Παίρνοντας το λόγο ο Δημήτρης Ζάχαρης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας, σημείωσε τα παρακάτω:

«Αγαπητοί σ/φοι και σ/σσες

Με το χρόνο που μπήκε, το Κόμμα μας μετράει 85 χρόνια πορείας και δράσης.

85 χρόνια αδιάκοπης επαναστατικής δράσης, 85 χρόνια δεμένα στενά με τα λαϊκά συμφέροντα, 85 χρόνια πάλης του λαϊκού επαναστατικού κινήματος για ριζική κοινωνική αλλαγή στη χώρα.

85 χρόνια τώρα το ΚΚΕ παραμένει όρθιο, ζωντανό, μαχητικό. Διαψεύδει με την παρουσία του, τη δράση του τις κατά καιρούς προφητείες των αστών ιδεολόγων για τη διάλυσή του, τον επικείμενο θάνατό του.

Το πιο σημαντικ, το πιο ουσιαστικό, αυτό που τσακίζει τα όνειρα των αστών και των κατά καιρούς συνοδοιπόρων τους, είναι ότι το ΚΚΕ 85 χρόνια τώρα είναι δεμένο με τα όνειρα, τις ελπίδες, τους αγώνες του λαού μας, της εργατικής τάξης της χώρας μας και μαζί ανοίγουν τις λεωφόρους του μέλλοντος.

Ενα μέλλον Σοσιαλιστικό».

«Οι δυσμενείς εξελίξεις της περιόδου '89-'91», συνέχισε ο ομιλητής, «δεν αλλάζουν στο παραμικρό την πεποίθησή μας στη σοσιαλιστική και κομμουνιστική προοπτική ως ιστορική αναγκαιότητα αλλά και δυνατότητα.

Η καπιταλιστική βαρβαρότητα και η επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού σήμερα δεν είναι απόδειξη δύναμης, είναι και ένδειξη αδυναμίας να αντιμετωπίσει την απότομη όξυνση του συνόλου των αντιθέσεων, των αντιφάσεων που είναι σύμφυτες με την εξέλιξή του. Το καπιταλιστικό σύστημα δεν είναι παντοδύναμο και αιώνιο.

Είναι αλήθεια ότι η τελευταία 10ετία του 20ού αιώνα άνοιξε με μια μεγάλη ήττα του κομμουνιστικού κινήματος. Εκείνη η θύελλα κλόνισε πεποιθήσεις, ανέτρεψε συσχετισμούς, θέριεψε το συμβιβασμό στο εργατικό κίνημα, ακόνισε την επιθετική γραμμή του ιμπεριαλισμού.

Ομως, η κοινωνία και η εξέλιξή της έχει νόμους που την καθορίζουν. Οι αντιθέσεις που χαρακτηρίζουν τον καπιταλισμό στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο οξύνονται.

Η ιδεολογική έπαρση των αστών ιδεολόγων της 10ετίας του '90, που έφτασαν να μιλάνε για το τέλος της ιστορίας και το μονόδρομο του καπιταλισμού προσγειώνεται μπρος στο φάσμα της ύφεσης, που αγκαλιάζει όλο και πιο πολύ τα κέντρα του ιμπεριαλισμού. Υπεύθυνα οικονομικά και πολιτικά επιτελεία του ιμπεριαλισμού όλο και πιο πολύ συζητούν το ενδεχόμενο να περάσει η ανθρωπότητα στο φάσμα μιας παγκόσμιας κρίσης.

Εχουμε πια πολλά δείγματα. Πολλές χώρες έχουν ήδη μπει στη δίνη μιας καταστροφικής πορείας, που δημιουργεί το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα.

Οι κλασικές συνταγές άμβλυνσης των αντιθέσεων δεν απαντάνε (Αργεντινή...) γιατί έχει προχωρήσει σε ανώτερο επίπεδο η συγκέντρωση της παραγωγής και η κοινωνικοποίηση της εργασίας, από τη μια και η συγκέντρωση του πλούτου σε όλο και λιγότερα χέρια, από την άλλη.

