- Γι' αυτό: Ο εγκέφαλος δεν πρόκειται ν' αποκαλυφθεί.

- Γι' αυτό: Δεν απαντώνται καίρια ερωτήματα, όπως: Ποιοι είναι οι λεγόμενοι παππούδες της «17Ν»; Ποιοι είναι οι πληροφοριοδότες της, που γνώριζαν λεπτομερώς και με ακρίβεια κινήσεις στελεχών της CIA; Ποιοι τη χρηματοδοτούσαν; Πού εκπαιδεύτηκαν τα μέλη της στη χρήση όπλων, εκρηκτικών κλπ.;

- Γι' αυτό: Δηλώσεις, όπως του πρώην υπουργού Δημόσιας Τάξης Γ. Σκουλαρίκη, ότι η CIA τον απείλησε, θάβονται, θεωρούνται ασήμαντες...

- Γι' αυτό: Εκείνο που βλέπουμε να συμβαίνει (συλλήψεις) αποτελεί απόσυρση της «17Ν» και όχι εξάρθρωσή της.

Και βεβαίως, γι' αυτό ακριβώς μια σειρά δημοσιογράφοι και κόμματα έχουν κάνει σκοπό της ζωής τους ν' αποδείξουν (...) ότι η CIA, η ΕΥΠ, και Κύριος οίδε ποιες άλλες υπηρεσίες, ουδεμίαν (!!!) ανάμειξη είχαν στο θέμα...

Κανένας επαναστάτης δεν υπήρξε δολοφόνος ή ληστής. Οι επαναστάτες δεν παραδίνονται στον ταξικό εχθρό. Προτιμούν να πεθάνουν! Ούτε, πολύ περισσότερο, κάνουν συμφωνίες μαζί του σχετικά με τους όρους της παράδοσης, για να τη βγάλουν όσο γίνεται πιο... καθαρή! Και βεβαίως, δεν κάθονται με το μαγιό στις παραλίες περιμένοντας την Ασφάλεια να τους συλλάβει... Το «επιχείρημα» που ακούγεται, ότι τάχατες τα μέλη της «17Ν» προτίμησαν να συλληφθούν, λόγω της ιδεολογικής τους ήττας, επειδή δεν είχαν άλλη οδό διαφυγής, είναι ισάξιο της γελοιότητας (αλλά και της πρόκλησης) ότι οι συλληφθέντες είναι επαναστάτες...

• Εγινε το πρόσχημα για να ψηφιστούν οι «τρομονόμοι», που στρέφονται κατά του λαϊκού κινήματος, αλλά και να θωρακιστούν περισσότερο κρατικοί μηχανισμοί καταστολής.
• Χρησιμοποιήθηκε ως μοχλός παραπέρα (και επίσημης) διείσδυσης μυστικών υπηρεσιών των ηγετικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, προκειμένου να μοιραστούν «πίτες» οικονομικές και πολιτικές.
• Συνέβαλε να μπει στο στόχαστρο το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα που αναπτύχθηκε στην Ελλάδα μετά το 1974, και βεβαίως το αντιιμπεριαλιστικό αντιμονοπωλιακό κίνημα σήμερα! Να συκοφαντηθούν - αν και δεν το έχουν επιτύχει - οι αντιιμπεριαλιστικές διαθέσεις πλατύτατων λαϊκών δυνάμεων, που βλέπουν τη «νέα τάξη» από εχθρικά έως και καχύποπτα (και με το δίκιο τους). Να αθωωθεί στη συνείδηση του λαού ο ρόλος των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ. Οχι μόνον ο ρόλος που έπαιξαν στο παρελθόν, αλλά ο ρόλος που παίζουν και τώρα.
• Κυρίως, όμως, η «17Ν» χρησιμοποιήθηκε στην κατεύθυνση της σπίλωσης της πραγματικής επαναστατικής δράσης. Η αντικομμουνιστική επίθεση που ξεδιπλώνεται στις μέρες μας (π.χ. με αφορμή τις δηλώσεις του Κουφοντίνα) το αποδείχνει περίτρανα.

Συμπέρασμα: Η δράση της «17Ν» υπήρξε πολιτική δίχως αμφιβολία. Αλλά πολιτική από τούτη την άποψη και μόνον: Οτι αποτέλεσε ένα γρανάζι του συστήματος. Τώρα το γρανάζι παρασκούριασε. Και γίνεται εξαγωγή του από τη μηχανή, για να μπει στη θέση του κάποιο άλλο...

