικός».

Η υφυπουργός Υγείας Ελπ. Τσουρή έδωσε περισσότερο βάρος στον αποκλεισμό της ψυχικής υγείας, παραδέχτηκε ότι θα μπορούσαν να είχαν γίνει περισσότερα και επιχείρησε εξωραϊσμό της πολιτικής της κυβέρνησης μέσα από το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την αντιμετώπιση της εξάρτησης 2002 - 2006, που σκοπεύει στην ομαλή κοινωνική ενσωμάτωση των ανθρώπων που παρακολουθούν θεραπευτικά προγράμματα για την αντιμετώπιση της εξάρτησης. Ηδη, όπως είπε η υφυπουργός, λειτουργούν και επεκτείνονται προγράμματα του ΟΑΕΔ, τα οποία χρηματοδοτούν εργοδότες, προκειμένου αυτοί να προσλαμβάνουν ανθρώπους που έχουν παρακολουθήσει και ολοκληρώσει θεραπευτικά προγράμματα ή και τους ίδιους τους αποφοίτους των θεραπευτικών προγραμμάτων, προκειμένου να φτιάξουν τη δική τους επιχείρηση.

Η Φωτεινή Τσαλίκογλου, καθηγήτρια ψυχολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, υπογράμμισε ότι σύμφωνα με τα στοιχεία της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας «πέντε στις δέκα αρρώστιες είναι ψυχικές. Η κατάθλιψη και η σχιζοφρένεια ευθύνονται για το 85% των αυτοκτονιών, ενώ διαρκώς πληθαίνουν οι ασθένειες της ψυχής». Αναφερόμενη στο εγχείρημα ξένων χωρών του από - ιδρυτισμού, είπε: «Επικεντρώνεται στην κοινοτική φροντίδα που όμως είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση ανοχής του κοινωνικού συνόλου. Τα άσυλα μπορεί να έφυγαν όμως παραμένει η ασυλιακή λογική».