Ελαφρολαϊκό ανάγνωσμα προς τέρψιν (αφελών) αναγνωστών θυμίζει αυτή η ιστορία με τα «λαϊκά» ομόλογα, την οποία η κυβέρνηση επιχειρεί να πουλήσει ως φιλολαϊκό μέτρο, ενώ πρόκειται για βάναυσο εμπαιγμό. Εχοντας συνεργήσει ανοιχτά στη μεγαλύτερη ληστεία των τελευταίων δεκαετιών από τις τράπεζες, σε βάρος των λαϊκών εισοδημάτων και αποταμιεύσεων (είτε μέσω της χαώδους «ψαλίδας» μεταξύ επιτοκίων καταθέσεων και χορηγήσεων είτε με τη βίαιη ανακατανομή του πλούτου μέσω της Σοφοκλέους), οι εκσυγχρονιστές επιχειρούν να δείξουν ότι τάχα ενδιαφέρονται για τους «οικονομικά αδύνατους». Ταυτόχρονα, βέβαια με τα αποκαλούμενα λαϊκά ομόλογα θα μαζέψουν ό,τι μπορούν για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους.

Δε «σώζεται» όμως το δημόσιο χρέος με τέτοια αστεία κολπάκια. Γι' αυτό, εξάλλου, η διεθνής χρηματιστική ολιγαρχία, από τις τράπεζες της οποίας έχουν δανειστεί οι κυβερνήσεις με επαχθείς όρους, έχει φροντίσει να τις δέσει χειροπόδαρα για να εισπράξει τα λεφτά «της». Ενας τέτοιος μηχανισμός είναι το Σύμφωνο Σταθερότητας της ΕΕ, το οποίο διόλου τυχαία δεν αναθεωρείται (νέο Μάαστριχτ), ώστε το δημόσιο χρέος να αποτελέσει το βασικό κριτήριό του. «Αναπόφευκτη» συνέπεια είναι η δραστική περικοπή των κοινωνικών δαπανών, η παράταση της λιτότητας, η συνέχιση της άγριας φοροεπιδρομής, κ.ο.κ.

Τα λαϊκά στρώματα, όμως, πληρώνουν αιωνίως τα σπασμένα της κρίσης του καπιταλισμού, χωρίς βέβαια να ευθύνονται στο ελάχιστο. Δεν ευθύνονται για τις πολεμικές δαπάνες που εκτοξεύουν στα ύψη το δημόσιο χρέος (μόνο επί των ημερών της κυβέρνησης Σημίτη τουλάχιστον 7 τρισ. δρχ. πήγαν στους ,ΝΑΤΟικούς, εξοπλισμούς). Δεν ευθύνονται βέβαια ούτε για το ότι οι κυβερνώντες εξασφάλισαν άφθονο και φθηνό χρήμα στις επιχειρήσεις, χωρίς να έρθει ποτέ η περιβόητη «αειφόρος ανάπτυξη» για το «καλό όλων». Ευθύνονται, ίσως, που τους αφήνουν να τους «ρουφάνε το αίμα»...