Η φρίκη των αριθμών που δηλώνονται από τα πιο επίσημα χείλη και οργανισμούς και κάνει πολλούς μικροαστούς να μιλάνε για "έλλειμμα" δικαιοσύνης, κρύβει τις περισσότερες φορές την τραγωδία της φρίκης που ζει σήμερα η εργατική τάξη σε όλο τον κόσμο. Αποκρύβουν τον όγκο των λαϊκών στρωμάτων που συνθλίβονται από τα μονοπώλια, τους αγρότες που αποκόβονται από τη γη τους και προλεταριοποιούνται, τη μεγάλη σειρά των ανέργων στη νεολαία, στους επιστήμονες, στις γυναίκες.

Το ασταμάτητο - δίχως όρια - κυνηγητό του κέρδους και της εξουσίας έχει οδηγήσει σε μια πρωτοφανή οπισθοδρόμηση, με την προοπτική ενός νέου Μεσαίωνα, που εκδηλώνεται με την επίθεση, την οποία δέχονται τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα και οι κατακτήσεις των εργαζομένων. Καταπατούνται τα κυριαρχικά δικαιώματα και αναφαίρετα δικαιώματα των λαών, το δίκαιο του ισχυρού παίρνει τη θέση του διεθνούς δικαίου που είχαμε γνωρίσει μέχρι σήμερα.

Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος ξεδιπλώνεται σαν ανάγκη και αποτέλεσμα ενός συστήματος που δε βελτιώνεται παρά μόνο ανατρέπεται.

Να γιατί η συντονισμένη αντιιμπεριαλιστική πάλη των λαών αποκτά σήμερα ζωτική σημασία - αφορά την ίδια την επιβίωση των λαών.

Τα τελευταία χρόνια, είναι ανοδική η τάση για αντίσταση και αντίδραση, τόσο στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, όσο και στην παγκόσμια επίθεση κατά των λαών.

Πλαταίνει το κίνημα ενάντια στην πολιτική των ΗΠΑ και των ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και ενώσεων. Απομυθοποιείται το δόγμα του μονόδρομου της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης.

Οι τάσεις, οι οποίοι εμφανίζονται δείχνουν τις δυνατότητες που υπάρχουν να επιταχυνθεί η διεθνοποίηση της ταξικής και αντιιμπεριαλιστικής πάλης. Το άμεσα ζητούμενο είναι να βρεθούν στην πρωτοπορία του κινήματος οι ταξικές - επαναστατικές δυνάμεις - να μην αφομοιωθεί στους σχεδιασμούς του διεθνούς ιμπεριαλιστικού συστήματος, να βαθύνει ο προσανατολισμός του, να πατάει σταθερά και να βαθαίνει η πάλη του κινήματος σε κάθε χώρα.

Οι εργαζόμενοι δεν έχουν άλλη επιλογή. Απέναντι στην καπιταλιστική διεθνοποίηση θα ορθώσουν τη διεθνοποίηση της δικής τους πάλης, το παγκόσμιο μέτωπο των λαών, για ριζικές αλλαγές σήμερα, για το σοσιαλισμό στο ΟΧΙ μακρινό μέλλον.

Αυτή η προοπτική είναι η μόνη ζωτικά αναγκαία.

Αυτή η πορεία το γνωρίζουμε ότι δεν είναι εύκολη - δεν είναι χωρίς πισωγυρίσματα, χωρίς θυσίες αλλά είναι ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος που έχει να διανύσει η ανθρωπότητα».

«Αγαπητοί σ/φοι και σ/σσες

Εχουμε τη βαθιά πεποίθηση ότι οι εκτιμήσεις και οι θέσεις του ΚΚΕ δικαιώνονται από τις καθημερινές οικονομικές - κοινωνικές εξελίξεις. Η πίστη μας στη σοσιαλιστική κοινωνία δεν ξεκινάει από κάποιο δόγμα. Γι' αυτό και δε μας τρόμαξαν οι ραγδαίες αρνητικές εξελίξεις που σημάδεψαν την εποχή μας - οι ανατροπές του σοσιαλισμού. Στην κοινωνική συνείδηση, αργά αλλά σταθερά, κατακάθεται ο κουρνιαχτός. Τα συμπεράσματα από τα λάθη και τις παραλείψεις του επαναστατικού κινήματος δουλεύονται μαζί με τα νέα καθήκοντα που βάζει η εποχή μας.

