Πολλαπλά αντεργατική στόχευση | ΕΡΓΑΤΙΚΑ

ΕΡΓΑΤΙΚΑ

«ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ» ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ

Πολλαπλά αντεργατική στόχευση

Σύμφωνα με τη συνέντευξη του ΥΠΕΣΔΑ στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» 17/4/2003, αλλά και από δημοσιεύματα εφημερίδων της περασμένης Κυριακής, είναι φανερό πως η κυβέρνηση ετοιμάζει νομοσχέδιο, μέσα από το οποίο σχεδιάζει να προωθήσει παραπέρα τις αντεργατικές αναδιαρθρώσεις στο Δημόσιο, επικεντρώνοντας κύρια στο χτύπημα των δικαιωμάτων των δημοσίων υπαλλήλων, σε συνδυασμό και με τις προεκλογικές κυβερνητικές σκοπιμότητές της.

Γι' αυτές τις σκοπιμότητες και προς άγραν εκλογικής πελατείας για τις επερχόμενες εκλογές, προβλέπεται και προβάλλεται, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, μέσα από αυτό το νομοσχέδιο η πρόσληψη 40.000 εργαζομένων μερικώς απασχολούμενων, με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου. Η πρόσληψή τους δε θα γίνει μέσα από τη διαδικασία προσλήψεων του ΑΣΕΠ, αλλά με τον γνώριμο αυθαίρετο τρόπο της ημετεροκρατίας, είτε μέσα από «εταιρίες κοινωνικού σκοπού» (παραλλαγή των εταιριών ενοικιάσεως εργαζομένων), που συστήνει το νομοσχέδιο, είτε απευθείας με ατομική προγραμματική σύμβαση. Μέσα σ' αυτό το καθεστώς της μερικής απασχόλησης, της αβεβαιότητας και του πειθαναγκασμού, ο απασχολήσιμος εργαζόμενος θα γίνεται υποκείμενο πολλαπλής και εντεινόμενης εκμετάλλευσης και τηρουμένων των αναλογιών, θα αναγκάζεται να αναβιώνει τις σκηνές των κλαιόντων δημοσίων υπαλλήλων της πλατείας Κλαυθμώνος, της πριν από το 1911 εποχής.

Ετσι, η κυβέρνηση, αφού με την αντιλαϊκή πολιτική των αντιλαϊκών κοινωνικοοικονομικών αναδιαρθρώσεων, διόγκωσε την ανεργία, τώρα εμπορεύεται το δικαίωμα του άνεργου στην εργασία, με ταπεινωτικούς και εκβιαστικούς, σε βάρος του, όρους:

Πρώτον με τον ανομολόγητο, αλλά ορατό διά γυμνού οφθαλμού, όρο της εκχώρησης της ψήφου του υποψήφιου απασχολήσιμου στο κυβερνών κόμμα.

Δεύτερον, με τον ομολογημένο και καταγεγραμμένο στο νομοσχέδιο όρο ότι θα δεχτεί να γίνει αυτός ο υποψήφιος, για μια θέση της ημιεργασίας, εργαζόμενος τρίτης κατηγορίας, απασχολούμενος και αμειβόμενος μερικώς, για μερική και μίζερη ζωή.

Τρίτον, με τον επίσης ομολογημένο όρο του νομοσχεδίου ότι οι τέτοιας υπόστασης «εργαζόμενοι» δε θα αξιώσουν ποτέ να μονιμοποιηθούν και άρα ότι δέχονται να τελούν υπό συνεχή πολιτική ομηρία.

Πέρα, όμως, από τις προεκλογικές σκοπιμότητές της, η κυβέρνηση με αυτές τις προσλήψεις της μερικής απασχόλησης, θα προσπαθήσει να εμφανίσει μια πλασματική μείωση της ανεργίας, μοιράζοντας τη μια θέση εργασίας σε περισσότερους του ενός μερικώς εργαζόμενους, μετατρέποντας εργαζόμενους και άνεργους σε ημιάνεργους, που θα ανακυκλώνονται εσαεί, αφού και με το νόμο δε θα μπορούν να αξιώσουν τη μονιμοποίησή τους. Μ' αυτόν τον τρόπο επιδιώκει και να καπηλεύεται διαρκώς πολιτικά το πρόβλημα της ανεργίας, που η ίδια δημιουργεί και επιδεινώνει, και να απορροφά εκτονωτικά με τα «ξεροκόμματα» της ημιανεργίας - ημιεργασίας τους εκρηκτικούς κοινωνικούς κραδασμούς που εγκυμονεί η μακροχρόνια πλήρης ανεργία.

