Με φόβο παρακολούθησα τον επινίκιο λόγο του δόκτορος Καραμανλή και επαληθεύτηκα. Οι βιαιότητες του τρομονόμου είναι το δώρον άδωρον του δόκτορα στον ψηφοφόρο του. Οι ουρανοί της Νέας Δημοκρατίας μπορεί τώρα να αγάλλονται, αλλά δεν πρόκειται να επιτρέψουμε σε κανέναν ένστολο ή καθωσπρέπει ανακριτή να δοκιμάσει τα ταπεινά ένστικτά του πάνω μας. Υπάρχουν πιο απλοί τρόποι για να λύσει ο δόκτορας την ανασφάλειά του ενόψει των Ολυμπιακών: η ψυχραιμία.

Η κατάρα της αστικής τάξης τείνει να γίνει μόνιμη. Δεν έχει βγάλει ποτέ αυτό που μια ζωή ονειρεύεται: έναν Πάπα ή έναν Βοργία. Αντιθέτως, γεννάει μονίμως δόκτορες παντός πτυχίου και κάθε ηλικίας μπακαλόγατους που μεταφέρουν τα ψώνια των Ευρωπαίων.

Ο καρδινάλιος Κωνσταντόπουλος αποφάσισε δημόσια να καταθέσει αυτό που ο κόσμος το 'χει τούμπανο κι αυτός κρυφό καμάρι: την πτώχευση του Συνασπισμού. Ετσι δε θα τον δούμε ξανά με το δίσκο της εκκλησίας, παραμονές των εκλογών, να εκλιπαρεί για λίγα ψίχουλα ψήφων. Δε θα ξεγελάσει πια εαυτόν και αλλήλους, όπως ΣΥΡΙΖΑ, Τροτσκιστές και κάθε υπόλοιπο Αττικής, με το σύνθημα «Βάλε τώρα που γυρίζει».

Πιο δυνατός και χαρούμενος από κάθε άλλη εκλογική αναμέτρηση βγήκε ο Γιωργάκης. Δεν κατάλαβε τίποτα εκ του αποτελέσματος. Νόμιζε πως έπαιζε μόνος του σε ταινία για τον αθλητισμό και φυσικά έτρεξε και νίκησε. Επειτα έβγαλε ένα λογύδριο παρουσία των παρατρεχάμενων, αφήνοντας άφωνα τα απολειφάδια του μπαμπά του - λέγε με Κουλούρη - που άνεργα πια έχουν σαλτάρει. Η προσφώνηση «Γιωργάκης ο νικητής» αντικαθιστά επάξια τον «Αντρέα τον μεγάλο», συνεχίζοντας τις κοινωνικές ανατροπές που λαμβάνουν «χώρο» μέσα στο ευρύ μέτωπο του Γιωργάκη.