Με μαύρες σημαίες στην πλατεία του Κάτω Σουλίου «καλωσορίζουν» τους επισκέπτες οι κάτοικοι της περιοχής. Στόχος τους να μπορέσουν να αναγκάσουν τον κόσμο να ρωτήσει, να ασχοληθεί με το θέμα που τους καίει. Μαζεμένοι σε ένα από τα λίγα μέρη που συναντώνται κάθε μέρα, δέχτηκαν να μας μιλήσουν και να προσπαθήσουν να κρύψουν λίγη από την οργή που τους πνίγει. Μέσα σε αυτούς, ο πρόεδρος του Αγροτικού Συνεταιρισμού Μαραθώνα, Αριστοτέλης Σάμιος και η γραμματέας του «Εξωραϊστικού και Πολιτιστικού Συλλόγου "Μιλτιάδης" Κάτω Σούλι - Μαραθώνα», Βάσω Τσοχαντάρη.

Αν και η όλη ιστορία έχει ξεκινήσει από το 1999 με την υπογραφή του Προεδρικού Διατάγματος 2730, που τους αναγκάζει να συμβιβαστούν με τις αλλαγές που επιφέρει (βιοκαλλιέργειες, ρυμοτομικό κλπ.), στο μυαλό τους όλα είναι σαν να έχουν γίνει χτες. Μας εξήγησαν πως το έγγραφο που έστειλε το ΥΠΕΧΩΔΕ και ο Οργανισμός Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας (σ.σ. υπάγεται στο ΥΠΕΧΩΔΕ) στο Δήμο Μαραθώνα δεν τους γνωστοποιήθηκε ποτέ. Σημειώνουν, επίσης, πως για το ίδιο θέμα είχε πάρει παράταση το Δημοτικό Συμβούλιο για να υποβάλει ένσταση, αλλά τελικά απορρίφθηκε ως εκπρόθεσμη.

Οταν τους έγιναν γνωστά τα περιστατικά, το 2000 δηλαδή, ήταν ήδη αργά. Ετσι, οι απορίες τους, αλλά και η αγανάκτησή τους, που βγαίνει από τα λόγια του Α. Σάμιου, είναι το «ποιοι είναι αυτοί που νομοθετούν εν αγνοία μας; Ποιοι είναι αυτοί που μέσα από γραφεία, από βιτρίνες βγάζουν νόμους, δεσμεύουν και καθορίζουν τις τύχες χιλιάδων ιδιοκτητών του Κάτω Σουλίου;» και συνεχίζει: «Το Εθνικό Πάρκο να γίνει γιατί αφορά τον πευκώνα και θα τον προστατέψει. Οι ιδιοκτησίες όμως γιατί να ενταχθούν εκεί. Με ποιο δικαίωμα! Από πού αίρουν το δικαίωμα να δεσμεύσουν τις περιουσίες; Για να εξυπηρετηθούν ποια συμφέροντα, έγινε αυτό; Δε ζούμε σε κράτος δικαίου, σε δημοκρατία. Εχουν πάρει μονομερώς τις αποφάσεις. Γιατί δεν παίρνουν τη γνώμη των κατοίκων; Μήπως είναι αποφασίζομεν και διατάσσομεν; Μήπως είναι άλλα συμφέροντα, που δεν τα ξέρουμε εμείς;».

Από την άλλη, η γραμματέας του Συλλόγου «Μιλτιάδης», που έχουν συστήσει οι κάτοικοι, προκειμένου να έχουν μία οργανωμένη αντίδραση σε όλα αυτά, εξηγεί το τι ζητούν. «Ζητάμε να επανέλθουμε σε αυτά που έχουμε» καθώς όπως μας επισημαίνει, οι περισσότεροι κάτοικοι είναι αγρότες, άτομα μεγάλα σε ηλικία, που δεν έχουν γνώσεις και χρήματα να αλλάξουν τον τρόπο καλλιέργειας των κτημάτων τους. «Φανταστείτε έναν αγρότη, 50-60 ετών ξαφνικά να τον αναγκάσουν να ξεχάσει αυτά που ξέρει και να κάνει βιοκαλλιέργεια. Εχει τις γνώσεις και τα χρήματα; Με τι θα πορευτεί; Δεν έχει ούτε την προστασία του κράτους. Δώσε τις προϋποθέσεις να κάνει τη βιοκαλλιέργεια».

