Οι κομμουνιστές μετά τις εκλογές | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Οι κομμουνιστές μετά τις εκλογές

Τώρα που καταλάγιασε ο κουρνιαχτός, έσβησαν τα φώτα και οι «ιαχές», τώρα που αποσύρθηκαν από τη σκηνή οι φιγούρες, οι πλαστικές σημαίες, τα συνθήματα, οι υποσχέσεις, πρέπει με νηφαλιότητα να δούμε τη δουλιά μας.

Σε ό,τι αφορά την εκλογική μάχη, αυτή, σε γενικές γραμμές, δόθηκε με αυταπάρνηση. Χιλιάδες μέλη, φίλοι, οπαδοί του Κόμματος και της ΚΝΕ, μαζί με πολλούς ανθρώπους, που συνεργάστηκαν για πρώτη φορά μαζί μας, κινητοποιήθηκαν για την επιτυχία των στόχων του Κόμματος. Συζητήσαμε με πολλούς, πείσαμε αρκετούς, μέχρι την τελευταία μέρα. Ωστόσο, αρκετοί, που ακόμα και λίγο πριν μπουν στην κάλπη μιλούσαν για την ανάγκη να αυξηθεί η δύναμή του, ώστε να μπορεί πιο αποτελεσματικά να αγωνίζεται για τα προβλήματα του λαού και του τόπου, δίστασαν να ρίξουν το ενωτικό του ψηφοδέλτιο. Ισως στη συνείδησή τους να ήρθαν εποχές άλλες, δύσκολες. Ισως να πρυτάνευσαν οι σημερινές δυσκολίες: κάποιο άνεργο παιδί, ένα απλήρωτο δάνειο, μια υπόσχεση για κάποιο διορισμό. Κυρίως όμως πρέπει να ήταν η δυσκολία να δουν, να πειστούν για τη διέξοδο από το δικομματισμό, την άλλη πορεία του λαϊκού κινήματος, το αντιιμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό, δημοκρατικό μέτωπο πάλης που προτείνει το ΚΚΕ. Αυτοί ανεξάρτητα από το τι ψήφισαν, ανεξάρτητα από την προσωπική ευθύνη που έχει ο καθένας, γιατί ενώ μέχρι και πριν την κάλπη ανοιχτά καταδίκαζαν τα κόμματα του δικομματισμού, ωστόσο τα ψήφισαν, και εδώ βρίσκεται η ευθύνη τους, δε νομίζουμε ότι πρέπει να χαθούν στην πορεία του αγώνα.

Σε κάθε εκλογική μάχη η αστική τάξη, τα αστικά κόμματα ρίχνουν όλες τις δυνάμεις και τις εφεδρείες τους. Εκμεταλλεύονται την κρίση που οι ίδιοι δημιουργούν. Αυτό είναι γνωστό και πάντα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη. Αυτό άλλωστε έπραξαν και στις εκλογές της 9ης του Απρίλη. Δεν ήταν μόνο η γενικότερη αντιλαϊκή αυταρχική πολιτική τους τα τελευταία χρόνια. Και στην προεκλογική περίοδο ασκήθηκε η ιδεολογική τρομοκρατία με εκβιασμούς, ρουσφέτια και άμεσες ή έμμεσες απειλές. Ηταν επίσης μια γενικότερη επίθεση για το αύριο, που παραμένει σε πολύ κόσμο ασαφές και αβέβαιο.

Είμαστε πλέον στην επόμενη μέρα και το βασικό ερώτημα είναι τι περιμένει ο κόσμος από τους κομμουνιστές. Η αλήθεια είναι ότι για πάρα πολλούς εργαζόμενους, ανεξάρτητα από τι ψήφισαν, το ΚΚΕ παραμένει το κόμμα που αγωνίζεται για το σήμερα και το αύριο του λαού και του τόπου. Οι εργαζόμενοι περιμένουν έτσι κι αλλιώς πολλά. Εχουν ανάγκη τη δουλιά των μελών, των οπαδών, των φίλων του Κόμματος.

Απαντώντας σ' αυτό το ερώτημα, αμέσως γεννιέται το τι πρέπει να κάνουμε.

Σημειώνουμε ότι επισημάναμε στην εργατική τάξη, στους εργαζόμενους και ειδικότερα στους νέους και τις νέες ότι την επομένη των εκλογών και, κυρίως, στη μετα-ΟΝΕ εποχή θα υπάρξει συνέχεια και θα είναι πιο έντονη η επέλαση των αντιλαϊκών, αντικοινωνικών μέτρων. Θα είναι περίοδος ολοκλήρωσης της υποταγής της κυβέρνησης απέναντι στις απαιτήσεις της νέας τάξης, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ.

