Ετοιμοι να δώσουν ακόμα μια μάχη είναι οι κάτοικοι της περιοχής του Σχοινιά. Τη δεύτερη μετά από αυτήν που κέρδισαν, 20 χρόνια πριν, απέναντι στην τότε κυβέρνηση και τους Αμερικανούς που λυμαίνονταν την περιοχή με τη βάση που τους είχε παραχωρηθεί. Η παραλία της περιοχής κινδύνευε τότε να κλείσει, αλλά ο άμεσος και συντονισμένος αγώνας τους έδωσε την ευκαιρία να πανηγυρίσουν και να χαρούν αυτό που ήθελαν να τους στερήσουν.

Σήμερα, οι ίδιοι κάτοικοι, καλούνται να αγωνιστούν ξανά. Αυτή τη φορά για τα έργα του «Εθνικού Πάρκου». Εργα που όπως φαίνεται θα προκαλέσουν ό,τι δεν είχε γίνει τότε. Τον αποκλεισμό, δηλαδή, της ευρύτερης περιοχής στο όνομα της νέας «Μεγάλης Ιδέας»... Οσο και αν φαντάζει δύσκολο, καθώς πολλά έχουν αλλάξει από τότε, γι' αυτούς, μόνο η ενότητα και ο αγώνας θα μπορέσει να τους κάνει ξανά νικητές.

Η κυβέρνηση προσπαθεί να συνεχίσει τα έργα στο Κωπηλατοδρόμιο πιο γρήγορα, προκειμένου να προλάβει τις ημερομηνίες παράδοσης αλλά και την αντίδραση του κόσμου. Οι τελευταίοι στο μυαλό τους έχουν πάνω από όλα τον πλούτο της περιοχής και όχι την Ολυμπιάδα και τα κέρδη της. Ετσι, αντί να χαθούν τα συμφέροντα, χάνονται τα σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα, ένα από τα μοναδικά πευκοδάση της Αττικής, αυτό του Σχοινιά, ο υδροβιότοπος και οι καλλιέργειες της περιοχής που συντηρούν εκατοντάδες οικογένειες. Οι μπουλντόζες έχουν ξεκινήσει εδώ και μήνες τις εργασίες και προχωρούν ακάθεκτες την καταστροφή.

Οι γεωργοί της περιοχής που προσπαθούν να βγάλουν ένα κομμάτι ψωμί, βλέπουν τις περιουσίες τους να χάνονται, από την κυβερνητική αναλγησία και την πιθανή παράδοση όσων φτιαχτούν με την ταμπέλα του «Εθνικού Πάρκου» και του Ολυμπιακού Κωπηλατοδρομίου σε μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις προσπαθούν εδώ και χρόνια να τονίσουν τη σημασία της αναβάθμισης του βιότοπου που είναι στην περιοχή. Η προσπάθειά τους όμως αυτή δε «στηρίζεται»... στα σχέδια που είναι έτοιμα για τα συμφέροντα των λίγων αλλά στην πραγματική ανάγκη για διάσωση του φυσικού περιβάλλοντος.

Τα όνειρα των κατοίκων που θα βρίσκονται εκεί στο μέλλον δείχνουν «τσαλακωμένα». Πώς θα είναι όλα αν γίνουν πραγματικότητα τα σχέδια; «Μαύρα κι άραχνα», όπως λέει ο λαός, όπως και οι σημαίες που έχουν κρεμάσει στους δρόμους του Κάτω Σουλίου, ενός οικισμού, που θίγεται και χάνεται με τις αποφάσεις που έχουν παρθεί. Μαύρο όπως είναι ο πάτος από τα χαντάκια που έχουν γεμίσει οι δρόμοι από την παράδοσή τους στο έλεος του καιρού και των υπευθύνων που μονίμως δηλώνουν ανεύθυνοι γι' αυτά. Μαύρο όπως και το μήνυμα που περνούν τα αρχαιολογικά ευρήματα στα όρια του «Εθνικού Πάρκου». Αυτών που (σ.σ. κάποτε...) θα μεταφερθούν στο Μουσείο του Μαραθώνα.

Κατά τα άλλα, η κυβέρνηση λέει ότι όλα αυτά είναι για το καλό της περιοχής και των κατοίκων. Οσα όμως είδαμε και ακούσαμε από τους θιγόμενους της περιοχής μας απέδειξαν ότι όλα γίνονται για το κέρδος των λίγων που βλέπουν το Σχοινιά ως μια πολύ καλή επένδυση. Παράλληλα, μέσα από τα επιχειρήματά τους φαίνεται και το μερίδιο ευθύνης που έχει η Δημοτική Αρχή, που όπως φαίνεται όχι μόνο δεν αντιδρά στα σχέδια αυτά, αλλά τα στηρίζει καθώς θα κερδίσει την εύνοια της ολιγαρχίας.

Από παραδείγματα άλλο τίποτα. Πρώτο και καλύτερο η κατασκευή του πάρκινγκ κοντά στη Λεωφόρο Μαραθώνος και τη χρησιμοποίησή του για τη στάθμευση των αυτοκινήτων των παραθεριστών. Στη συνέχεια, θα μεταφέρονται, στην οργανωμένη παραλία, έναντι εισιτηρίου με μικρά πούλμαν στην παραλία, σαν αυτά που προτίθεται, εδώ και καιρό, να κυκλοφορήσει ο Δήμος Μαραθώνα σαν τοπική συγκοινωνία! Αλλο ένα τρανταχτό είναι η προσπάθεια χρόνων να κατεδαφίσουν τα καταστήματα της παραλίας του Σχοινιά και να τα αντικαταστήσουν με αναψυκτήρια, στερώντας το δικαίωμα από τους επαγγελματίες της περιοχής, να διεκδικήσουν να έχουν κάποια από αυτά.