Σύντροφοι, θεωρώντας ως ύψιστο κομματικό καθήκον να συμβάλλω στη διαμόρφωση της πολιτικής του Κόμματός μας, ώστε ν' ανέβει ακόμα ψηλότερα, σας στέλνω το σημείωμά μου.

Ενα ζήτημα που απασχολεί το Κόμμα αλλά και μένα προσωπικά, είναι ο Πολιτισμός. Πραγματικά θλίβομαι βλέποντας τον πολιτιστικό μου περίγυρο. Θλίβομαι που βλέπω να προβάλλονται ξένα πρότυπα, αυτά της άρχουσας τάξης, να καταπατούνται οι ανθρώπινες αξίες και τα ιδανικά. Στόχος του ταξικού μας εχθρού, στα πλαίσια της «παγκοσμιοποίησης» και της «νέας τάξης», είναι να δημιουργήσει μοναχικά άτομα, με υποταγμένη συνείδηση στα συμφέροντά του. Το να έχει ο άνθρωπος ένα σπίτι, να τρώει, να πίνει, να τεκνοποιεί, είναι καθαρές ανθρώπινες λειτουργίες. Γίνονται όμως κτηνώδεις στην αφαίρεση που τις χωρίζει από την υπόλοιπη σφαίρα της ανθρώπινης δραστηριότητας και τις μετατρέπει σε μοναδικούς και τελικούς σκοπούς. Ο άνθρωπος πρέπει να παράγει πολιτισμό, νέες αξίες. Πολιτισμός θα πει δημιουργία. Φωτισμένη δημιουργία, που ψάχνει την αλήθεια, υπηρετεί το δίκιο, βοηθάει το λαό ν' αφυπνιστεί και να παλέψει για ένα καλύτερο αύριο. Εγώ προσωπικά σαν ποιήτρια και άνθρωπος των Γραμμάτων, αυτή μου την αντίληψη υπηρετώ, υπηρετώντας στην ουσία τους σκοπούς του Κόμματός μου.

Είμαι το μοναδικό κ.μ. στην Ενωση Συγγραφέων Ν. Σερρών που, χτυπώντας τη γροθιά μου στο μαχαίρι, δημοσιεύω ποιήματα, κείμενα και σκίτσα μου με πολιτικό, Μαρξιστικής - Λενινιστικής χροιάς περιεχόμενο. Βεβαίως δέχομαι και τα πυρά, αντιμετωπίζοντας το μένος των άλλων κονδυλοφόρων, που υπηρετούν με την πένα τους το σύστημα.

Φανταστείτε λοιπόν την πίκρα μου σύντροφοι, καθώς αντιμετωπίζω την αδιαφορία των συντρόφων της καθοδήγησης. Δεν ασχολούνται ούτε καν από περιέργεια με το έργο μου (μόνο τα ποιήματά μου ανέρχονται σε 218). Κατά καιρούς δημοσίευσε κείμενα και ποιήματά μου και ο «Ριζοσπάστης», π.χ. «Στους ήρωες του Πολυτεχνείου», (15.10.2003), «Αφιέρωμα στην ΚΝΕ» (16.9.2004), «Το συλλαλητήριο» (15.10.2004), το κείμενο «Η Τέχνη πρέπει ν' αποφασίσει»... (23.9.2003) κ.ά. παλαιότερα. Επιβάλλεται να μελετάμε τους προγενέστερους δημιουργούς που όλοι θαυμάζουμε, αλλά να προσέχουμε και τους σύγχρονους, όταν μάλιστα αυτοί αντιλαμβάνονται ότι η πένα τους είναι ένα όπλο κατά της αστικής ιδεολογίας. Θέλω να πιστεύω ότι η αδιαφορία τους αυτή είναι απόρροια άγνοιας κυρίως των συντρόφων, που είναι υπεύθυνοι για τον Πολιτισμό, στα καθοδηγητικά όργανα της ΝΕ και της ΑΕ. Αλλη εξήγηση δεν μπορώ να δώσω. Βεβαίως με ικανοποιεί το γεγονός ότι εχθροί και φίλοι ομολογούν ότι η ποίησή μου είναι ένας ύμνος στο Κομμουνιστικό Κόμμα. Και νιώθω πολύ περήφανη όταν βλέπω στον αστικό Τύπο δημοσιευμένα ποιήματά μου, όπως αυτό:

Η ΠΑΝΤΙΕΡΑ ΣΟΥ

Λαέ μου, σου καίνε την παντιέρα.

