Ο θάνατος του συντρόφου μας Θανάση Παπαρήγα, στελέχους του ΚΚΕ, δημοσιογράφου, ιστορικού και συγγραφέα, αφήνει στο ΚΚΕ, στο «Ριζοσπάστη», στον «902» και στο χώρο της λαϊκής διανόησης ένα δυσαναπλήρωτο κενό. Η ΚΕ του Κόμματος εκφράζει τη βαθύτατη λύπη της στη συντρόφισσα Αλέκα Παπαρήγα και στην κόρη τους συντρόφισσα Βασιλεία Παπαρήγα.

Ο σ. Θανάσης Παπαρήγας ήταν γιος του δολοφονημένου στελέχους του ΚΚΕ Μήτσου Παπαρήγα και της παλιάς κομμουνίστριας Βασιλείας Παπαρήγα. Εντάχθηκε από τα μαθητικά του χρόνια στη Νεολαία της ΕΔΑ και αργότερα στη Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη. Το 1967 εξορίστηκε από τη δικτατορία στη Γυάρο και στη Λέρο. Απελευθερώθηκε το 1968, ενώ στις αρχές του 1974, αφού συνελήφθη εκ νέου, βασανίστηκε από την ΕΣΑ στο Μπογιάτι και εξορίστηκε και πάλι στη Γυάρο, απ' όπου αφέθηκε ελεύθερος τον Ιούλη του 1974, όταν η δικτατορία κατέρρευσε.

Εγινε μέλος του ΚΚΕ το 1968.

Ο σύντροφος Θανάσης Παπαρήγας εργάστηκε στο «Ριζοσπάστη» από το 1974 και στον «902», μέχρι σήμερα. Ηταν μέλος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ και του Τμήματος Ιστορίας, ενώ εργάστηκε και στο ΚΜΕ ως μέλος του ΔΣ. Γλωσσομαθής, με πολύπλευρες γνώσεις και πολυγραφότατος, προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες στο ΚΚΕ.

Ο σ. Θ. Παπαρήγας υπήρξε ένας αφοσιωμένος κομμουνιστής, άνθρωπος με ήθος, σταθερός υπερασπιστής των αρχών του ΚΚΕ και αλύγιστος σε όλες τις δυσκολίες της πολιτικής πάλης. Η συνολική στάση του εξέφραζε τη γενικότερη φιλοσοφία των κομμουνιστών για τη ζωή και τον τρόπο που καταξιώνεται η ανθρώπινη υπόσταση.

Ο σ. Θ. Παπαρήγας αποτελεί υπόδειγμα συνείδησης για την αξία της γνώσης, στο απέραντο πεδίο της οποίας εντρύφησε ολόκληρη τη ζωή του, μέχρι και το άδικο τέλος του. Ισως να είναι αυτή και η καλύτερη υποθήκη που αφήνει στις νέες γενιές, ιδιαίτερα στους νέους και στις νέες της ΚΝΕ.