Σε ζητήματα που συνδέονται με την Εκπαίδευση - με έψιλον κεφαλαίο, όπως σημειώνει ο ίδιος - αναφέρθηκε στην παρέμβασή του ο Φ. Κ. Βώρος, ο οποίος ανάμεσα στα άλλα είπε:

«Κυρίες και κύριοι, φίλες και φίλοι,

Ούτε οικονομολόγος είμαι, ούτε πολιτικός. Νομίζω όμως ότι μπορώ να διατυπώσω γνώμη ως πολίτης εκπαιδευτικός, για να επισημάνω τις σχέσεις της Εκπαίδευσης με την οικονομία, όπως τις βλέπουμε εμείς, και την προετοιμασία του πολίτη για την κοινωνία, όπου πρώτη λειτουργία είναι η οικονομία. Και για να μη μακρηγορώ, απαριθμώ κάποιες πολύ απλές σκέψεις.

Πρώτον: Η εκπαίδευση σε πρώτη - και κυριότατη φάση - απορροφά δαπάνες. Συντηρείται από την οικονομία της κοινωνίας. Αυτό είναι χρέος της κοινωνίας. Είναι αίτημα πανάρχαιο του ανθρωπισμού. Είναι και επένδυση για το μέλλον. Συγχωρήστε με, επειδή εγώ φιλόλογος σπούδασα, να σας πω ότι τον 6ο αιώνα π.Χ. διατυπώθηκε πρώτη φορά το αίτημα για δημόσια δωρεάν παιδεία για όλους: " Χαρώνδας ενομοθέτησε τοις οι ειςάπαντας των πολιτών μανθάνειν γράμματα, της πόλεως χορηγούσης τους μισθούς τοις διδασκάλοις". Αυτό, δηλαδή, που ακόμη αρνείται να κάνει σήμερα ή μεθοδεύει να μην το κάνει καθόλου αύριο.

Δεύτερον: Σε αυτή τη φάση η Εκπαίδευση ως θεσμός στοχάζεται: Τι είναι αναγκαίο να προσφέρει σε όλους. Τι είναι χρήσιμο για να το επωμιστεί ο καθένας, με ελεύθερη και υπεύθυνη απόφασή του. Και τι είναι καλό, που ανταποκρίνεται ίσως σε ειδικές κρίσεις καλλιτεχνικές και ταυτόχρονα ομορφαίνει την κοπιώδη μαθησιακή προσπάθεια. Η διάκριση σε αναγκαία, χρήσιμα και καλά, ανάγεται στον Αριστοτέλη και τα " Πολιτικά" του. Αν εμείς θελήσουμε να προσθέσουμε κάτι είναι το: Σοβαρά.

Τρίτον: Στην ίδια αυτή φάση που η εκπαίδευση απορροφά δαπάνες από την κοινωνία, η συνετή παιδαγωγία ενημερώνει τον παιδαγωγούμενο: Πώς η κοινωνία παράγεται αγαθά (πώς αυτά κατανέμονται), ότι και ο ίδιος οφείλει να σκέπτεται τη δική του συμβολή σ' αυτήν τη διαδικασία, άρα και ότι είναι ανάγκη να προετοιμάζεται για να αποδώσει στην κοινωνία αύριο ό,τι αυτή του προσφέρει σήμερα (χρέος οικονομικό, κοινωνικό και ηθικό).

Τέταρτον: Σε αυτή την ίδια φάση η Εκπαίδευση ως θεσμός στοχάζεται; Ποια εφόδια οφείλει να προσφέρει στους εκπαιδευόμενους, για να μπορούν να είναι δημιουργικοί στην κοινωνία αύριο. Ποια είναι η πιθανότερη, προβλέψιμη, σωστή ροή του μαθητικού πληθυσμού σήμερα, ώστε να επιτυγχάνεται η καλύτερη δυνατή σταδιοδρομία του αύριο. Και όλα αυτά, μόνο με μία μέθοδο : Την ενημέρωση, την πειθώ, τη στοργή και προ πάντων την ποιότητα εκπαίδευσης για όλους και προς όλες τις κατευθύνσεις.

Πέμπτον: Με τέτοιες αρχές, ως προϋποθέσεις, η Εκπαίδευση σήμερα μπορεί να υποσχεθεί ότι θα προσφέρει και για την οικονομία του αύριο.

Αν οι παραπάνω σκέψεις, αγαπητοί φίλοι, βρίσκουν κάποια αποδοχή στη δική σας σκέψη, παρακαλώ επιτρέψτε μου να διατυπώσω τη γνώμη μου για όσα γίνονται σήμερα με τη λεγόμενη μεταρρύθμιση της Εκπαίδευσης:

Καμιά από τις παραπάνω αρχές, ούτε κατανοήθηκε, ούτε υπήρξε πρόθεση να κατανοηθεί σε βάθος, ούτε εφαρμόζεται με ευρύτητα αντίληψης περί του όλου. Αποτέλεσμα είναι το ολικό αδιέξοδο, παιδαγωγικό, κοινωνικό, μορφωτικό και οικονομικό για το μέλλον.

Μοναδική διέξοδος, νομίζω, είναι ο πραγματικός δημόσιος διάλογος, όχι βέβαια με δεδομένο επίλογο, ώστε τουλάχιστον από τώρα μη "πράσσειν άλογα". Διευκρινίζω ότι η έκφραση αυτή δεν έχει σχέση με τα συμπαθητικά ζώα, τα πράσινα άλογα, είναι το πράττειν άδικα και παράλογα. Και δυστυχώς πράττουν άλογα.

Σχετικά με τους προβληματισμούς που διατυπώνονται γύρω από τα εκ της ΕΕ κονδύλια, επιτρέψτε μου ένα μικρό σχόλιο: Αυτά τουλάχιστον που βλέπω να έρχονται από την Ευρωπαϊκή Ενωση δεν είναι κονδύλια για ενίσχυση της εκπαίδευσης, αλλά για χειραγώγηση, για έλεγχο. Ο,τι απαγορεύει το άρθρο 124 και 126 του Μάαστριχτ ως μη παρέμβαση στην εθνική εκπαίδευση, πραγματοποιείται έμμεσα με τη χρηματοδότηση μόνο προς εκείνες τις κατευθύνσεις, που προεγκρίνονται από το στρατηγείο. Αυτό τουλάχιστον έχω αντιληφθεί στη διαχείριση κονδυλίων, στην κατεύθυνση, στη ροή και κατεύθυνση κονδυλίων που αφορούν τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Σας ευχαριστώ».