Η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου του Ισραήλ, να «απελάσει» τον Γιάσερ Αραφάτ, είναι η άσκηση της πιο σκληρής τρομοκρατίας. Ακόμα και αν δεν τολμήσουν ποτέ να βάλουν σε εφαρμογή μια τέτοια απόφαση, πάλι είναι σκληρή τρομοκρατία, από το γεγονός ότι θέλουν να εμπεδωθεί πως «είναι δυνατό να συμβεί...». Με άλλα λόγια, το μήνυμά τους προς ολόκληρο το λαό της Παλαιστίνης και, ταυτόχρονα, τους λαούς όλου του κόσμου είναι «κάνουμε ό,τι θέλουμε και δε δίνουμε πουθενά λογαριασμό...». Αν αυτό δεν είναι τρομοκρατία του χειρίστου είδους, τότε κάτι θα πήγαινε άσχημα με τον ορισμό της τρομοκρατίας...

Ομως, η κυβέρνηση του Ισραήλ, κυριολεκτικά, «βρήκε και τα κάνει». Ολα αυτά τα χρόνια, ο ισραηλινός στρατός, εξοπλισμένος και ενθαρρημένος από τις ΗΠΑ, σκοτώνει, ασύδοτα, μικρά παιδιά, ξεσπιτώνει οικογένειες, συλλαμβάνει χιλιάδες αγωνιστές και όλοι οι ιμπεριαλιστές μαζί, μόνο που δε χειροκροτούν στα φανερά τα εγκλήματά τους. Λαλίστατοι, όμως, και, τάχα, «ανησυχούντες», όταν οι Παλαιστίνιοι, στην απελπισία τους, έκαναν τα ίδια τα σώματά τους όπλα αντίστασης στη σκληρή κατοχή.

Για να ενθαρρύνουν την κυβέρνηση του Ισραήλ σε ακόμα περισσότερη εγκληματική αυθαιρεσία, το περίφημο κουαρτέτο (ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσία, ΟΗΕ) προώθησε πρόσφατα το λεγόμενο «Οδικό Χάρτη». Μια συμφωνία - συνέχεια των ανάλογων προηγούμενων, που έχουν ουσιαστικά διατυπωθεί στα ιμπεριαλιστικά μέτρα και σταθμά. Μια συμφωνία, η οποία στην εφαρμογή της δίνει, έμμεσα αλλά συνειδητά, στο Ισραήλ το δικαίωμα της αυθαιρεσίας.

Ετσι, στον ελάχιστο χρόνο της εφαρμογής του «Οδικού Χάρτη», είδαμε το Ισραήλ να εισβάλει στα παλαιστινιακά εδάφη και να δολοφονεί, να κατεδαφίζει σπίτια κατά βούληση, να επιχειρεί να ανακατευτεί και να διευθύνει έμμεσα την παλαιστινιακή διοίκηση, υπαγορεύοντας, ουσιαστικά, ακόμα και τα πρόσωπα που θα την απαρτίζουν, με όρους της πιο σκληρής κατοχής. Την ίδια ώρα, τάχα, «έλυναν τους αποκλεισμούς» των πόλεων, πηγαίνοντας τα στρατεύματα μερικές δεκάδες μέτρα μακρύτερα ή, τάχα, «απέλυαν τους κρατούμενους», την ώρα που διατηρούσαν χιλιάδες στις φυλακές τους...

Ολα αυτά με τη φανερή επιδοκιμασία των ΗΠΑ και την πιο συγκαλυμμένη διπλωματικά των άλλων ιμπεριαλιστών. Οι ΗΠΑ, ουσιαστικά, προετοίμασαν και αυτήν την απόφαση της «απέλασης», όταν οι επίσημοι επανειλημμένως κατονόμαζαν τον Γ. Αραφάτ σαν «μέρος του προβλήματος». Το χεράκι της έβαλε και η ελληνική κυβέρνηση, αφού ο «Οδικός Χάρτης» διατυπώθηκε και προωθήθηκε επί Ελληνικής Προεδρίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση.