Πάντως, πρέπει να αναγνωρίσουμε κι ένα δίκιο στον Τ. Μπλερ. Πράγματι, η διατήρηση του στάτους κβο δεν αποτελεί λύση. Οχι μόνο στη Μεγάλη Βρετανία, αλλά και σε οποιαδήποτε άλλη καπιταλιστική χώρα. Αλλωστε, ούτε οι εργαζόμενοι των χωρών αυτών, και οι λαοί γενικότερα, είναι ευχαριστημένοι από τη σημερινή κατάσταση. Κάθε άλλο...

Το «λάθος» του Τ. Μπλερ, όπως και των κάθε λογής οπαδών των ευρωμονοδρόμων, των θιασωτών της «ελεύθερης αγοράς» και της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης, βρίσκεται στο γεγονός πως υπάρχει κι άλλος δρόμος ανάπτυξης. Ο δρόμος της λαϊκής εξουσίας και της λαϊκής οικονομίας, ο δρόμος της σοσιαλιστικής ανάπτυξης, πετώντας στα σκουπίδια της ιστορίας τους κεφαλαιοκράτες, τα μονοπώλια και τις πολυεθνικές. Το πραγματικό δίλημμα, που στέκει σήμερα μπροστά στο λαό κάθε καπιταλιστικής χώρας, δεν αποτελείται από το μίζερο και άθλιο σήμερα, από τη μια, και το δήθεν μονόδρομο της καπιταλιστικής ανάπτυξης - με όλα όσα αυτή συνεπάγεται - από την άλλη. Το πραγματικό δίλημμα βρίσκεται ανάμεσα στον προαναφερόμενο δήθεν μονόδρομο και στο δρόμο της κατάκτησης από την εργατική τάξη και το λαό της εξουσίας και της διαχείρισης των πλουτοπαραγωγικών πηγών κάθε χώρας, της ανάπτυξης προς όφελος των εργαζομένων, της εφαρμογής των αξιών της κοινωνικής ισότητας και δικαιοσύνης, της ικανοποίησης των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, της πολιτικής ειρήνης και ισότιμων διεθνών σχέσεων, κλπ., κλπ.