Τώρα, πώς γίνεται να υπάρχει μια οργάνωση (μηχανισμός πιο σωστά), που κατηγορείται ότι υπονόμευσε τη χώρα εσωτερικώς και διεθνώς (επί 27 χρόνια) και η δράση αυτού του μηχανισμού να μην είναι πολιτική, αλλά να είναι του κοινού ποινικού δικαίου, αυτό μόνον εκείνοι που το υποστηρίζουν μπορούν και να το καταλάβουν... Διότι η αντίφαση, στην οποία πέφτουν λέγοντας τα παραπάνω, είναι πελώρια.

Αλλά υπάρχει και μια άλλη πλευρά: Το γεγονός ότι οι ίδιοι που λένε τα προηγούμενα εμφανίζουν τη δράση της «17Ν» τέτοια, σαν να είναι αυτή η δράση που καθόρισε τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα τα τελευταία 27 χρόνια, ενώ καθόλου δεν είναι έτσι. Το πάνω χέρι στον καθορισμό των πολιτικών εξελίξεων το είχαν τα κόμματα που κυβέρνησαν, το είχαν και το έχουν μαζί με το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, την πλουτοκρατία, το κράτος. Το να αποδίδεις, όμως, έστω και δίχως τις υπερβολές, σημαντικό ρόλο σε έναν μηχανισμό που ταυτόχρονα τον κατατάσσεις στον ποινικό χώρο, είναι επίσης μια μεγάλη αντίφαση.

Αυτό το τελευταίο, ωστόσο, δε σημαίνει ότι η δράση της «17Ν» υπήρξε αμελητέα. Επαιξε και συνεχίζει να παίζει ρόλο (και μετά τις συλλήψεις και με τη δίκη) σε βάρος του λαού. Και η δράση της είναι πολιτική.

Υπάρχει, δηλαδή, η πραγματική πολιτική δράση της «17Ν» (όχι εκείνη που η ίδια υποστηρίζει ότι είχε), που δικαίως την κατατάσσει στους μηχανισμούς προβοκάτσιας κατά του λαϊκού κινήματος. Ομως, οι τέτοιοι μηχανισμοί, της προβοκάτσιας, είναι πολιτικοί μηχανισμοί, που έδρασαν και δρουν σε όφελος της πλουτοκρατίας και του ιμπεριαλισμού. Κι όταν έρθει η ώρα, που πια δεν τους χρειάζονται, τους αποσύρουν, έστω εν μέρει. Με εκκωφαντικό τρόπο, αφού εκκωφαντική υπήρξε και η ιστορία της.

Και αυτό το επιχείρημα περιέχει αντίφαση. Διότι τα κίνητρα από τις ενέργειες δεν αποχωρίζονται. Συνιστούν ένα ενιαίο σύνολο. Βεβαίως, υπάρχει και το ποινικό στοιχείο, αλλά αυτό δεν ανατρέπει το συνολικό. Κι εξάλλου, η δράση της «17Ν», σε συνδυασμό με τις γενικότερες διεθνείς εξελίξεις με άξονα «τον κίνδυνο από την τρομοκρατία», και γενικότερα των συναφών μηχανισμών, αξιοποιήθηκε για να παρθούν αντιλαϊκά μέτρα. Καμιά δράση εγκληματία του κοινού ποινικού δικαίου δεν μπορούσε, για παράδειγμα, να αξιοποιηθεί, για να έχουμε σωρεία αντιδημοκρατικών μέτρων με πρόσχημα τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Και είναι, πιστεύουμε, κοινώς αποδεκτό, ότι αν ο Σορίν Ματέι, για παράδειγμα, δολοφονούσε 4-5 ανθρώπους, κανένας δε θα είχε διανοηθεί να αμφισβητήσει τον ποινικό χαρακτήρα των εγκλημάτων του και να τον θεωρήσει πολιτικό πρόσωπο. Τώρα, γιατί γίνεται τόση συζήτηση για το χαρακτήρα των πράξεων της «17Ν», αφού τον θεωρούν ποινικό;

Αβάσιμη είναι και η άποψη που ισχυρίζεται, ότι οι της «17Ν» σκότωναν δίχως στόχο, στα τυφλά. Ποιος (ποιοι;) ήταν ο συγκεκριμένος λόγος για τον κάθε φορά στόχο, ίσως να μην τον μάθουμε ποτέ. Και κατά πάσα πιθανότητα δε θα τον μάθουμε στη διάρκεια της δίκης. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Κανένας δε σκοτώνει δίχως στόχο (και λόγο) στελέχη της CIA ή της Σκότλαντ Γιαρντ. Που, φυσικά, δε δολοφονήθηκαν για να βρουν διέξοδο οι ...αντιιμπεριαλιστικές διαθέσεις των Ξηρών!... Το ίδιο και για τους Μάλλιο, Μπάμπαλη. `Η, μήπως, δεν ήταν πολιτικοί στόχοι τούτοι οι βασανιστές και υψηλόβαθμα στελέχη της Αστυνομίας, σχετιζόμενα και με τη CIA;

