Εφτά του Οκτώβρη 1967, ο μεγάλος επαναστάτης, ο γεριγέρο Τσε Γκεβάρα, αφήνει την τελευταία του πνοή. Εκεί, σ' ένα ορεινό χωριό της Βολιβίας, τη Λα Ιγέρα, εκτελείται από το βολιβιανό στρατό και τους πράκτορες της CIA. Δικαίως υμνήθηκε απ' τους λαούς ως ο μεγαλύτερος θρύλος. «Υπάρχουν αλήθειες τόσο προφανείς, που δεν ωφελεί να τις συζητάει κανείς. Πρέπει να είσαι μαρξιστής, με την ίδια φυσικότητα με την οποία είσαι υπέρ του Νεύτωνα στη Φυσική, ή υπέρ του Παστέρ στη Βιολογία», έλεγε ο Τσε. Ταυτίστηκε με την αναγκαιότητα, τη σύνδεση της επαναστατικής δράσης με τη διαλεκτική - απελευθερωτική θεωρία της μαρξιστικής σκέψης, ως όρου για την προώθηση των στόχων του κινήματος στη Λ. Αμερική. Ασπάζεται τον μαρξισμό μέσα απ' την πρακτική των επαναστατών Ζαπάτα - Μπολιβάρ της Λ. Αμερικής, που οργάνωναν αντιιμπεριαλιστικά- απελευθερωτικά κινήματα. Στη μάχη, στη φωτιά ο κομαντάντε κατά του Μπατίστα (ανθρώπου των Αμερικανών) στην Κούβα, συμμετέχει με τον Φιντέλ Κάστρο, τους εργάτες-αγρότες στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, ανατρέποντας το Γενάρη του 1959 το φασιστικό καθεστώς.

Μια ιστορία που εξελίσσεται στη Βολιβία. Τον αγάπησαν οι μεταλλωρύχοι κασσίτερου στη Βολιβία, όπου την Πρωτομαγιά του 1965 οργανώνουν τη μεγάλη απεργία με κατάληψη των κοιτασμάτων, εκφράζοντας την υποστήριξή τους στο αντάρτικο: «Τσε Καπετάνιε! / Αδελφέ / σύντροφε. Είσαι σ' όλη τη Γη: Στον Ινδιάνο που τα χέρια του είναι φτιαγμένα από το χαλκό. Στο Μαύρο που 'χει ξεσηκωθεί / στον πετρελαιοεργάτη, στον εργάτη του νίτρου / στους αγρότες της φτώχειας / στους ιδρωμένους κάμπους / στα ροζιασμένα χέρια / στο ζαχαροκάλαμο, στ' αλάτι (είσαι το άλας του αγώνα), στις φυτείες του καφέ». Χαράζοντας τους δρόμους της ιστορίας σαν ούριος άνεμος, εκεί στα βουνά της Βολιβίας, έγινε ο ασυμβίβαστος, αφοσιωμένος στην υπόθεση απελευθέρωσης από την καταπίεση-εκμετάλλευση. Για έναν κόσμο του σοσιαλισμού. Με τη λαϊκή υποστήριξη να είναι όρος (εκ των ων ουκ άνευ), δίδαξε τους Χιλιανούς, Κολομβιανούς, Ζαπατίστας: «Οι λαϊκές δυνάμεις μπορούν να κερδίσουν έναν πόλεμο ενάντια στη στρατοκρατία του ιμπεριαλισμού».

Ο αντάρτης ήλιος του λάμπει στην Κούβα. Στα βήματα όλου του κόσμου, ζει! Επαναστατικά. Δεν έχει καμία σχέση μ' αυτόν τον «ανώδυνο επαναστατικό μύθο» με τον οποίο προσπαθεί να τον ενσωματώσει το σύστημα. Ο θεωρητικός πολιτικός στοχασμός του, η επαναστατική πρακτική του, ο ίδιος ο θάνατός του, σηκώνει στους ώμους του τα οράματα, γκρεμίζοντας τα σύνορα της αδικίας. Αυτό το «επαναστατικό Εντελβάις», η συντροφικότητα των γκεριλιέρος, το αστέρι κρεμασμένο, φωτίζει. Γίνεται καταφύγιο για τους λαούς, που παλεύουν για εθνική ανεξαρτησία. Το δέος για το επαναστατικό έργο, τα οράματά του, είναι διαρκώς σε ιστορική ισχύ. Μέχρι των καταπιεσμένων τα δάκρυα να γίνουν μαργαριτάρια! Τσε Γκεβάρα: Το άστρο της επανάστασης δεν έσβησε: «Είναι δικαίωμα του καθενός να σε ζωντανεύει. / Σε στεφάνωσε η νίκη. / Χώμα, νερό, αστραπές, αίμα» (Θ. Ασίκης).