Μια που ακόμη βρισκόμαστε στο Ηράκλειο Κρήτης και έχουμε ήδη επισκεφτεί την Κνωσό, λέμε να πάμε και στη Φαιστό, την πατρίδα του Επιμενίδη, κατά τον Στράβωνα. Εξήντα τρία χιλιόμετρα είναι ο δρόμος που μας χωρίζει. Τι λέτε, πάμε; Νομίζουμε ότι η απόφασή μας είναι απόλυτα σωστή. Ομως, καλό θα ήταν να θυμηθούμε μερικά πράγματα μέχρι να φτάσουμε. Η Φαιστός είναι ένας από τους πιο σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους της Κρήτης και έχει έκταση 8.400 τ.μ.

...της πόλης άρχισε το 1900 από Ιταλούς αρχαιολόγους και οι έρευνες που έγιναν αποκάλυψαν την ύπαρξη δυο διαδοχικών ανακτορικών φάσεων: Την Περίοδο των Παλαιών Ανακτόρων 1900-1700 π.Χ. και την περίοδο των Νέων Ανακτόρων 1650-1400 π.Χ. Τα περισσότερα από τα σημερινά ερείπια ανήκουν στα νέα ανάκτορα. Σε αντίθεση με το ανάκτορο της Κνωσού, εδώ δεν έγιναν εκτεταμένες αναστηλώσεις από τους ανασκαφείς. Ετσι, ό,τι θα δούμε θα είναι αυθεντικό και ο καθένας ανάλογα με τις γνώσεις του, αλλά κυρίως με τη φαντασία του θα διαμορφώνει το χώρο, θα μεταμορφώνει τα χαλάσματα, θα ανοικοδομεί και θα αναστυλώνει το ανάκτορο και το θέατρο και θα ξαναδίνει ζωή στις εορταστικές εκδηλώσεις και καθισμένος στις ωραίες κερκίδες θα παρακολουθεί το θέαμα. Επειτα, θα διασχίζει την οδό των τελετών. Στη Β/Α γωνιά της δυτικής αυλής θα δούμε το ιερό, που, όπως πιστεύεται, έχει σχέση με τις τελετουργίες της αυλής. Θα ανέβουμε τη μνημειώδη κλίμακα του νέου ανακτόρου, για να φτάσουμε στα μεγάλα Προπύλαια. Και από εκεί θα βρεθούμε στην κεντρική αυλή. Η ανατολική πτέρυγα αποτελείται από χώρους, μεταξύ των οποίων αναφέρονται η δεξαμενή των καθαρμών και το χυτήριο μετάλλων. Πρόκειται για ένα σύνθετο κτίσμα, εμπορικού, βιομηχανικού και, κυρίως θρησκευτικού - τελετουργικού χαρακτήρα. Μερικοί από τους μελετητές πιστεύουν ότι η κεντρική αυλή ήταν χώρος για τα αγωνίσματα ακροβατικής ταυρομαχίας (ταυροκαθάψια) έτσι όπως τις είδαμε στις τοιχογραφίες της Κνωσού.

Στο Καμηλάρι, δυο χιλιόμετρα Ν/Δ, βρίσκεται ο Τάφος Μεσομινωικής Περιόδου και είναι αρκετά καλοδιατηρημένος. Οι τοίχοι του θόλου, που έχει καταρρεύσει, διατηρούνται σε ύψος 2μ. περίπου και τρία χιλιόμετρα Β/Δ θα δούμε κατάσπαρτα τα ερείπια της μινωικής έπαυλης ή του μικρού ανακτόρου της Αγίας Τριάδας και στα Ν/Δ του αρχαιολογικού χώρου. Το συγκρότημα χρονολογείται περίπου στα 1600 - 1550 π.Χ. και πιστεύεται ότι ήταν τα θερινά ανάκτορα των βασιλέων της Φαιστού ή ο μόνιμος τόπος διαμονής κάποιου ανώτερου αξιωματούχου, ενώ σε απόσταση μόλις εκατόν πενήντα μέτρων έχουν βρεθεί οι συλλογικοί τάφοι της 3ης και της 4ης χιλιετίας π.Χ. Σε έναν από αυτούς βρέθηκε η σαρκοφάγος της Αγίας Τριάδας, διακοσμημένη με παραστάσεις θρησκευτικού και λατρευτικού χαρακτήρα.

Δεν είναι μόνον αυτά που αναφέραμε που θα τραβήξουν την προσοχή μας, όταν επιτέλους φτάσουμε εκεί. Είναι και αυτά, αλλά και πολλά άλλα που θα τα δουν μόνον εκείνα τα μάτια που όταν κοιτούν ξέρουν να βλέπουν. Φτάσαμε και εδώ χωρίζουμε. Αυτή η επίσκεψη πρέπει να είναι μοναχική και σιωπηλή και η άσκοπη φλυαρία δεν της ταιριάζει.