Η χαμηλή ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων -έναντι των αμερικανικών και ιαπωνικών- είναι το μέγα πρόβλημα, τόνισαν οι εκπρόσωποι των ευρω-βιομηχάνων (UNICE) στον Κ. Σημίτη, τον οποίο επισκέφθηκαν προχθές, ως προεδρεύοντα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, μαζί με τους εκπροσώπους του ΣΕΒ. Πρόβλημα, το οποίο αναμένεται να οξυνθεί ακόμη περισσότερο από τον επαπειλούμενο πόλεμο στο Ιράκ. Και, βέβαια, ζήτησαν τη γρηγορότερη και αποτελεσματικότερη προώθηση μιας σειράς μέτρων, όπως την προώθηση των στόχων της Λισαβόνας (εργασιακές σχέσεις, κλπ.), την απελευθέρωση των αγορών ενέργειας και μεταφορών, το άνοιγμα των κρατικών προμηθειών, την ενιαία χαμηλή φορολογία των επιχειρήσεων, κλπ., κλπ.

Με άλλα λόγια, δηλαδή, οι ευρω-βιομήχανοι τα θέλουν όλα δικά τους. Και δεν είναι μόνον αυτό. Ακόμη κι αν όλα όσα ζήτησαν υλοποιηθούν και ακόμη περισσότερα, πάλι θα υπάρχει και, μάλιστα, ακόμη περισσότερο οξύς και άγριος, ο ανταγωνισμός τους με τις Αμερικανούς και όποιους άλλους κεφαλαιοκράτες. Και πάλι, θα απαιτούν νέα αντιλαϊκά μέτρα και οι όποιοι πολιτικοί τους εκπρόσωποι, είτε κεντροδεξιοί είτε κεντροαριστεροί, θα σπεύδουν να τους ικανοποιήσουν. Δεν έχει τέλος αυτός ο δρόμος και πάντα ζημιωμένοι θα είναι οι εργαζόμενοι.