Το ρεκόρ της ακρίβειας, που επετεύχθη στην ισχυρή Ελλάδα των εκσυγχρονιστών, αποτελεί μια πολύ «καυτή» απόδειξη της άνευ προηγουμένου επίθεσης στα λαϊκά εισοδήματα. Πολύ περισσότερο, που συνοδεύεται από καθήλωση των μισθών, σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις με ό,τι συνεπάγονται, κατάργηση του 8ωρου, κ.ο.κ... Η ανεξέλεγκτη διαμόρφωση των τιμών των εμπορευμάτων από τις «δυνάμεις της αγοράς» έχει οδηγήσει σε μια καθαρή ληστεία σε βάρος των λαϊκών μαζών, που βλέπουν το βιοτικό τους επίπεδο να υποβαθμίζεται δραματικά (τα κατεψυγμένα τρόφιμα κάνουν θραύση)... Φαίνεται πιο καθαρά ότι πρόκειται για αυτόματο μηχανισμό αναδιανομής εισοδήματος, που δουλεύει αδιάκοπα για να θησαυρίζουν οι κεφαλαιοκράτες. Καταντάει πρόκληση πρώτου μεγέθους, να επιχειρούν (κυβέρνηση μαζί με παράγοντες της αγοράς) να πείσουν ότι η λύση βρίσκεται στον ...τέλειο ανταγωνισμό.

Ακριβώς αυτός εφαρμόζεται σήμερα, δεν υπάρχει κάποιος άλλος ανόθευτος και καλός ανταγωνισμός, που θα ρίξει τις τιμές. Ο ανταγωνισμός γεννά τα μονοπώλια και αυτά τις μονοπωλιακές τιμές, τις ανώτερες τιμές, γιατί διαμορφώνονται και με εξω-οικονομικούς όρους. Μπορούν πρόσκαιρα να ρίξουν τις τιμές, μόνο για να εξοντώσουν τους ανταγωνιστές και τους μικρομεσαίους... Δεν πρόκειται για «παρωχημένη» μαρξιστική ανάλυση, αλλά για τη σκληρή πραγματικότητα. Ποιος ελέγχει την αγορά και διαμορφώνει τις τιμές, για παράδειγμα, στα τρόφιμα (γάλα, ζυμαρικά, αναψυκτικά, νερό κ.ο.κ.)...

Η αχαλίνωτη ακρίβεια κουρελιάζει την εικονική πραγματικότητα, που προσπαθούν να στήσουν η κυβέρνηση και τα πάντα πρόθυμα ΜΜΕ. Οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι δεν μπορούν να δέχονται επί πολύ αδιαμαρτύρητα την αφαίμαξη του εισοδήματός τους. Ποιος «ρεαλισμός», λοιπόν, υπαγορεύει στις επόμενες εκλογές να (ξανα)ψηφιστούν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, για να συνεχίσουν τα ίδια και χειρότερα; Το συμφέρον των λαϊκών μαζών δεν επιβάλλει να ακουστεί ηχηρό, όσο ποτέ, το χαστούκι που τους αξίζει;