Πενήντα πολυεθνικές εταιρίες σ' όλον τον κόσμο έχουν συγκεντρώσει το 92% της παγκόσμιας αγοράς γενετικώς τροποποιημένων σπόρων. Επικεφαλής η περίφημη «Monsanto», μαζί με άλλους καπιταλιστές, πάντοτε στη μονοπωλιακή αντίληψη, βρίσκουν στα «μεταλλαγμένα», μια απ' τις πιο πρόσφορες αποδόσεις. Στο μεγάλο φαγοπότι συμμετέχουν κολοσσοί χημικής βιομηχανίας, χονδρέμποροι τροφίμων, ασφαλιστικές εταιρίες, εργολάβοι κατασκευών. Με τεράστια διαφημιστικά προγράμματα σε Αμερική - Ευρώπη, οι λεγόμενοι υπερασπιστές των «φτωχών» περνούν μηνύματα ότι ο μόνος δρόμος, για να χορτάσει ο ραγδαία αυξανόμενος πληθυσμός της Γης, είναι τα γενετικώς τροποποιημένα τρόφιμα. Οι πολυεθνικές εταιρίες «Du», «Pont», «Upsohn», «Dow», «Monsanto», «Bayer», «Novartis», στη δεκαετία του '70, για καθαρά κερδοσκοπικούς σκοπούς, καλλιέργησαν τα πρώτα «μεταλλαγμένα» στα εύφορα εδάφη (Πόρτο Ρίκο, Μισισιπής). Η σόγια, το καλαμπόκι είχαν προορισμό να γίνουν ζωοτροφές κι όχι να ταΐσουν τους ανθρώπους!

Σ' εργαστήρια μαμούθ, σε βοτανικούς κήπους, δεκάδες πειράματα πραγματοποιούνται για την αντοχή, την «ποιότητα» των σπόρων. Η έρευνα έγινε, με βάση τα επιχειρησιακά πλάνα των εταιριών, παρά για τις διατροφικές ανάγκες, ιδιαιτέρως του Τρίτου Κόσμου. Μπορεί τα αποτελέσματα για τις ποικίλες εταιρίες να είναι εξόχως ευχάριστα (τα προϊόντα είναι ανθεκτικά, δε σαπίζουν εύκολα, μεταφέρονται, αποθηκεύονται, έχουν λιγότερο κόστος), αλλά, για τους «πεινασμένους της Γης», δε σημαίνει τίποτε. Γιατί οι σπόροι δε θα είναι δωρεάν. Η παλαιά συνήθεια, να βαστούν οι αγρότες τους σπόρους για την επόμενη χρονιά, καταργείται. Ετσι, δημιουργείται μονοπωλιακή σχέση των αγροτών με τις πολυεθνικές, που σερβίρουν τα νέα προϊόντα στην όποια τιμή επιθυμούν. Πολλές καλλιέργειες, ιδιαίτερα σε τροπικά μέρη, οδηγούνται, με την εφαρμογή των «μεταλλαγμένων», σε εξαφάνιση.

Πέραν απ' τις συνέπειες των καλλιεργειών, τις ασθένειες που προκύπτουν, άλλες οικολογικές παρενέργειες, είναι προφανές ότι τα γενετικώς τροποποιημένα προϊόντα δε θα ταΐζουν τους λαούς. Η καπιταλιστική βιοτεχνολογική βιομηχανία έχει τους δικούς της κανόνες και στόχους. Το παγκόσμιο επισιτιστικό πρόγραμμα του ΟΗΕ, τους διαψεύδει (ερήμωση της υπαίθρου, αφανισμός της φτωχής αγροτιάς, χωματερές). Η ασφάλεια των τροφίμων που παράγονται δεν είναι τουλάχιστον δεδομένη. Δεκάδες είναι τα προϊόντα, που αποσύρθηκαν για επανασχεδιασμό (λόγω ασθενειών). Αν ένας στους έξι ανθρώπους δεν έχει να φάει, δε φταίει ο ίδιος, ούτε η περιορισμένη παραγωγή!!! (Το παγκόσμιο παραγόμενο προϊόν θα μπορούσε να χορτάσει 11 δισ., σύμφωνα με υπολογισμούς). Τα καπιταλιστικά κοράκια φταίνε, που συντηρούν το σύστημα της ανισότητας, της εκμετάλλευσης και της πείνας των ανθρώπων.