Γνωστός είναι και ο τρόπος που η κυβέρνηση προσπαθεί να κάνει τα σχέδιά της πράξη. Πως όλα είναι αυθαίρετα. Ετσι και εκεί, προβάλλει αυτό ως επιχείρημα, αν και τα κτήματα αυτά δόθηκαν σε πρόσφυγες της Μικράς Ασίας, το 1923. «Αυτή τη στιγμή το κράτος μας λέει πως είμαστε αυθαίρετοι. Πως δεν υπάρχουμε. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα, τη στιγμή που μέχρι χθες μπορούσα. Να φτιάξω το σπίτι μου, την επιχείρησή μου, να φτιάξω κάτι», τονίζει η Β. Τσοχαντάρη.

Πάντως, ο Α. Σάμιος μπλέκει και άλλους υπεύθυνους για την κατάσταση αυτή. «Ολοι οι βουλευτές που εκλέξαμε στην περιοχή μας είναι ανάξιοι. Είναι ψεύτες και το μόνο που έκαναν μέχρι τώρα είναι να μας κοροϊδεύουν. Παίζουν ταμπούρλο στην πλάτη μας, γιατί δε σέβονται τους ανθρώπους που τους εξέλεξαν. Είναι ολιγαρχικοί και απολυταρχικοί, κάτι που το λένε τα έργα τους, δεν το λέμε εμείς». Οσο για το ποια θα είναι τα επόμενα βήματα, η Β. Τσοχαντάρη επισήμανε πως «οι περισσότερες κινητοποιήσεις, οι πιο δυναμικές, οι πιο αισθητές θα γίνουν τις μέρες των αγώνων. Την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων, αφού θέλουν να κάνουμε οικολογικές δραστηριότητες, θα αμολήσουμε γουρούνια. Αν αυτό σημαίνει ανάπτυξη, αυτό θα κάνουμε. Οπως είμαστε έτοιμοι για όλα, να είναι και αυτοί, ώστε να κάνουν αγώνες εδώ μαζί με τα ΜΑΤ», ενώ ο Α. Σάμιος τόνισε πως συγκεντρώνονται χρήματα προκειμένου να γίνει προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Στη συνέχεια, επισκεφθήκαμε την παραλία του Σχοινιά και συνομιλήσαμε με τους επαγγελματίες της περιοχής. Ατομα που θεωρούν πως ο διωγμός τους έχει απώτερο σκοπό. Την παραχώρηση όλων των δικαιωμάτων, ως προς τους πολίτες, στο κεφάλαιο και σε επιχειρηματικούς ομίλους. Παρ' όλα αυτά, εδώ και 10 χρόνια αυτοί οι άνθρωποι προσπαθούν να διατηρήσουν τη θέση τους στην περιοχή. Σήμερα, δηλώνουν έτοιμοι για τον αγώνα και μάλιστα θεωρούν πως τα έγγραφα (που έχουμε στη διάθεσή μας) του φακέλου στο Συμβούλιο της Επικρατείας είναι ικανά να τους δικαιώσουν (αεροφωτογραφία του 1960, χαρτιά του Δασαρχείου, ένορκες καταθέσεις από τους κατόχους των κτισμάτων και τα πούλησαν στους Δικαστικούς). Ολα, όμως, θα κριθούν από την απόφαση της προσφυγής τους στο ΣτΕ.

