«Η ιστορία του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας δεν αποτελεί μόνο στοιχείο μελέτης κι έρευνας των μελών του, αλλά είναι ένα "κοινό αγαθό", αφού την ωφέλεια από τους αγώνες του την έχει καρπωθεί άμεσα ή έμμεσα όλος ο ελληνικός πληθυσμός.

Και οι χειρότεροι πολέμιοί του, αντίπαλοι στην ιδεολογία του, αλλά και στις μάχες του Εμφυλίου, έχουν κερδίσει καλύτερη ζωή, καλύτερα μεροκάματα, καλύτερα ωράρια, καλύτερες συνθήκες διαβίωσης από τους αγώνες του ΚΚΕ.

Φυσικά εκφράζει κατ' αρχήν την εργατική τάξη. Αλλά αν το καλοσκεφτούμε, ποιος έντιμος άνθρωπος δεν εργάζεται για να ζήσει; Κατά συνέπεια, μας εκφράζει όλους, ή εν πάση περιπτώσει τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που δε στηρίζουν την ύπαρξή τους στην εκμετάλλευση των άλλων ανθρώπων...

Εύλογο είναι, λοιπόν, το ερώτημα, αφού εκφράζει όλους τους τίμιους, τους εργαζόμενους, τους ανυπεράσπιστους πολίτες, τη μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου, γιατί δεν έχει ποσοτικά την αντίστοιχη απήχηση στο εκλογικό σώμα;

Μια αιτία βέβαια είναι οι εκλογικοί νόμοι. Εκλογικοί νόμοι όμως καλπονοθευτικοί υπήρχαν και παλαιότερα, όταν το ΚΚΕ είχε πολύ μεγαλύτερη απήχηση. Μια άλλη αιτία είναι η διεθνής συγκυρία. Υπάρχει όμως και μια τρίτη κατά τη γνώμη μου... Το ΚΚΕ σαν ένα έντιμο κόμμα που είναι, κάνει πολιτική. Την πολιτική του. Ομως δεν πολιτεύεται με τους όρους και τις προσλαμβάνουσες των πολιτών της "ηλεκτρονικής δημοκρατίας". Και πολύ καλά κάνει. Ωστόσο, αυτό σε μια εποχή ιδιαίτερα υποταγμένη στα κελεύσματα της εικονικής πραγματικότητας, του στερεί ψήφους.

Εύχομαι να συνεχίσει την πολιτική του, ακόμα κι αν διαφωνούμε με ορισμένες πτυχές αυτής της πολιτικής. Αλλωστε, η διανόηση και η τέχνη θα είχε αυτοευνουχισθεί αν συμφωνούσε απόλυτα με την πολιτική...».