Είναι γνωστά σε όλους τα φαινόμενα αποξένωσης που σφραγίζουν τη ζωή των εργαζομένων στις μεγάλες κυρίως πόλεις των καπιταλιστικών χωρών. Ο ανθρωπισμός, η αλληλεγγύη, η φιλία, ακόμη και οι απλές κοινωνικές συναναστροφές, ασφυκτιούν μέσα στο απέραντο τσιμέντο, συνθλίβονται από τις σκληρές συνθήκες επιβίωσης, τις καλλιεργούμενες από τις κυρίαρχες δυνάμεις αντιλήψεις του ατομικισμού και του ανταγωνισμού και την αλλοτρίωση των συνειδήσεων.

Σίγουρα, όμως, το περιστατικό, που αναφέρεται σε πρόσφατο φύλλο των «Νιου Γιορκ Τάιμς», ξεπερνά τα συνήθη φαινόμενα. Ενας 51χρονος υπάλληλος εκδοτικού οίκου της Νέας Υόρκης, πέθανε την ώρα της εργασίας του, αλλά οι είκοσι τρεις συνάδελφοί του, που δούλευαν στην ίδια αίθουσα μαζί του, δεν αντιλήφθηκαν το τραγικό γεγονός. Ο Τζορτζ Ταρκμπλάοουμ πέθανε αθόρυβα τη Δευτέρα και ο θάνατός του έγινε τελικά αντιληπτός πέντε ολόκληρες μέρες μετά, το Σάββατο, όταν μια καθαρίστρια αναρωτήθηκε τι δουλιά είχε εκεί σαββατιάτικα. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του προϊσταμένου του στους «Νιου Γιορκ Τάιμς»: «Ο Τζορτζ πρώτος ερχόταν το πρωί και τελευταίος έφευγε το βράδυ, έτσι κανένας δεν παραξενεύτηκε που καθόταν συνέχεια αμίλητος στην ίδια θέση. Πάντα τον απορροφούσε η δουλιά του και δεν ήταν και τόσο ομιλητικός».