Ολ' αυτά, δεν τα σημειώνουμε, για να μειώσουμε την επιτυχία της Εθνικής ποδοσφαίρου. Ούτε για να μετριάσουμε το παραλήρημα χαράς κι ενθουσιασμού, που επικράτησε σε όλη τη χώρα και οπουδήποτε στον πλανήτη υπήρχαν Ελληνες, τις τελευταίες μέρες. Η κατά κόρον, όμως, και μέχρι υπερβολής χρήση των λέξεων έθνος, εθνικός κλπ, κλπ, όπως και η πολύμορφη επιχείρηση εκμετάλλευσης της μεγάλης επιτυχίας στο «euro 2004» της Πορτογαλίας, μας υποχρεώνουν να σημειώσουμε το εξής: Τα όσα σοβαρά προβλήματα και τα ακόμη περισσότερα, που σημαδεύουν την καθημερινή ζωή των εργαζομένων και της νεολαίας, δε χαροποιούν και δεν κάνουν περήφανο το έθνος - λαό της χώρας. Συνιστούν όμως την τιμή και το καμάρι του έθνους της πλουτοκρατίας. Αποτελούν το σήμα κατατεθέν της τελευταίας και, ταυτόχρονα, το βαρύτατο αποτέλεσμα της επιβολής των συμφερόντων και των επιδιώξεών της, των τεράστιων, συνεχώς και περισσότερων κερδών της.

Οσο κι αν παραξενεύει μερικούς, στο ελληνικό έθνος -όπως και σε κάθε καπιταλιστική χώρα- υπάρχουν ουσιαστικά δύο «έθνη», με ριζικά αντίθετα ταξικά συμφέροντα και ριζικά διαφορετικό ιστορικό ρόλο στην κοινωνική εξέλιξη. Αλλωστε, όποιος το ψάξει λίγο βαθύτερα, θα διακρίνει, ότι το γεγονός αυτό έγινε φανερό και στους προχτεσινούς πανηγυρισμούς. Η νεολαία και ο λαός βγήκε στους δρόμους και πλημμύρισε το Καλλιμάρμαρο στάδιο. Η ολιγαρχία του πλούτου, μάλλον, σχεδίαζε πώς θα εκμεταλλευτεί τα νέα δεδομένα...