To KKE με το 15ο και 16ο Συνέδριό του αναδείχνει τους δυο ριζικά διαφορετικούς δρόμους που ανοίγονται μπροστά στη χώρα και στο λαό. Ο ένας ο δρόμος της προσαρμογής στην ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων και τις απαιτήσεις των πολυεθνικών, του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστικών οργανισμών βάζει σε άμεση αμφισβήτηση τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, τη δένει όλο και πιο ασφυκτικά στους ιμπεριαλιστικούς τυχοδιωκτισμούς, προσαρμόζει την ανάπτυξη στις προσταγές του κεφαλαίου, οδηγεί την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα στο περιθώριο.

Ο άλλος είναι ο δρόμος της αντίστασης, της ρήξης, ο δρόμος του λαϊκού ΜΕΤΩΠΟΥ, που υπηρετεί τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των πιο πλατιών λαϊκών στρωμάτων της πόλης και του χωριού.

Είναι ο δρόμος της συσπείρωσης της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, ο δρόμος του αγώνα, της υπεράσπισης των υπαρκτών δυνατοτήτων της χώρας για μια διαφορετική προοπτική προς όφελος του λαού.

Είναι ο δρόμος που φέρνει την εργατική τάξη και το λαό στο προσκήνιο, δημιουργό και αφέντη του μέλλοντός τους, είναι ο δρόμος που οδηγεί στο σοσιαλισμό.

Για τη συγκρότηση του ΑΑΔΜ δεν αρκεί η κοινή δράση για τα μεγάλα προβλήματα, δε φτάνει η άμυνα σε μια ολομέτωπη επίθεση. Χρειάζονται τα γερά θεμέλια μιας γενικής αντεπίθεσης που θα θεμελιώνονται στην αντίθεση στην πολιτική των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού, των κομμάτων και των δυνάμεων που τη στηρίζουν, προγραμματικό πλαίσιο που θα εκφράζει την αναγκαιότητα της λαϊκής οικονομίας, θα κινητοποιεί κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, της εργατικής τάξης - των λαϊκών στρωμάτων, της νεολαίας, των κινημάτων των γυναικών, της διανόησης, του πολιτισμού - θα ανατρέπει συσχετισμούς με στόχο τη λαϊκή εξουσία σαν τη μόνη ικανή να κάνει πραγματικότητα τη λαϊκή οικονομία».

Συνεχίζοντας την ομιλία του ο Δ. Ζάχαρης αναφέρθηκε στην ίδρυση του ΚΚΕ και στην ηρωική του ιστορία και δράση για τα δίκαια της εργατικής τάξης και όλου του λαού και αναρωτήθηκε:

«Μα τι, τελοσπάντων, είναι το ΚΚΕ;

Είναι η μαρξιστική - λενινιστική ενότητα θεωρίας και πράξης στην πάλη για τη σοσιαλιστική κοινωνία.

Φορείς συγκεκριμένοι και εκδηλωτές αυτής της ενότητας είναι τα μέλη και τα στελέχη, το κάθε μέλος και το κάθε στέλεχος του ΚΚΕ. Αυτοί συγκροτούν το Κόμμα. Οσο πιο ζωντανά στέκουν τόσο πιο καλά πάει το Κόμμα σαν σύνολο.

Αν ο κομμουνισμός και η θεωρία του εκφράζει το πιο προοδευτικό, το ανώτερο, το πιο επιστημονικό - ό,τι πιο ανθρωπιστικό έχει φανερώσει η ανθρωπότητα στη μέχρι σήμερα εξέλιξή της, τότε και ο κομμουνιστής πρέπει σαν αγωνιστής, σαν άτομο να στέκεται στο ύψος της ιδεολογίας του.