Μέσα στο μυαλό τους είναι και τα όσα έγιναν πριν από λίγες μέρες στην παραλία της Λούτσας με τους συναδέλφους τους, που είδαν τις περιουσίες τους να χάνονται μπροστά στις μπουλντόζες. Πιστεύουν πως η μη καταβολή αποζημίωσης για τον «ξεριζωμό» τους από την περιοχή, αλλά και το γεγονός πως δεν τους έγινε καμία πρόταση ώστε να αναλάβουν τα αναψυκτήρια που θα γίνουν εκεί, δείχνει πως κάποιοι θα έρθουν για να καρπωθούν τα αγαθά της περιοχής, κάτι που προσπαθούσαν τόσα χρόνια οι επαγγελματίες να αποφύγουν. Ετσι θα μείνουν χωρίς δουλιά, ανοίγοντας νέες θέσεις... ανεργίας. Δύο από τους επαγγελματίες της παραλίας, άτομα... γέννημα θρέμμα του Σχοινιά μας μιλούν και καταγγέλλουν.

Ο Γιώργος Τσιμίνης μας είπε πως δεν είναι λίγες οι φορές που προσφέρουν στους λουόμενους βασικά αγαθά. Επίσης αναρωτιέται: «Οταν έρχεται ο κόσμος εδώ το καλοκαίρι και εμείς τους εξυπηρετούμε, παρόλο που δεν έχουμε ούτε νερό, ούτε ρεύμα, και μας ζητά να πάει τουαλέτα, έστω και λίγο νερό, πού θα μπορεί ο κόσμος να τα ζητάει όλα αυτά;». Το πιο περίεργο γι' αυτούς είναι ότι οι αγώνες «δε θα γίνουν καν εδώ», ενώ ο Ιάκωβος Σπανός συμπληρώνει: «Δεν έχει προβλεφτεί τίποτα μέχρι στιγμής. Μέχρι να στήσουν όλα αυτά που λένε ότι θα φτιάξουν, τι θα κάνει όλος αυτός ο κόσμος; Οι αγώνες, αν για αυτούς γίνονται όλα αυτά, θα κρατήσουν για 15 μέρες. Η θάλασσα όμως θα παραμείνει. Αρα κάποιο απώτερο στόχο έχουν για να θέλουν να μας εξοντώσουν».

Δεν έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε που οι μπουλντόζες βρέθηκαν στο Σχοινιά για να γκρεμίσουν τις ταβέρνες αυτές, σύμφωνα με τις αποφάσεις των δικαστηρίων, που έχασε ο Οικοδομικός Συνεταιρισμός Δικαστών και Εισαγγελέων. Τίποτα δεν μπορεί να τους εγγυηθεί πως τα μηχανήματα αυτά δε θα βρεθούν αύριο ξανά εκεί για να τελειώσουν το έργο τους.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το Δασαρχείο τονίζει το 1993: «Οι ταβέρνες στο Δάσος "Σχοινιά" Μαραθώνος, που βρίσκονται μέσα στο διαχειριζόμενο από την υπηρεσία μας ως διακατεχόμενο δάσος από τον Οικοδομικό Συνεταιρισμό Ελλήνων δικαστών και εισαγγελέων, είναι παλαιά ποιμνιοστάσια που μετασκευάστηκαν σε κτίσματα - καταστήματα πριν το έτος 1953 και έκτοτε λειτουργούν ως τέτοια».

Σημαντική είναι η παρατήρηση που υπάρχει στη συνέχεια του εγγράφου και που επισημαίνει πως «... στην υπηρεσία μας προκαλεί εντύπωση η διαμαρτυρία σας για αυθαίρετα κτίσματα που έγιναν πριν σαράντα χρόνια και των οποίων ζητάτε με οργή και αγανάκτηση την κατεδάφισή τους (...) θέτοντας μάλιστα τα όργανα της υπηρεσίας μας μπροστά σε ποινικές ευθύνες κατά τρόπο θρασύτατο και η απουσία οποιασδήποτε αναφοράς σας σε παράνομα και αυθαίρετα κτίσματα που κτίστηκαν κατά την τελευταία τριετία σε παρακείμενη ιδιωτική δασική έκταση». Το δασαρχείο έτσι καταλήγει στο συμπέρασμα πως η καταγγελία αυτή «δεν εκδηλώνεται από λόγους ενδιαφέροντος για το δασικό περιβάλλον».