Ειδικότητα: Εργάτης. Το χαρτί της απόλυσης - ένα από τα 98 που από την Πέμπτη μοιράζει ο δικαστικός επιμελητής στο προσωπικό της «Τρικολάν» - το γράφει καθαρά. Μετά από 25 χρόνια δουλιάς, στα 47 της, θα βρεθεί ξαφνικά στο δρόμο. Με οικογένεια, έξοδα που τρέχουν, χρέη και, πάνω απ' όλα, χωρίς καμιά προοπτική να βρει μεροκάματο σε μια πόλη που μετράει τους μισούς της κατοίκους άνεργους. Το ίδιο και ο άντρας της, διπλό το χτύπημα. Είναι εργάτρια και το μόνο της «προσόν» είναι η δύναμη του χεριού και του μυαλού της. Αυτά πουλούσε κοψοχρονιά στο Λαναρά επί 25 χρόνια για να επιβιώσει. Κάθε «κομμάτι» που έβγαινε από το εργοστάσιο, είχε πάνω του κάτι δικό της: Ατελείωτες ώρες απλήρωτης δουλιάς, από εκείνη που ο νόμος του κέρδους ορίζει σαν «υπεραξία», το γενναίο μερτικό του Λαναρά από τον πλούτο που αυτή παρήγαγε. Εστω κι αν για χρόνια δεν μπορούσε να καταλάβει πώς στη μοιρασιά των κερδών έβγαινε πάντα αυτή χαμένη και μάλιστα με νόμους της κάθε κυβέρνησης, σήμερα, ύστερα από ένα χρόνο αλλεπάλληλων κινητοποιήσεων με τις συναδέλφισσές της στο εργοστάσιο, πείστηκε ακόμα περισσότερο πως ο «εργάτης» δεν είναι μόνο ειδικότητα, μα, πάνω απ' όλα, τίτλος τιμής. Γιατί σ' αυτόν ανήκουν όλα. Χτες ήταν στο προαύλιο της «Τρικολάν». Σήμερα, θα είναι ανάμεσα στους χιλιάδες συναδέλφους της, εκεί, στο Πεδίον του Αρεως.