Εφόσον αναμένονται νέα αντιλαϊκά μέτρα, είναι φανερό ότι οι κομμουνιστές και οι φίλοι τους θα βρεθούν ξανά στις πρώτες γραμμές των αγώνων.

Το Κόμμα δεν είναι αυτοσκοπός. Είναι το εργαλείο στην πάλη της εργατικής τάξης για την αλλαγή της κοινωνίας. Παλεύει για τα μικρά και μεγάλα προβλήματα. Συμβάλλει στην ωρίμανση των προϋποθέσεων για τις βαθύτερες αλλαγές που έχει ανάγκη η κοινωνία. Δε σταματά στις δυσκολίες και τα εμπόδια που βάζει η άρχουσα τάξη και οι μηχανισμοί της. Γιατί αυτό που υπηρετεί είναι το δίκιο των πολλών και αυτό θα υπηρετήσει.

Σήμερα, μετά το εκλογικό αποτέλεσμα της 9ης του Απρίλη, συνεχίζουμε. Σταθερά, αταλάντευτα, με συνέπεια λόγων και έργων. Στην προεκλογική περίοδο υποσχεθήκαμε στο λαό ότι από την επομένη θα είμαστε πάλι μαζί του στα μικρά και μεγάλα προβλήματά του. Μένουμε στις πρώτες γραμμές. Συζητάμε και για το εκλογικό αποτέλεσμα και για όλα. Κυρίως όμως προσπαθούμε να δράσουμε. Το άνοιγμα στον κόσμο, η συνέχεια στη μεγάλη προσπάθεια που έγινε προεκλογικά, δεν πρόκειται να σταματήσει. Δεν μπορεί να σταματήσει. Γιατί το νερό του ποταμού πάντα ταξιδεύει. Εάν σταματούσε, θα βάλτωνε. Επιδιώκουμε να ακούσουμε περισσότερες φωνές. Απευθυνόμαστε σε όλους, ανεξάρτητα τι ψήφισαν. Ζητάμε να μας πούνε τι περιμένουν και πώς από το Κόμμα. Αφουγκραζόμαστε και μελετάμε την άποψή τους. Ζητάμε την κριτική τους. Συνεχίζουμε να συζητάμε, να αναλύουμε την πρότασή μας για το λαϊκό μέτωπο. Για την κοινωνικοπολιτική συσπείρωση ευρύτερων δυνάμεων στην πάλη για την αλλαγή της κοινωνίας. Στην προεκλογική περίοδο έγινε ένα σημαντικό άνοιγμα σ' αυτήν την κατεύθυνση. Χιλιάδες άνθρωποι, έστω και σχηματικά, ελλειπτικά και περιορισμένα, ήρθαν σε επαφή με την πρότασή μας, με τη λογική του Μετώπου. Ε, ήρθε η ώρα να κάνουμε πολύ περισσότερα, πιο ολοκληρωμένα σ' αυτήν την κατεύθυνση. Για όλα τα ζητήματα. Μαζί με όλους αυτούς που νιώθουν στο πετσί και την τσέπη τους τις επιπτώσεις αυτής της πολιτικής, για την υγεία, την παιδεία, το μεροκάματο, την πρόνοια, την ασφάλιση, τη σύνταξη. Αλλά και για τον πόλεμο στη γειτονιά μας, για την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Είναι μεγάλα τα προβλήματα. Η πολιτική συνείδηση δε διαμορφώνεται στην προεκλογική περίοδο των τριάντα ημερών. Είναι μακρύς ο δρόμος. Αλλά είναι και πολλοί αυτοί που μπορεί να γίνουν κομμάτι μιας στέρεης βάσης για την ενίσχυση του δικού τους δίκιου.

Είναι ανάγκη να εκφραστούν όλο και περισσότεροι πριν από τις επόμενες εκλογές. Πέρα από την ψήφο τους, οι εργαζόμενοι έχουν και άλλα όπλα: Τη δράση, την κινητοποίηση, τη συμμετοχή τους στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους. Εχουμε υποχρέωση να τους πείσουμε. Να πιστέψουν στη δύναμή τους, για να κάνουν το βήμα. Το μπορούμε και το θέλουμε. Γι' αυτό θα προχωρήσουμε.

Του
Σπύρου ΧΑΛΒΑΤΖΗ