Ενα χαμόγελο απλώνεται στο πρόσωπο του εορτάζοντα και λέει, γυρνώντας στον διπλανό του:

- Θυμάσαι, Ομάρ; Ακριβώς τέτοια ώρα ήταν που ο Αλλάχ έκανε το θαύμα του.

Ο Αφγανός μουλάς, κοιτώντας τον με το μοναδικό του μάτι, απαντάει:

- Για να γίνει ό,τι έγινε τότε, έχασα την εξουσία.

- Η Κοντολίζα είμαι.

Απορεί, αναλογιζόμενος πως αυτή, όπως και ο Τζορτζ, ο Ντικ, ο Κόλιν, έπρεπε να βρίσκεται στις εκδηλώσεις για την επέτειο της επίθεσης στους δίδυμους πύργους και στο Πεντάγωνο, που γίνονται, αυτήν την ώρα, στη Νέα Υόρκη και την Ουάσιγκτον. Απαντάει με ψυχραιμία:

- Σ' ακούω, Κοντολίζα.

- Ο «μεγάλος» ρωτάει, αν σκέφτεσαι να κάνεις ό,τι κι ο Κουφοντίνας.

- Τι έκανε ο Κουφοντίνας;

- Δεν έμαθες τι έγινε στην Ελλάδα; Τα μέλη της «17Ν» παραδόθηκαν στις Αρχές.

- Μου ζητάτε να παραδοθώ; Σε ποιον και πού;

- Σε μας, στο Λάγκλεϊ.

Ιδρώνει. Στην πρώτη επέτειο της μεγάλης «προσφοράς» του, περίμενε να τον συγχαρούν κι αυτοί του ζητούν να παραδοθεί. Πριν κλείσει το τηλέφωνο, λέει κοφτά:

- Θα το σκεφτώ και θα σας απαντήσω.

Σηκώνεται και πάει στο κομπιούτερ. Μπαίνει στο Ιντερνετ και, γράφοντας «17Ν», πατάει «αναζήτηση». Οσο προχωράει στο διάβασμα, φαίνεται να ησυχάζει. Τελειώνοντας, το χαμόγελο έχει επανέλθει στο ωχρό πρόσωπό του.

- Δε μου φαίνεται κι άσχημη ιδέα, Ομάρ. Η «17Ν» εξαρθρώθηκε χωρίς ν' ανοίξει ρουθούνι. Ο Κουφοντίνας κρύφτηκε για λίγο και παραδόθηκε για να τον κάνουν ήρωα. Δε νομίζω ότι ο «μεγάλος» θα φανεί αχάριστος σε μένα.

Ο μονόφθαλμος φαίνεται να συμφωνεί και ζητάει πληροφορίες:

- Πού κρυβόταν ο Κουφοντίνας;

- Παραθέριζε σ' ένα ελληνικό νησί, κοντά στην Αθήνα.

- Πώς και πού παραδόθηκε;

- Πήγε με ταξί στο κεντρικό κτίριο της Αστυνομίας.

- Είναι μακριά από δω η Βιρτζίνια;

- Με το αεροπλάνο, ούτε 10 ώρες.

Ο Οσάμα μπιν Λάντεν σχηματίζει στο δορυφορικό τηλέφωνο τον αριθμό που ήξερε από παλιά. Στο «αλό», ανακοινώνει κοφτά την απόφασή του:

- Εγώ είμαι. Εντάξει, δέχομαι να κάνω ό,τι κι ο Κουφοντίνας...