Ταυτόχρονα, αυτό το σώμα των μερικώς απασχολούμενων θα χρησιμοποιηθεί κατά περίπτωση και ως απεργοσπαστικός μηχανισμός, θα γίνει το όχημα, για να ανοίξουν διάπλατα οι πόρτες της γενίκευσης των ιδιωτικοποιήσεων στο Δημόσιο, καθώς και της σύνδεσης του μισθού με τη λεγόμενη παραγωγικότητα - αξιολόγηση - χειραγώγηση των δημοσίων υπαλλήλων. Ακόμα, όμως, θα αποτελέσει και τον δούρειο ίππο για τη χαριστική βολή της κατακτημένης με αγώνες μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, αφού η κάθε θέση μονίμου υπαλλήλου που θα κενώνεται, θα μπαίνει στη λίστα των μερικώς απασχολούμενων.

Ετσι, η κυβέρνηση «μ' έναν σμπάρο» στοχεύει σε πολλά «τρυγόνια» και μικροκομματικά και πολιτικά. Πάνω απ' όλα, όμως, μ' αυτόν τον «σμπάρο» του νομοσχεδίου αποβλέπει να προωθήσει το μεγαλύτερο μέρος των αντιδημοσιοϋπαλληλικών αναδιαρθρώσεων του αντιδραστικού αντιλαϊκού σχεδίου της «ΠΟΛΙΤΕΙΑ», για να κάνει τη Δημόσια Διοίκηση πιο αποτελεσματική στην προώθηση των γενικότερων αντιλαϊκών κοινωνικοοικονομικών αναδιαρθρώσεων για χάρη της περιβόητης ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Για να κάνει τη Δημόσια Διοίκηση πιο προσαρμοστική στη βάρβαρη ευρω-ενωσιακή πολιτική, στη διαβόητη παγκοσμιοποίηση και νέα τάξη πραγμάτων της ασυδοσίας του κεφαλαίου.

Τεράστιες ευθύνες γι' αυτήν την εξέλιξη έχει και η συμβιβασμένη πλειοψηφία της διοίκησης της ΑΔΕΔΥ, που με τη συμμετοχή της στους διαβόητους κοινωνικούς διαλόγους της υποταγής αποδέχτηκε και νομιμοποίησε τις βάρβαρες νέες εργασιακές σχέσεις της «ευελιξίας» και της υποταγής του εργαζόμενου.

Απέναντι στην κυβέρνηση, στην Ευρωπαϊκή Ενωση και σ' όλους τους πολιτικοοικονομικούς φορείς του κεφαλαίου, εντός και εκτός της χώρας μας, καθώς και απέναντι σ' όλους εκείνους που από εκπρόσωποι των εργαζόμενων έγιναν πλασιέ όλων των παραπάνω, προβάλλει το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ, ως μόνος αξιόμαχος και αποφασισμένος να συγκρουστεί μαζί τους αντίπαλος, για να αποτρέψει τέτοιες αντεργατικές πολιτικές, αλλά και για να συμβάλει στη δημιουργία των προϋποθέσεων για συνολικότερες αλλαγές μέσα από συνολικότερες συγκρούσεις με το σύνολο της πολιτικής που γεννά και οξύνει τα προβλήματα των εργαζομένων. Μέσα στα πλαίσια αυτά θα πρέπει και τώρα και μέσα από τον ταξικό γιορτασμό της Πρωτομαγιάς και στη συνέχεια να υψωθεί αγωνιστικό διεκδικητικό μέτωπο όλων των εργαζομένων ενάντια στη μιζέρια και στον εκβιασμό της μερικής απασχόλησης και για την κατάκτηση και εδραίωση του δικαιώματος της πλήρους μόνιμης εργασίας για όλους τους εργαζόμενους, με αποδοχές που θα αντιστοιχούν στις σύγχρονες ανάγκες τους.

Του
Δημήτρη ΑΓΚΑΒΑΝΑΚΗ*
* Ο Δημήτρης Αγκαβανάκης είναι μέλος της Γραμματείας του ΠΑΜΕ