«Ούτε σε εμένα αρέσει ο πόλεμος, αλλά είμαι αναγκασμένος να προχωρήσω». Τα συνήθη τερατώδη ψέματα, όπως ότι ο Σαντάμ δεν αφοπλίζεται ή πως το Ιράκ συνιστά απειλή για τις ΗΠΑ, επανέλαβε χτες, κατά τη γνωστή γκεμπελίστικη συνταγή, ο Τζ. Μπους μήπως και κρατήσει παγιδευμένο ένα τμήμα του αμερικανικού λαού στα πολεμοχαρή σχέδιά του. Η απόφαση, όμως, για την εξαπόλυση του πολέμου κατά του Ιράκ, μπορεί τυπικά να φέρει την υπογραφή του, όμως αποτελεί «προϊόν» πολύχρονης και λεπτομερειακής επεξεργασίας της αμερικανικής στρατηγικής για την πλανητική ηγεμονία. Οποιος και αν βρισκόταν στο Λευκό Οίκο θα την υλοποιούσε, αλλά ο Τζ. Μπους (τζούνιορ) επιβλήθηκε από τους «πετρελαιάδες» και το στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα, επειδή είναι ο «καταλληλότερος»...

Εδώ και δέκα χρόνια τουλάχιστον τα επιτελεία και οι «δεξαμενές σκέψης», που βρίσκονται στο σκληρό πυρήνα της αμερικανικής «διοίκησης» έχουν προσδιορίσει με σαφήνεια τους άξονες και τα μέσα επιβολής της PAX AMERICANA. Αξίζει να αναφερθεί η ολοκληρωμένη μελέτη του νεοσυντηρητικού ινστιτούτου PNAC, στο οποίο συμμετέχουν, όλως τυχαίως, όλα τα «γεράκια» (Τσένεϊ, Ράμσφελντ, Γούλφοβιτς, κ.ά.), η οποία από τον Σεπτέμβρη του 2000 περιέγραφε με ακρίβεια τι επρόκειτο να ακολουθήσει. Στρατηγικός στόχος, γράφουν, είναι «η διατήρηση της παγκόσμιας υπεροχής, με τον αποκλεισμό της ανόδου μιας αντίπαλης δύναμης και η διαμόρφωση ενός περιβάλλοντος παγκόσμιας ασφάλειας, σε συνάρτηση με τις αρχές και τα συμφέροντα των ΗΠΑ».

Ο στόχος αυτός θα επιτευχθεί μέσω της «αποφασιστικότητας για ταυτόχρονο πόλεμο σε πολλαπλά πεδία μάχης». Γι' αυτό οι λεγεώνες των μισθοφόρων περιγράφονται σαν «το πεζικό των νέων αμερικανικών συνόρων»! Η αναφορά στην «κρίση» στο Ιράκ ήταν ...προφητική: «Αν και η ανεπίλυτη κρίση στο Ιράκ παρέχει άμεση δικαιολογία, η ανάγκη για αμερικανική στρατιωτική παρουσία στον Περσικό υπερβαίνει το ζήτημα του ιρακινού καθεστώτος»!