Το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων (ΚΣΝΜ) του υπουργείου Πολιτισμού, με μια λογική που αναιρεί την ουσία του ρόλου, τον οποίο τυπικά κατέχει και ουσιαστικά θα έπρεπε να έχει, δηλαδή του υπερασπιστή της πολιτιστικής κληρονομιάς - άρα, της ιστορικής μνήμης του λαού μας - γνωμοδότησε υπέρ της κατεδάφισης των προσφυγικών πολυκατοικιών της Λ. Αλεξάνδρας.

Παρά την εισήγηση της αρμόδιας Διεύθυνσης του ίδιου του ΥΠΠΟ για κήρυξή τους ως διατηρητέων μνημείων. Παρά τις διεξοδικές αναλύσεις του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ και της Διεθνούς Ενωσης Αρχιτεκτόνων, που αποδεικνύουν τους λόγους για τους οποίους πρέπει να διασωθούν. Παρά τις αιτιολογημένες αντιδράσεις των σημερινών κατοίκων τους. Παρά τα ολοφάνερα σημάδια της ιστορίας, που φέρουν στους τοίχους τους από τις σφαίρες του Δεκέμβρη του '44, πέρα από το ότι αποτελούν μνημεία της μικρασιατικής τραγωδίας. Παρά την αναντικατάστατη αρχιτεκτονική τους διάσταση, αφού αποτελούν την πρώτη ενασχόληση σημαντικών Ελλήνων αρχιτεκτόνων με τη λαϊκή κατοικία, το ΚΣΝΜ έδωσε τη «χαριστική βολή» στην ιστορία και το περιβάλλον της Αθήνας.

Αν, όμως, τα μέλη του συμβουλίου που πλειοψήφησαν και οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι, καθώς και η κυβέρνηση, που φέρει ακέραια την πολιτική ευθύνη, νομίζουν ότι έτσι «ξεκαθαρίζουν» με τη συλλογική μνήμη, ίσως θα πρέπει να ξανασκύψουν στα ιστορικά τους βιβλία, ακόμη και αυτά του αστικού ακαδημαϊσμού τους. Θα μείνουν έκπληκτοι...