Υπό διάλυση βρίσκεται, με ευθύνη της κυβέρνησης, το Ιδρυμα Προστασίας Τυφλών Βορείου Ελλάδος - Σχολή Τυφλών «Ο Ηλιος» που θα μπορούσε να αποτελέσει διέξοδο για τα τυφλά παιδιά της Θεσσαλονίκης, αφού στην πόλη δεν υπάρχει άλλη σχολή για τυφλούς, Ειδικό γυμνάσιο ή Κέντρο για πολυανάπηρα παιδιά με βάση την τυφλότητα.

Στη σχολή στην οποία το 1985 φοιτούσαν 120 μαθητές, φοιτούν σήμερα μόλις δέκα μαθητές στο δημοτικό και 20 μαθητές γυμνασίου και λυκείου, σε τμήματα φροντιστηριακής υποστήριξης. Παραμένουν ακόμα στα κτίρια της σχολής - τα οποία είναι σε άθλια κατάσταση - για πολλά χρόνια, και 50 περίπου άνθρωποι, μεγάλης ηλικίας, αφού η ανυπαρξία πολιτικής κοινωνικής ένταξης των αναπήρων, τους στέρησε οποιαδήποτε άλλη διέξοδο.

Σαν να μην έφταναν αυτά σε διοικητικό - οικονομικό έλεγχο που διενήργησε η Επιθεώρηση Μακεδονίας - Θράκης του υπουργείου Υγείας για τη χρονική περίοδο 1997 - 2002 διαπιστώθηκαν «πλήθος διοικητικών και οικονομικών παραλείψεων, προβλημάτων και παρατυπιών» για τις οποίες ευθύνονται οι διορισμένες διοικήσεις του Ιδρύματος.

Χρησιμοποιώντας αυτά τα προβλήματα, ως πρόσχημα, το υπουργείο Υγείας ενημερώνει με έγγραφό του την Τοπική Ενωση Μακεδονίας του Πανελλήνιου Συνδέσμου Τυφλών ότι το αίτημα των τυφλών για τη μετατροπή της σχολής σε Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου, που θα έλυνε το θεσμικό και περιουσιακό ζήτημα του Ιδρύματος, αναβάλλεται «έως ότου ολοκληρωθούν οι διαδικασίες που απαιτούνται για την εύρυθμη λειτουργία του ιδρύματος».

Το υπουργείο δηλαδή, αγνοώντας τις ανάγκες εκατοντάδων τυφλών παιδιών, αποφασίζει τη συνέχιση της πολιτικής που οδήγησε το Ιδρυμα στην αδιαφάνεια και την υποβάθμιση.

Τη διαδικασία τροποποίησης του θεσμικού πλαισίου - οργανισμού του Κέντρου Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών στην Αθήνα χρησιμοποιεί το υπουργείο προκειμένου να συγκαλύψει τις ευθύνες του για την υποβάθμιση της σχολής, την αποψίλωσή της από το απαραίτητο προσωπικό και τα τόσα άλλα προβλήματα που αντιμετωπίζει.

Πρόκειται για δυο εκφάνσεις της ίδιας αντι - κοινωνικής πολιτικής που εφαρμόζει η κυβέρνηση σπρώχνοντας τους ανάπηρους στην εξαθλίωση, στην άγνοια, στο περιθώριο.