*

Δυο χρόνια από την έκρηξη της βόμβας στα χέρια του Ξηρού, βιώσαμε μια επιχείρηση που σημαδεύτηκε από «παράπλευρες» επιδιώξεις:

• Το αστικό κράτος και οι φορείς του θέλησαν να ξαναγραφτεί η ιστορία και να εμφανίσουν υπόλογη την Αριστερά (!) για τη δράση αυτής της οργάνωσης των προβοκατόρων και δολοφόνων.
• Προσπάθησαν να εμπεδώσουν κλίμα αστυνομοκρατίας.
• Επιδίωξαν την καθαγίαση του ρόλου της CIA και κάθε είδους πρακτόρων, που δρουν στο ελληνικό έδαφος.
• «Νομιμοποίησαν» αυταρχικά μέτρα και επέβαλαν «τρομονόμους».
• Ξεχαρβάλωσαν θεμελιώδεις λίθους του δικαίου, καταργώντας αρχές όπως το «ένοχος ένοχο ου ποιεί», αποβάλλοντας το λαό - ενόρκους από τα «ειδικά» δικαστήρια και καθιερώνοντας «ειδικές» ανακρίσεις.
• Είδαμε τις κυβερνήσεις να καλούν τους πολίτες, μέσω διαγγελμάτων, να καταδίδουν τους διπλανούς τους, σε περίπτωση που παραγγέλνουν... πίτσες σε «ύποπτες» ώρες ή να ρουφιανεύουν τους συμπολίτες τους σε ειδικά χαφιεδο-τηλεφωνικά νούμερα!

*

*

Το αποτέλεσμα: Μετά από τόνους μελάνης και χιλιάδες τηλεώρες ασφαλίτικης «δημοσιογραφίας» η συσκότιση γύρω από τα ουσιαστικά ερωτήματα... «έλαμψε». Τα ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα:

• Από πού αντλούσε απόρρητες πληροφορίες η «17Ν»;
• Πώς επέλεγαν ποιον και πώς θα τον χτυπήσουν;
• Πώς γνώριζαν τις κινήσεις των στόχων τους;
• Ποιες οι διασυνδέσεις με μυστικές υπηρεσίες;
• Γιατί η ΚΥΠ - με πρωθυπουργική εντολή - δεν κλήθηκε να διευκρινίσει το ρόλο της;
• Γιατί το κράτος που φακέλωνε τους πάντες επί 27 χρόνια εμφανιζόταν «ανίκανο» να τους εντοπίσει;
• Γιατί κράτησαν «περίσσευμα» και για πόσο ακόμα θα το... «ψάχνουν»;

*

*

Ναι, λοιπόν. Υπήρξε «εξάρθρωση». Πλήρης «εξάρθρωση» της αλήθειας. Οπως ακριβώς το υπαγόρευε ο προβοκατόρικος ρόλος της «17Ν». Οπως το ήθελαν όσοι την αξιοποιούσαν στα 27 χρόνια που την κρατούσαν στην «κυκλοφορία». Οι ίδιοι που την αξιοποιούν και σήμερα, και μετά την «απόσυρσή της».