Εντονη ξεδιπλώνεται, εδώ και κάποιο καιρό, η διαπάλη μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων, σχετικά με τον τομέα της παραγωγής και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας και της προωθούμενης «απελευθέρωσής» του. Μια τελευταία χαρακτηριστική απόδειξη -σύμφωνα με τις σχετικές πληροφορίες- ήταν η παραίτηση του κ. Κάπρου από την προεδρία της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας (ΡΑΕ). Κι άλλη μια, η στάση της πλειοψηφίας της ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ, η οποία έσπευσε να πανηγυρίσει, χαρακτηρίζοντας σε σχετική ανακοίνωση την παραίτηση ως «μέγιστη υπηρεσία» και σημειώνοντας, ότι «ο βίος και η πολιτεία του κ. καθηγητή στο τιμόνι της ΡΑΕ χαρακτηρίζεται ως κακόβουλη και εχθρική για την ομαλή μετάβαση στο καθεστώς της ελεύθερης αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας».

Και μπορεί, τόσο ο μεν, όσο και η δε, να λένε πολλά και διάφορα, περί «ομαλής μετάβασης», «υγιούς ανταγωνισμού» κλπ, κλπ, αλλά, η ουσία δεν αλλάζει. Η πολιτική της λεγόμενης απελευθέρωσης της ηλεκτρικής ενέργειας, είτε γίνει... ομαλά, είτε... ανώμαλα, συνεπάγεται βαριές αρνητικές συνέπειες για τη ΔΕΗ και το λαό και στοχεύει στην ολοκληρωτική παράδοση του κρίσιμου και νευραλγικού αυτού τομέα στα ιδιωτικά μεγάλα συμφέροντα. Αλίμονο, όμως, στους εργαζόμενους, όταν η συνδικαλιστική τους ηγεσία, τους μετατρέπει σε πιόνια των ενδομονοπωλιακών ανταγωνισμών...