Σαν άχρηστο κουρέλι την πετάνε.

Φόβος και τρόμος τους τυλίγει.

Αχρηστα υλικά, λιωμένα μέταλλα,

είναι ό,τι στο πέρασμα των αιώνων χτίσανε.

Μαύρες οι μπαλάντες τους,

βγαίνουν από τα κελιά της φυλακής

και στην παντιέρα σου ανεμίζουν.

Τα ντο ρε μι τους, αλύπητα την τσαλακώνουν.

Γκρίζα τα τραγούδια, με σκόνη χρυσή τα τύλιξαν,

εσένα να θαμπώσουν.

Συσσωρευμένοι παγετώνες, επιδιώκουν να σε θάψουν.

Μη τους αφήσεις!

Κάλεσε, είναι δίπλα σου, τους αληθινούς ραφτάδες,

Παντιέρα από ατσάλι να σου ράψουν.

Ζωγράφους Αναγέννησης,

με χρώμα παπαρούνας να τη χρωματίσουν.

Και κράτα την τόσο σφιχτά,

ώσπου οι παλάμες να ματώσουν.

Η Παντιέρα η δική σου,

να ορίζει τη ζωή σου!!

Ενα άλλο ζήτημα που με απασχολεί σοβαρά, είναι η έλλειψη αθεϊστικής προπαγάνδας. Βλέπω στα σπίτια συντρόφων εικόνες, ακούω για νηστεία, κοινωνία κ.ά. και θλίβομαι. Οι περισσότεροι τελούν όλα τα θρησκευτικά μυστήρια. Οι κομμουνιστές οφείλουν όμως να γνωρίζουν ότι η θρησκεία είναι ιστορικό φαινόμενο με ημερομηνία λήξης στο κομμουνιστικό μέλλον. Οτι η θρησκεία είναι από την ίδια της τη φύση αντιδραστική και ασυμβίβαστη με την επιστήμη, γιατί στηρίζεται στα μυθεύματα, στη φανταστική παραμορφωμένη αντανάκλαση της πραγματικότητας. Μας καταδικάζει στην παθητικότητα και δεσμεύει τη δημιουργική μας πρωτοβουλία. Είναι δηλ. το «όπιο του λαού» (Κ. Μαρξ).

Αντίθετα η Επιστήμη στηρίζεται στα γεγονότα και μας βοηθάει να γνωρίσουμε τους νόμους της φύσης και της κοινωνίας και να τους χρησιμοποιήσουμε για το συμφέρον της ανθρωπότητας. Η αστική τάξη είναι πάντα εχθρική προς την επιστήμη, προς τη γνώση. Εκμεταλλευόμενη τις θεωρητικές ιδέες της ανθρωπότητας, αρνείται τα επιτεύγματα της επιστήμης, όταν αυτά αρχίζουν να αντιφάσκουν στα ταξικά της συμφέροντα. Η Επιστήμη είναι επαναστατική δύναμη, η θρησκοληψία, η αμάθεια, προκαλεί την αιτία πολλών κακών.

Σήμερα που ο τρόμος της βαρβαρότητας του ιμπεριαλισμού φωλιάζει στις καρδιές των λαών, η πάλη, σύντροφοί μου, ενάντια στη μεταφυσική, είναι μονόδρομος. Και πρέπει το Κόμμα να βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση. Αλλωστε δε γίνεται να πατάμε συγχρόνως σε δύο βάρκες. Οι κομμουνιστές έχουν μόνο υλιστική αντίληψη του φυσικού και κοινωνικού γίγνεσθαι και χαρίζουν δώρο στον ταξικό αντίπαλο όλους τους μύθους του, που τους χρησιμοποιεί ενάντια στο λαό. Επιβάλλεται συχνότερη αρθρογραφία στο «Ριζοσπάστη» και στην ΚΟΜΕΠ, αναλύσεις Μαρξιστών Επιστημόνων γι' αυτό το ζήτημα.

