Την ανάληψη πρωτοβουλιών για τη διοργάνωση πολύμορφων αγωνιστικών κινητοποιήσεων των εργαζομένων, αποφάσισε η διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Λάρισας (ΕΚΛ). Το ΕΚΛ θεωρεί ότι οι συνεδριάσεις και άλλες δραστηριότητες εκτελεστικών οργάνων κι άλλων φορέων της ΕΕ, που γίνονται στη χώρα μας, στη διάρκεια της Ελληνικής Προεδρίας, δίνουν την ευκαιρία να εκφραστεί, με πιο σαφή και αποτελεσματικό τρόπο, η εργατική αντίθεση και αντίδραση στις πολιτικές της ΕΕ. Γι' αυτό και παίρνει πρωτοβουλίες για τη διοργάνωση πολύμορφων αγωνιστικών κινητοποιήσεων. Στα πλαίσια αυτά, σε συνεδρίασή της, η Διοίκηση του ΕΚΛ αποφάσισε:

• Να κηρύξει 24ωρη απεργία στις 20 Μάρτη του 2003, ενόψει της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, όπου θα συζητηθούν και θα ληφθούν αποφάσεις για τα Εργασιακά και την Κοινωνική Ασφάλιση.
• Να πραγματοποιηθεί συλλαλητήριο, στις 28 Φλεβάρη, προκειμένου να εκφραστεί η αντίθεση των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων της περιοχής στην πολιτική υποβάθμισης και ιδιωτικοποίησης της Δημόσιας Παιδείας. Το αγωνιστικό συλλαλητήριο θα γίνει την παραμονή της τριήμερης Συνόδου των Υπουργών Παιδείας της Ευρωπαϊκής Ενωσης και για την καλύτερη προετοιμασία του το ΕΚΛ διοργανώνει, στις 12 Φλεβάρη, σύσκεψη εκπροσώπων μαζικών φορέων του νομού.

Ακόμα, η Διοίκηση του ΕΚΛ συζήτησε τη λήψη μέτρων για τη μαζική συμμετοχή των εργαζομένων, των ανέργων και των συνταξιούχων στο αντιπολεμικό συλλαλητήριο, που πραγματοποιείτα, στις 15 Φλεβάρη, στις 6.30 μ.μ., στην πλατεία Ταχυδρομείου της Λάρισας.

Τέλος, στη συνεδρίαση έγινε λόγος για το έγγραφο που έστειλε στο ΕΚΛ η ΓΣΕΕ, με το οποίο το καλεί να συμβάλει ώστε να εξευρεθούν εργαζόμενοι, που θα πάνε ως «εθελοντές» στην Ολυμπιάδα. Η ενέργεια αυτή χαρακτηρίστηκε απαράδεκτη, ενώ στις παρεμβάσεις τους πολλά από τα μέλη του ΔΣ, τόνισαν ότι οι εργαζόμενοι δεν έχουν καμιά «δουλιά» και καμιά διάθεση να βοηθήσουν τους μεγαλοεργολάβους και άλλους «επιτήδειους» να τα ...κονομήσουν «χοντρά» από την Ολυμπιάδα. Κάποιοι, δε, κάλεσαν την κυρία Αγγελοπούλου και τον κ. Πολυζωγόπουλο, ν' αναλάβουν αυτοί το «βάρος» ανάπτυξης του «εθελοντισμού», καταθέτοντας γι' αυτό και τους παχυλούς μισθούς τους. Γιατί - όπως είπαν - οι εργαζόμενοι ούτε έχουν, ούτε θέλουν να προσφέρουν γι' αυτού του είδους τον «εθελοντισμό».