Σ' αυτήν την κατεύθυνση, εμπορευματοποίησαν και την ψυχαγωγία. Το θέαμα και το ακρόαμα.

Προκειμένου, μάλιστα, να διασφαλίσουν τα κέρδη τους, αφού συνέβαλαν στο να υποβαθμιστούν, να υποτιμηθούν και, τελικά, να περιοριστούν σημαντικά η ερασιτεχνική δημιουργία και η ανιδιοτελής προσωπική συμμετοχή, διαμόρφωσαν στα δικά τους μέτρα την «αγορά» θεάματος - ακροάματος.

Σ' αυτήν τη λογική, για να ελέγξουν τις προτιμήσεις του κοινού, έφτιαξαν ένα ισχυρό μέσον παρέμβασης στα «θέλω» του ...τη μόδα, που καλλιεργεί στις συνειδήσεις μας πρότυπα, σύμφωνα με τα συμφέροντα και τις διαθέσεις εκείνων που τη διαμορφώνουν. Εφτιαξαν και προβάλλουν ένα δικό τους τρόπο ζωής (life style) στα μέτρα των δικών τους επιδιώξεων και συμφερόντων.

Φυσικά, σ' αυτήν τη διαδικασία, δεν υπολογίζουν μόνο το οικονομικό κέρδος, αλλά και την ιδεολογικοπολιτική τους παρέμβαση, η οποία στοχεύει στη διασφάλιση της κυριαρχίας τους, αφού, συγκεκριμένα, αντιπαρατίθεται στη διαμόρφωση ριζοσπαστικών συνειδήσεων, που αναζητούν και επιδιώκουν μιαν άλλη κοινωνία, καλύτερη, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Στις κινηματογραφικές τους ταινίες, στις μουσικές τους παραγωγές και στον τρόπο ψυχαγωγίας, που προτείνουν, μπορούμε να αναγνωρίσουμε πολύ καθαρά αυτήν τους την πολιτική.

Παρότι αντιλαμβάνονται τον ταξικό χαρακτήρα της κοινωνίας μας και την ταξική πάλη που διεξάγεται σε όλους τους τομείς της κοινωνικοπολιτικής ζωής, δε χρησιμοποιούν πάντα και με σταθερό τρόπο τα ταξικά κριτήρια εξέτασης αυτών των ζητημάτων.

Δε συνειδητοποιούν πάντα την ανάγκη να αντιπαραθέσουν στις δικές τους προτάσεις, που συνθέτουν έναν ορισμένο τρόπο ζωής, προσαρμοσμένο στον καπιταλισμό και τη διαιώνισή του, τις ολοκληρωμένες απόψεις και αξίες της εργατικής τάξης και της πολιτικής της πρωτοπορίας, του ΚΚΕ. Την αγωνιστική στάση ζωής, που απορρέει από το σταθερό αντιιμπεριαλιστικό - αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό του αγώνα και τη θέληση για τη σοσιαλιστική προοπτική της κοινωνίας. Βεβαίως, το Φεστιβάλ της ΚΝΕ είναι μια συγκεκριμένη πρόταση στην ψυχαγωγία και τον τρόπο ζωής. Και δίνει μια - έστω μικρή - δυνατότητα, τις αξίες και την πολιτική που προβάλλει στον πολιτισμό και την ψυχαγωγία το Κόμμα μας να τις χρησιμοποιούμε στην αναγκαία καθημερινή αντιπαράθεση σ' αυτό το μέτωπο πάλης. Μπορεί να μη λύνει το ζήτημα, όμως είναι μια προσπάθεια, η οποία, εκτός των άλλων, πατάει και στη μακρόχρονα θετική εμπειρία της νεολαίας. Επίσης υπάρχουν κείμενα των κλασικών, άλλων μεγάλων διανοητών - μαρξιστών, σχετικά με τον πολιτισμό. Μελετώντας καλύτερα τις θέσεις μας και με όπλο αυτές, μπορούμε και πρέπει ν' αντιπαρατεθούμε στην κουλτούρα της άρχουσας τάξης.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η άρχουσα τάξη και ο ιμπεριαλισμός, μας θέλουν εύκολο αντικείμενο εκμετάλλευσης. Με περιορισμένες δυνατότητες αντίστασης, χωρίς ικανότητα ανατροπής της κατάστασης. Μας θέλουν υποταγμένους, απομονωμένους, χωρίς εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας και, φυσικά, διασπασμένους ή, ακόμα καλύτερα, ο καθένας να κοιτάει τον εαυτό του, ξεκομμένος από τον κοινωνικό του περίγυρο. Δεν πρέπει, επίσης, να λησμονούμε πως εμείς θέλουμε τον εργαζόμενο λαό ευαισθητοποιημένο, με πίστη στην αξία της συλλογικής προσπάθειας, με ταξική συνείδηση και αλληλεγγύη, με θέληση να αλλάξει την κοινωνία της εκμετάλλευσης.

