Η ιδεολογία, η πολιτική και η πρακτική των κομμουνιστών και της αριστεράς γενικότερα είχε πάντα και έχει εχθρική σχέση με οποιεσδήποτε πολιτικές και πρακτικές ατομικής τρομοκρατίας. Αυτό το γνωρίζουν οι πάντες. Οπως γνωρίζουν - κι ας μην το παραδέχονται ορισμένοι - ότι δε συμβαίνει το ίδιο, με την ιδεολογία της αστικής τάξης, την πολιτική και πρακτική των πολιτικών δυνάμεων, που κάθε φορά εκπροσωπούν τα συμφέροντα της τελευταίας. Αλλωστε, πάμπολλα είναι τα σχετικά παραδείγματα - αποδείξεις. Απ' το μεγαλοβιομήχανο, που τρομοκρατεί τον εργαζόμενο στο εργοστάσιό του, μέχρι το ρόλο του αστυφύλακα, το ηλεκτρονικό φακέλωμα ή παλιότερα τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων και τις δολοφονίες κομμουνιστών, είτε αυτές έγιναν από νόμιμα δικαστήρια, είτε από παράνομες συμμορίες και παρακρατικούς μηχανισμούς.

Ορισμένοι, βέβαια, αγνοούν ή κάνουν πως αγνοούν τα παραπάνω και θέλουν να χρεώσουν τα εγκλήματα, με τα οποία κατηγορούνται οι 19 του Κορυδαλλού, στην ιδεολογία και πολιτική των κομμουνιστών, παίρνοντας «πάσα» απ' όσα λένε οι κατηγορούμενοι. Ας μην κουράζονται μάταια. Ενα μόνο πράγμα καταφέρνουν, όσο συνεχίζουν την ανιστόρητη και γελοία αυτή τακτική. Να δίνουν χεροπιαστές αποδείξεις ότι οι πορείες της λεγόμενης εγχώριας τρομοκρατίας και των απολογητών της κυρίαρχης ιδεολογίας και πολιτικής είναι παράλληλες. Μ' άλλα λόγια, το 'να χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο μαζί το σύστημα.