«Το σύστημα είναι αλλοιωμένο. Είναι ένα σύστημα που εξυπηρετεί παρέες, φίλους και πελάτες. Οι υπόλοιποι είναι σαν να μην υπάρχουν. Οι άγνωστοι, εκείνοι που πάνε στο νοσοκομείο μη έχοντας ούτε ένα γνωστό, έστω μια νοσοκόμα, δεν έχουν τύχη. Θα ταλαιπωρηθούν, θα μείνουν παραμελημένοι, δε θα έχουν την απαιτούμενη φροντίδα, μπορεί και να πεθάνουν, αν η κατάσταση της υγείας τους είναι τέτοια, που δεν επιδέχεται καθυστερήσεις και απαιτεί γρήγορες αποφάσεις, επεμβάσεις και συγκεκριμένες ενέργειες».

Οι παραπάνω διαπιστώσεις ανήκουν στον υπουργό Υγείας, Αλ. Παπαδόπουλο και τις διατύπωσε, μετά την προχτεσινή επίσκεψή του στα νοσοκομεία Ιπποκράτειο, Ευαγγελισμό και Λαϊκό. Και δε λέμε, αν αφαιρεθεί μια απολυτότητα και υπερβολή, που αδικεί πολλούς εργαζομένους στα δημόσια νοσοκομεία, καθώς προσφέρουν με αυτοθυσία, μέσα σε αντίξοες συνθήκες, οι διαπιστώσεις είναι βασικά σωστές. Τώρα, όμως, γνώρισε την κατάσταση αυτή ο Αλ. Παπαδόπουλος; Από τον ουρανό έπεσε..; Επρεπε, δηλαδή, να γίνει υπουργός Υγείας και να κάνει περιοδεία σε κάποια νοσοκομεία, για να διαπιστώσει όσα γνωρίζουν όλοι οι Ελληνες κι έχουν γραφτεί επανειλημμένα στον Τύπο;