Σ' αυτή μας την αντιπαράθεση, οφείλουμε να έχουμε πάντα ανοιχτό μέτωπο, σε όλους τους τομείς της κοινωνικοπολιτικής μας ζωής, χωρίς να υποτιμούμε κανέναν.

Σε καμιά περίπτωση, δεν μπορεί να είναι κάτι χρήσιμο για την κοινωνία, αν δεν ωφελεί την κοινωνικο-πολιτική απελευθέρωση της εργατικής τάξης και των άλλων καταπιεσμένων λαϊκών στρωμάτων, αν δεν ενισχύει τη σοσιαλιστική ιδεολογία και προοπτική. Αν αποσιωπά, αμφισβητεί ή υποβαθμίζει την ταξική διάρθρωση της καπιταλιστικής κοινωνίας και το σημαντικό κοινωνικο-πολιτικό ρόλο του εργαζόμενου ανθρώπου, της εργατικής τάξης. Αν συκοφαντεί ή υποτιμά την ταξική πάλη και την πολιτική συμμαχιών της εργατικής τάξης, που είναι απόλυτα αναγκαία για να εκπληρωθεί ο ιστορικός της ρόλος. Αν, άμεσα, έμμεσα ή συγκαλυμμένα, χτυπάει την ιδεολογία μας.

Και, φυσικά, δεν μπορεί να είναι χρήσιμο για κάποιον από μας, ξεχωριστά σαν άτομο, αν σωστά εντάσσουμε τον εαυτό μας στην εργατική τάξη και τους συμμάχους της.

Ακόμα και αισθητικά όμορφο, ωραίο, δεν μπορεί να χαρακτηρίζεται κάτι, που αναιρεί την πρόοδο της κοινωνίας και συμβιβάζεται με τη διατήρηση της κοινωνικής αδικίας, της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Αν συνυπάρχει μαζί τους και τα αποδέχεται ή τα ανέχεται, τα ενισχύει και δεν τα αποδυναμώνει...

Ενδεχομένως, κάποιος άλλος να ισχυριστεί πως δεν μπορούμε να τα κρίνουμε όλα έτσι. «Η ψυχαγωγία είναι για να χαλαρώνουμε. Δεν έχει τόση μεγάλη πολιτική σημασία και η μόδα δεν αναιρεί τη δυνατότητά μου να επιλέξω»...

Αυτό, όμως, δεν είναι σωστό, αφού και η ψυχαγωγία, όπως όλες οι εμπειρίες και στάσεις ζωής, συμβάλλουν στη διαπαιδαγώγηση του ανθρώπου, στη διαμόρφωση συνειδήσεων.... Δεν είναι, επίσης, σωστό να υποτιμούμε και τη μόδα, που, σε ανώριμες συνειδήσεις, δημιουργεί ψεύτικα «θέλω», ψεύτικα πρότυπα ή τα παραμορφώνει. Συμβάλλει στη διαμόρφωση στόχων και στην υιοθέτηση πρακτικών, που δε σχετίζονται με την ιδεολογία μας, αφού, άλλωστε, ελέγχεται από τους ταξικούς μας αντίπαλους...

Καλή είναι η αυτοπεποίθηση, πως εμείς δεν παρασυρόμαστε. Ακόμα καλύτερη, όμως, είναι η επαγρύπνηση και η περιφρούρηση της αλήθειας και των αξιών, που οι ταξικοί μας αντίπαλοι συστηματικά παραχαράσσουν.

Εξοπλισμένοι με την ιδεολογία μας, στα πλαίσια της συλλογικής ζωής μας στο Κόμμα, να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον και όλοι μαζί το λαό να κρίνει πάντα σωστά και σύμφωνα με τα ταξικά του συμφέροντα και στους τομείς της ψυχαγωγίας και της μόδας. Στον τρόπο ζωής, που ταιριάζει σε όσους δε βολεύονται με τη σημερινή κατάσταση και θέλουν να την αλλάξουν. Σ' αυτό το πλαίσιο, χωρίς να διεκδικεί κανένας την απόλυτη αλήθεια, είναι ανάγκη να προβληματιζόμαστε. Να σκεφτούμε γύρω και από αυτά τα ζητήματα, αλλά πρωταρχικά να παλέψουμε για να αλλάξουμε, να ανατρέψουμε τη βαρβαρότητα.