Να, λοιπόν, ποια είναι τα περίφημα μέτρα ασφάλειας στους χώρους εργασίας, τα οποία επικαλείται η κυβέρνηση. Την ώρα που η εργατική τάξη δεν προλαβαίνει να μετράει τους νεκρούς της στα κρεματόρια της εκμετάλλευσης, το υπουργείο Εργασίας, με απόφασή του, δίνει τη δυνατότητα στους ίδιους τους εργοδότες να αναλαμβάνουν και καθήκοντα τεχνικού ασφάλειας στις επιχειρήσεις τους. Με απλά λόγια, «βάζουν το λύκο να φυλάξει τα πρόβατα».

Δε θα θίξουμε εδώ το γενικότερο ζήτημα, της εξελισσόμενης ήδη διαδικασίας για την αλλαγή στην κατηγοριοποίηση των επιχειρήσεων, σύμφωνα με το βαθμό επικινδυνότητας και τον αποχαρακτηρισμό κλάδων. Θα μείνουμε μόνο σ' αυτό που προκλητικά αναφέρει η ίδια η ανακοίνωση του υπουργείου, ότι «οι αρμοδιότητες ενός τεχνικού είναι να συμβάλει με τις γνώσεις του και τις συμβουλές του, προς τον εργοδότη για τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας ( υγιεινής και ασφάλειας)». Αφού, λοιπόν, ο τεχνικός ασφάλειας είναι ο ίδιος ο εργοδότης, ποιον, άραγε, θα συμβουλεύει, τον ίδιο τον εαυτό του; Για ποιες ουσιαστικές γνώσεις γίνεται λόγος, όταν αυτές θα αποκτιούνται σε λίγες ώρες σεμιναρίων; Είναι δυνατόν το κριτήριο, για τη δυνατότητα στον εργοδότη να αναλαμβάνει ή όχι και καθήκοντα τεχνικού ασφάλειας, να είναι ο αριθμός των εργαζομένων στην επιχείρησή του; Και μήπως αυτό που επιδιώκει τελικά το υπουργείο, είναι η συσκότιση των ευθυνών ανάμεσα σ' αυτές που έχει ο εργοδότης και σ' αυτές που έχει ο τεχνικός ασφάλειας σε περίπτωση ατυχήματος;