Στην ιστορική διαδρομή του ΚΚΕ έχουμε πλήθος τέτοιων μελών και στελεχών. Λαϊκοί ήρωες, αγωνιστές διανοητές που λαμπρύνουν την πορεία όχι μόνο του Κόμματός μας αλλά της ίδιας της πατρίδας.

Τη μυθική μορφή του Προμηθέα την ενσαρκώθηκαν πλήθος ανώνυμων και μελών του Κόμματος - παιδιά της εργατικής τάξης και του λαού μας. Οι ηρωικές μορφές του Χρήστου Μαλτέζου - της Ηλέκτρας - του Αρη και του Ναπολέοντα Σουκαντζίδη, του Νίκου Μπελογιάννη και του Πλουμπίδη και τόσων άλλων, έχουν πάρει τη θέση που τους ανήκει στην ιστορία του λαού μας και στη λαϊκή συνείδηση.

Αγαπητοί σ/φοι

Η ένταξη στο Κομμουνιστικό Κόμμα δεν είναι μια απλή εύκολη διαδικασία. Είναι επιλογή ζωής. Εχει διαχρονικότητα, αλλά κάθε φορά απαιτεί καινούρια χαρακτηριστικά που προσιδιάζουν στην εποχή - στις συνθήκες.

Υπάρχουν πολλοί δρόμοι μέσα από τους οποίους κάποιος εντάσσεται στο Κομμουνιστικό Κόμμα. Δρόμοι που συνήθως σκιαγραφούν τους τρόπους που το Κόμμα δένεται με τα λαϊκά στρώματα, την εργατική τάξη, το κύρος που ασκεί με τη δράση, την πολιτική, την ιδεολογία του.

Η κάθε γενιά βαδίζει προς το σοσιαλισμό βέβαια διαφορετικά, όχι από τον ίδιο δρόμο που ακολούθησε η προηγούμενη, με διαφορετική μορφή σε διαφορετικές συνθήκες.

Με τη δική της εμπειρία θα μπορέσει να διορθώσει λάθη, να βρει την αλήθεια.

Από αυτή την άποψη, σήμερα χρειάζεται να τονιστεί ο ηρωισμός του νέου αγωνιστή που παίρνει την απόφαση να ενταχθεί και να βαδίσει τη μεγάλη λεωφόρο της πάλης ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ.

Χρησιμοποιούμε τη φράση ηρωισμός, για να τονίσουμε τη σημασία της απόφασης του κάθε νέου σ/φου να σταθεί σαν επαναστάτης σε καιρούς όχι ηρωικούς, να δράσει σαν κομμουνιστής σε καιρούς σύγχυσης, να δουλέψει οργανωμένα για το ανέβασμα της ταξικής συνείδησης σε καιρούς που η ταξική "συναίνεση" κλίνεται σε όλες τις πτώσεις. Να δείξει εμπιστοσύνη στην πείρα και την κρίση της εργατικής τάξης σε καιρούς που κάποιοι μιλάνε για την εξαφάνισή της.

Να αφομοιώσει την κοσμοθεωρία του Μαρξισμού - Λενινισμού τώρα που κάποιοι μιλάνε για το τέλος της ιστορίας.

Σ/φοι - σ/σες

η απόφασή σας να είστε σήμερα στις γραμμές του ΚΚΕ και της Κομμουνιστικής Νεολαίας φέρνει στο νου τα λόγια του Λένιν, του ηγέτη του προλεταριάτου στην εποχή του ιμπεριαλισμού «Ο Κομμουνισμός "φυτρώνει" ορμητικά απ' όλες τις μεριές της κοινωνικής ζωής, βλαστάρια του υπάρχουν παντού, το "μίασμα" (για να χρησιμοποιήσουμε την αγαπημένη στην αστική τάξη και την αστική αστυνομία και την ευχάριστη για εκείνους, λέξη) έχει διεισδύσει στον οργανισμό πολύ σταθερά και έχει εμποτίσει ολόκληρο τον οργανισμό. Κι αν με ιδιαίτερη επιμέλεια "βουλώσουν" μια από τις εξόδους, το "μίασμα" θα βρει άλλη έξοδο, καμιά φορά τελείως απρόσμενη. Η ζωή προχωράει». Το Κόμμα προχωράει σ/φοι, φουρνιές καινούριες σ/φων θα πάρουν στις πλάτες τους την ευθύνη του, την ευθύνη του σαν πρωτοπορία εκείνης της τάξης που ιστορικά θα δικαιώσει το ρολό της.

