«Η οικονομία είναι το ισχυρό χαρτί της κυβέρνησης». Το λέει και το ξαναλέει ο «τσάρος» της οικονομίας Ν. Χριστοδουλάκης και ασφαλώς όχι τυχαία. Πράγματι, η «οικονομία» είναι το χαρτί, στο οποίο ποντάρει η κυβέρνηση για να παραμείνει στην εξουσία. Μέσω της «οικονομίας» εξασφαλίζει την παράταση της εύνοιας της οικονομικής ολιγαρχίας, καθώς φροντίζει να μοιράζει «σωστά» την πίτα, που, κατά την παροιμιώδη πλέον έκφραση Σκανδαλίδη, φτάνει για όλους. Επίσης, μέσω της «οικονομίας» ξεπουλά ό,τι έχει απομείνει στο Δημόσιο, απελευθερώνει αγορές, π.χ. ενέργειας, εργασίας, θεσμοθετεί κίνητρα για την «ανάπτυξη» (του κεφαλαίου)... Για όλα τα παραπάνω έχει συγκεκριμένο και δεσμευτικό χρονοδιάγραμμα μέχρι τέλος του έτους...

«Γεύεται», όμως, η κυβέρνηση, από την άλλη, και τους καρπούς της επιβράβευσης από τα μεγάλα αφεντικά, που δεν κρύβουν την «εκτίμησή» τους και την «εμπιστοσύνη» τους. Και το αποδεικνύουν έμπρακτα. Εν ψυχρώ, για παράδειγμα, ο φιλοκυβερνητικός Τύπος, αναπαράγει την επαίσχυντη θριαμβολογία της κυβέρνησης ότι η νέα ΚΑΠ είναι υπέρ των Ελλήνων αγροτών! Στρέφουν τα δηλητηριώδη βέλη τους κατά των «συντεχνιών», που αντιδρούν στο σάρωμα των εργασιακών τους σχέσεων και των κατακτήσεών τους. Αποσιωπούν ότι οι απελευθερώσεις αγορών είτε εδώ (βλέπε ΟΤΕ, τιμές προϊόντων) είτε έξω (ηλεκτρική ενέργεια - Καλιφόρνια), ποτέ δε λειτούργησαν προς όφελος των «καταναλωτών»... Ο νεοφιλελεύθερος «μονόδρομος» είναι αναγκαιότητα...

Δικαιολογούν και συγκαλύπτουν τη βαρβαρότητα του ΜΑΤώματος κάθε λαϊκής κινητοποίησης. Ακόμα, καλλιεργούν κλίμα παραλυτικού πανικού, ενόψει του (...πιθανού) καύσωνα στο τέλος της άλλης βδομάδας... Οι πολυδιαφημισμένες «πολιτικές πρωτοβουλίες» Σημίτη δεν είναι παρά υπόθεση διαχείρισης εντυπώσεων, ο «τέλειος» αποπροσανατολισμός. Η ουσία περνά δίπλα, στη σκιά του κουρνιαχτού, με τη συντονισμένη αντιλαϊκή επέλαση. Εκεί πρέπει να είναι στραμμένη η προσοχή. Εκεί δίνονται και οι πραγματικές μάχες.