Η δράση της «17Ν» δεν είναι πολιτική για τους λόγους που οι κατηγορούμενοι και οι προκηρύξεις της επικαλούνται. Δίχως αυτό να σημαίνει υποχρεωτικά, ότι όλοι όσοι-όσες πέρασαν από τις γραμμές της ήταν και όργανα μυστικών υπηρεσιών (δε χρειαζόταν εξάλλου). Η όλη δράση της και η εικόνα των κατηγορουμένων «βρωμάει» από μακριά. Τα συνθήματα και οι προκηρύξεις της κρύβουν το ρόλο της (ή προσπαθούν να τον κρύψουν). Γι' αυτό και η δράση των Κουφοντίνων έχει τόση σχέση με την επανάσταση, όση σχέση έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο.

Βεβαίως, είναι τελείως άλλο πράγμα η πολιτική (και η ένοπλη) βία που υποχρεώνονται να ασκούν οι λαοί και τα κινήματά τους, και τελείως άλλο η δολοφονία. Οπως είναι και τελείως άλλο να εξοβελίζεται η λαϊκή πάλη, εκείνη που βγαίνει από τα όρια του νόμου, στο όνομα της ...δημοκρατίας που έχουμε, όπως κάνουν οι ηγεσίες αυτών των κομμάτων. Οι νόμοι, άλλωστε, είναι προϊόν συγκεκριμένων συσχετισμών και δεν είναι αιώνιοι. Αλλάζουν, ανατρέπονται.

Είναι οι ίδιες, που δε βλέπουν να ασκείται η παραμικρή βία από εργοδότες στα εργοστάσια σε βάρος των εργατών! Ούτε από το ΝΑΤΟ και από τους μηχανισμούς της ΕΕ βλέπουν να ασκείται η παραμικρή βία κατά των λαών! Οι λαοί - κατά την άποψη αυτών των κομμάτων - επιλέγουν οι ίδιοι (και ελεύθερα) να δουλεύουν με ελαστικά ωράρια, να είναι άνεργοι, να ζουν με συντάξεις πείνας, να καταργείται το δικαίωμά τους στην Ασφάλιση, να μην κάνουν παιδιά, να χρηματοδοτούν τους πολεμικούς εξοπλισμούς!... Η Σένγκεν, το ΕΣΕΛΟΝ, οι μηχανισμοί χαφιέδων, η ιδεολογική τρομοκρατία, οι εκβιασμοί, δε συνιστούν βία! Ούτε τα «αγροτοδικεία», τα «μαθητοδικεία», οι ειδικές δυνάμεις βατραχανθρώπων και τραμπούκων που ξυλοκοπούν απεργούς. Οι αποφάσεις των δικαστηρίων, με τις οποίες όλες οι απεργίες κηρύσσονται παράνομες, δεν αποτελούν μορφή βίας! Ούτε η απειλή της απόλυσης για συνδικαλιστική δράση... Οι πόλεμοι;

Ετσι, η πέραν των ορίων του νόμου δράση επιτρέπεται (κατά την άποψη αυτών των κομμάτων) μόνον όταν πρόκειται μ' αυτή να επανέλθει η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία! Ως εδώ και μη παρέκει! Αυτό σημαίνει, ότι με αφορμή τη «17Ν» πυροβολούν την αντιιμπεριαλιστική πάλη, την πάλη κατά την οποία ο λαός αποφασίζει να χρησιμοποιήσει κάθε πρόσφορο μέσο, που ο ίδιος θα κρίνει, για τα δικαιώματά του. Και κυριολεκτικά οργίζονται όταν ακούγεται το σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη»...

Η δράση της «17Ν», λοιπόν, δεν αξιοποιείται από ορισμένους για να συκοφαντηθεί μόνον η αντιδικτατορική δράση. Πηγαίνει πολύ μακρύτερα. Αξιοποιείται και από τα τρία κόμματα, στη γενικότερη προσπάθεια να κλείσει κάθε δρόμος που βγαίνει από τα τείχη της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Εκείνης που θωρακίζεται συνεχώς και αύριο, αν το μπορέσει φυσικά, θα ονοματίσει πράξεις του κοινού ποινικού δικαίου τις εργατικές, αγροτικές και άλλες διαδηλώσεις. Ηδη οι «τρομονόμοι» αυτά προβλέπουν!... Τρομοκράτες είναι οι λαοί!!!