Σήμερα, το Κόμμα, δεν αρκεί το αυτονόητο, να βρίσκεται καθημερινά στο πλευρό του λαού, μέσα στα προβλήματα και τους αγώνες του. Αυτό που έχει σημασία είναι να επιταχυνθούν οι θετικές διεργασίες, να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις για γενική αντεπίθεση, για να ανοίξει ο δρόμος για ριζικές αλλαγές στη χώρα... Να είναι έτοιμο στις απότομες εξελίξεις και όχι στην ουρά των γεγονότων...».

«Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες,

Τιμάμε σήμερα τα 85 χρόνια του Κόμματός μας, τιμώντας με τη σημερινή εκδήλωση τα νέα μέλη του, όλους εσάς τους νέους και τις νέες, τους ώριμους ηλικιακά, αλλά με την ίδια επαναστατική φλόγα αγωνιστές που επιλέξατε να μην παρακολουθείτε τα γεγονότα και τις εξελίξεις από τις πολυθρόνες του σαλονιού σας, να μην ξοδεύετε την οργή σας και το θυμό σας σε ανέξοδα λόγια στα καφενεία και στις παρέες, αλλά να τα μετουσιώσετε σε καθημερινή επαναστατική δράση στα εργοστάσια, στα γιαπιά, στις υπηρεσίες, στις γειτονιές της Αθήνας.

Τιμάμε ιδιαίτερα εσάς τους οικονομικούς μετανάστες, γυναίκες και άντρες, που τολμήσατε και ξεπεράσατε το φόβο και την ανασφάλεια του ξεριζωμένου και εν πλήρει συνειδήσει ενταχτήκατε στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας που το μόνο που μπορεί να τάξει και να υποσχεθεί σε σας και τους συμπατριώτες σας ότι πάντα θα σας βλέπει σαν ένα, το ίδιο κομμάτι της μεγάλης οικογένειας που λέγεται εργατική τάξη. Που δεν ξεχωρίζει τους ανθρώπους ανάλογα με το χρώμα και τη φυλή.

Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες

Το Κόμμα μας, η εργατική τάξη της χώρας μας έχουν μεγάλες προσδοκίες από σας.

Να δουλεύετε και ν' αγωνίζεστε όχι απλά με την πολιτική και τις κατευθύνσεις του Κόμματος, με τις συλλογικά επεξεργασμένες αποφάσεις του, αλλά με τις γνώσεις και τις εμπειρίες σας να συμβάλλετε αποφασιστικά στην επεξεργασία, στο χάραγμα αυτής της πολιτικής.

Προσδοκά από σας να είστε οι ηγέτες στο χώρο σας, στο χώρο της δουλιάς, στο σχολείο, στο σωματείο, στο σύλλογο.

Με τις γνώσεις σας, με το αγωνιστικό σας ήθος και παράδειγμα, με τη δράση σας να ξεσηκώνετε τους "κολασμένους" αυτού του τόπου ενάντια στον πόλεμο και την αδικία. Ν' ανοίγετε και να δείχνετε το δρόμο της πάλης, της σοσιαλιστικής επανάστασης σε πλήθος νέων εργατών και εργατριών, σε πλήθος αγοριών και κοριτσιών που δε βολεύονται στη μιζέρια και στη ρουτίνα, που διψάνε για ζωή και δράση.

Θα είναι ιδιαίτερη τιμή για μας, τα παλιότερα μέλη του Κόμματος, αν έχουμε έστω μικρή συμβολή στην παραπέρα αγωνιστική σας πορεία, στην εξέλιξή σας, στα αυριανά στελέχη του Κόμματος στους αυριανούς καθοδηγητές μας».