Ετσι:

• Ο Στέλιος Ράμφος (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της Κυριακής, 8/9/2002), θυμίζοντας την πιο χυδαία και βρώμικη αντικομμουνιστική προπαγάνδα άλλων καιρών, γράφει: «Μήπως ο Στάλιν προεπαναστατικώς δεν είχε την ευθύνη των ληστειών και της προστασίας των οίκων ανοχής, δίκην κομματικού Νονού;»!!!
• Ο Μαν. Βασιλάκης (ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ, 9/9/2002), ταυτισμένος με τις απόψεις τύπου Μίλερ, γράφει: «Η ιστορία της κομμουνιστικής αριστεράς είναι συνυφασμένη με την επανάσταση και τη βίαιη εγκατάσταση μιας άλλης διαρκούς βίας, της δικτατορίας του προλεταριάτου».
• Στο ίδιο φύλλο, άλλος υπογραμμίζει: «Τι ήταν η "δίκη Κλίντον" στην πλατεία Συντάγματος; Δεν ήταν ένα λαϊκό δικαστήριο; Δεν ήταν άραγε ένα λαϊκό δικαστήριο η "17Ν";»!...
• Ο Π. Παναγιωτόπουλος, βουλευτής της ΝΔ (ΑΝΤΕΝΝΑ, 6/9/2002), είπε: «Πρέπει να καταδικαστεί η βία της "17Ν", όπως και τα εγκλήματα του σταλινισμού και του Χίτλερ»!!!

Ενώ οι του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ είναι πιο προσεκτικοί, αλλά... σαφείς. Θεωρούν ότι μέσω της «17Ν» επιχειρείται η δυσφήμιση της αριστεράς και του αντιδικτατορικού αγώνα. Ομως μέχρι εκεί: Της αριστεράς του δημοκρατικού (sic) σοσιαλισμού, της αριστεράς που μάτωσε για να δυναμώσει η δημοκρατία «μας»!!! Από κει και πέρα...

Το πρόβλημα όλων (κι εκεί κατευθύνουν τα πυρά τους) είναι η μαζική πολιτική πάλη της εργατικής τάξης και των μεσαίων στρωμάτων, της νεολαίας. Είναι ο φόβος, μήπως η άνοδός της οδηγήσει σε ριζικές πολιτικές εξελίξεις, με το λαό στο προσκήνιο. Τον αντιιμπεριαλιστικό αντιμονοπωλιακό αγώνα φοβούνται, που στρέφεται κατά της κρατικής βίας και τρομοκρατίας, κατά της αντιλαϊκής πολιτικής και των ταξικών δυνάμεών της. Την ταξική πάλη ποινικοποιούν! Γι' αυτό και η δήλωση του Κουφοντίνα τούς βολεύει... Γι' αυτό και άρχισαν ήδη την προβολή ορισμένων αναρχικών από τα ΜΜΕ, με στόχο να τους εμφανίσουν ως φορείς της επαναστατικής δράσης! Και ίσως μέσα από αυτό το συνονθύλευμα, όπου συνωστίζονται και αφελείς νέοι, σχεδιάζουν (μια σειρά «κέντρα») τις νέες μορφές προβοκάτσιας κατά του λαϊκού κινήματος.

Η νομική θωράκιση αυτής της δημοκρατίας είναι σαφής και κατηγορηματική. Ετσι, ο καθηγητής κ. Ι. Μανωλεδάκης, γράφοντας στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» (9/9/2002) για το τι θεωρείται πολιτικό έγκλημα, σημειώνει αυτό που (φυσικά) λέει ο νόμος: «Για να θεωρηθεί ένα έγκλημα πολιτικό θα πρέπει - ανάλογα με τη θεωρητική άποψη που αποδέχεται ο δικαστής - είτε να αποβλέπει στην αλλαγή του πολιτικού καθεστώτος αντικειμενικά, όπως η έσχατη προδοσία κατ' άρθρο 134 του Ποινικού Κώδικα, είτε η πρόθεση - ο σκοπός και τα κίνητρα - του δράστη να είναι αυτή η αλλαγή, ανεξάρτητα από το ίδιο το έγκλημα που μπορεί και να είναι "κοινό"».

Η περίπτωση της «17Ν» δεν μπορεί, βεβαίως, να υπαχθεί σε αυτή την κατηγορία. Το τι θα γίνει, ωστόσο, υπό τις σημερινές συνθήκες, θα το δούμε. Το βέβαιο είναι, ότι η «17Ν» θα έπρεπε, υπό άλλες συνθήκες, να υπαχθεί στο ίδιο καθεστώς με εκείνο που θα υπαγόταν και ο Κλίντον και ο Σολάνα και οι άλλοι των βομβαρδισμών, αν δεν ήταν οι νικητές: Σε καθεστώς δίκης με πολιτική έννοια, αλλά με ποινικό περιεχόμενο. Μόνο αυτό ταιριάζει σε ιμπεριαλιστές, δολοφόνους λαών, που είναι οι αρχιτρομοκράτες. Και στα οργανέτα τους, που σκότωσαν έχοντας στόχο το λαό.