Στη σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία, η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, υποφέρουν. Ας μη μιλάμε καλύτερα για τους ανέργους που βιώνουν ένα καθημερινό θάνατο (π.χ. εγώ είμαι 3 χρόνια άνεργη, προστάτης ΑΜΕΑ). Πρέπει το Κόμμα να μπει στην ψυχολογία τους. Οφείλει να αναδείξει στελέχη πρώτα απ' όλα από την εργατική τάξη, για να καταλαβαίνουν τη γλώσσα των προλετάριων και να τους μιλούν στη γλώσσα τους. Τα στελέχη π.χ. γιατροί, δικηγόροι, τα εύρωστα οικονομικά, ούτε κατά διάνοια μπορούν να αντιληφθούν πως νιώθει ο εργάτης, ο άνεργος κλπ., γιατί δε βιώνουν τα προβλήματά τους. Στην πρώτη γραμμή των στελεχών λοιπόν προλετάριοι. Μόνο ο συνειδητοποιημένος και Μ-Λ καταρτισμένος προλετάριος θα ριχτεί ακόμη και στη φωτιά, διεκδικώντας αυτά που του ανήκουν, χωρίς να φοβάται μη τυχόν και χάσει τίποτα, παρά μονάχα τις «αλυσίδες του». Υψιστο καθήκον σας, σύντροφοι, να εμφυσήσετε σε όλα τα κ.μ. την αγάπη για αυτομόρφωση. Το επίπεδό μας πρέπει να ανέβει. Να εξαφανιστούν οι μικροαστικές, ιδεαλιστικές αντιλήψεις, φαινόμενα ρατσισμού και ξενοφοβίας, ο ατομικισμός, από τις γραμμές μας.

Τη δύναμη της γνώσης μας τη θυμίζει ο Μ. ΜΠΡΕΧΤ:

«Μάθαινε άνθρωπε στο άσυλο. Γυναίκα μάθαινε στην κουζίνα. Μάθαινε εξηντάχρονε. Πεινασμένε άρπαξε το βιβλίο. Είναι ένα όπλο. Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία».

Με τη βοήθεια της γνώσης, όλοι ν' αποκτήσουμε ταξική και κομμουνιστική συνείδηση και να είμαστε ανά πάσα στιγμή πανέτοιμοι να αντιμετωπίζουμε τον εχθρό, που, ως γνωστό έχει ταξική συνείδηση και υπερασπίζεται τα συμφέροντά του, καταπατώντας τα δικά μας.

Είμαι βέβαιη ότι θα 'ρθει η άλλη μέρα, ο Σοσιαλισμός. Διδασκόμενοι από τα όποια λάθη μας και σφίγγοντας με μεγαλύτερο πείσμα τη γροθιά του δίκιου μας, θα σπρώξουμε τον ήλιο, για ν' ανατείλει μια ώρα νωρίτερα.

Για να κυριαρχήσει ο άνθρωπος του μόχθου κατά τη «Δευτέρα Παρουσία», όπως εγώ την οραματίστηκα μέσα από τους στίχους μου:

Και ο αρχάγγελος Εργάτης

όρθωσε το μπόι της οργής.

Και τα ποτάμια κύλησαν,

παρασέρνοντας τη λάσπη των αιώνων.

Η μνήμη σταθερή, στα ροζιασμένα χέρια,

βάδισε ανάμεσα στους κεραυνούς.

Στων ματιών τις αστραπές.

Οι τάφοι των γιγάντων δάκρυσαν.

Ανθισαν τα κόκκινα μπουμπούκια.

Γκρέμισαν της αδικίας τα βουνά.

Εκδίκησης μπουρίνι τρομερό,

σάρωσε όλους τους μύθους.

Θάλασσα το αίμα, απ' της προϊστορίας τη σφαγή.

Πότισε το βιβλίο του Δημιουργού.

Στου αρχάγγελου το καθάριο βλέμμα,

δε χώρεσε η ύστατη συγνώμη του εχθρού.

Τέλειωσε το κάλπικο παιχνίδι.

Και οι ψεύτικοι Θεοί προσκύνησαν,

Τον ΑΝΘΡΩΠΟ ΘΕΟ.

Ξημέρωσε η καινούρια μέρα!!

Εύχομαι καλή επιτυχία στο Συνέδριό μας.

Και προσοχή στους ανθρώπους του Πνεύματος.

Βούλα Χομόνδοσλη

Σέρρες