Η «ιδιομορφία», όμως, της συγκεκριμένης επιχείρησης είναι ότι, για λόγους που θα δούμε παρακάτω, δημιούργησε έναν ολόκληρο μύθο γύρω από το όνομά της και τις σχέσεις της με τους ναζί. Ο μύθος στηρίχτηκε επί 57 χρόνια στο «εύρημα» ότι το κλείσιμο της εταιρίας, λίγο πριν τη συνθηκολόγηση της Γερμανίας, οφειλόταν στην ...«αντίστασή» της προς το καθεστώς!

Σήμερα, η ίδια η εταιρία καταρρίπτει αυτόν το μύθο, παραδεχόμενη ότι, όχι μόνο δεν «αντιστάθηκε» στους ναζί - πολύ περισσότερο, δεν υπήρξε «θύμα» τους - αλλά ανέπτυξε και μια πολύ κερδοφόρα συνεργασία με το τότε φασιστικό καθεστώς. Πιο συγκεκριμένα, η «Bertelsmann», προμήθευε την αγορά με εκατομμύρια έντυπα και βιβλία με αντισημιτικό περιεχόμενο, «εκτοξεύοντας» τα κέρδη της στα ύψη.

Μάλιστα, ο τότε επικεφαλής της επιχείρησης, Χέντριχ Μοχ, έκανε «δωρεές» εντύπων στα SS και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, η εταιρία τύπωσε 19 εκατομμύρια βιβλία, «αναβαθμίζοντάς» την, ουσιαστικά, στο ρόλο του ανεπίσημου εκδότη του γερμανικού στρατού και του υπουργείου Προπαγάνδας.

Μετά τη δημοσιοποίηση των παραπάνω στοιχείων, η εταιρία εξέδωσε «απολογητική» ανακοίνωση για το παρελθόν της και την «κομπίνα» που έστησε περί «αντίστασης». Υψηλόβαθμο στέλεχός της δε, ο Τιμ Αρντολντ, «έσπευσε» να δηλώσει στο BBC, ότι «οι τότε αξίες της "Bertelsmann" είναι ασυμβίβαστες με αυτό που εκπροσωπεί σήμερα. Η επιχείρηση είναι τώρα ένας παγκόσμιος παίκτης στη βιομηχανία των μίντια».

Αυτό που μένει, όμως, από την ιστορία της «Bertelsmann», είναι η ευκολία με την οποία τα μονοπώλια μπορούν να εμφανίζονται ακόμη και «μετανοημένα» για να εξακολουθούν να κερδίζουν. Ο Μαρξ το είχε εκφράσει ως εξής: Οτι οι καπιταλιστές είναι ικανοί να σου πουλήσουν και το σκοινί που θα τους κρεμάσεις...