Σε βδομάδα αγώνων αναδεικνύεται η βδομάδα που αρχίζει αύριο, καθώς ολόκληροι κλάδοι εργαζομένων, εργατικά κέντρα νομών, ομάδες εργατών που βρίσκονται υπό απόλυση, σε παράλληλη πορεία με τους αγρότες κατεβαίνουν σε απεργιακές κινητοποιήσεις, συλλαλητήρια και συγκεντρώσεις. Οι οικοδόμοι στις 10 του μήνα, τα Εργατικά Κέντρα στη Βορειοδυτική Ελλάδα την ίδια μέρα, μαζί με αγροτικούς συλλόγους της περιοχής, το Συντονιστικό ενάντια στις απολύσεις την επόμενη μέρα, η 48ωρη πανελλαδική απεργία των εργαζομένων στους δήμους, στις 11 και 12, οι νοσοκομειακοί γιατροί επίσης στις 12 του μήνα, η παναγροτική κινητοποίηση της ΠΑΣΥ το Σάββατο 13 Νοέμβρη, οι νησιώτες που παλεύουν για τα δρομολόγια, συγκροτούν αυτή τη βδομάδα το αγωνιστικό μέτωπο.

Ενα μέτωπο που αντικειμενικά το πυροδοτεί η ίδια αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική, η επίθεση του μεγάλου κεφαλαίου και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Γιατί και ο οικοδόμος που παλεύει για το μεροκάματο, για τις συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας, ο αγρότης που βλέπει την παραγωγή του να σαπίζει ή να μετατρέπεται σε «χαβιάρι» για τον καταναλωτή - εργαζόμενο όταν αυτός λιμοκτονεί, οι εργάτες που δίνουν τη μάχη για να αποτρέψουν απολύσεις, οι γιατροί που αντιστέκονται στην ιδιωτικοποίηση της Υγείας, όλοι αυτοί - και είναι εκατοντάδες χιλιάδες - έχουν απέναντί τους τον ίδιο ταξικό εχθρό. Είναι το ίδιο χέρι, το χέρι των μονοπωλίων που απομυζά τον ιδρώτα του οικοδόμου, που κλέβει την παραγωγή του αγρότη, που εμπαίζει τον συμβασιούχο των ΟΤΑ, που εκμεταλλεύεται τον κόπο του γιατρού.

Είναι η ίδια τάξη, η τάξη των καπιταλιστών που εκμεταλλεύεται στυγνά την εργατική δύναμη εκατομμυρίων μισθωτών, είναι αυτή η ίδια τάξη, που κερδοσκοπεί από την εμπορευματοποίηση της Υγείας, της Παιδείας, που κλέβει τις συντάξεις και τα αποθεματικά των Ταμείων. Που ξετινάζει το οικογενειακό εισόδημα μέσα από το καθεστώς της ακρίβειας που έχουν επιβάλει οι μεγάλοι εμπορευματικοί όμιλοι.

Αυτόν τον κοινό αντίπαλο δείχνουν σήμερα οι ταξικές δυνάμεις. Με τη δράση τους, τις παρεμβάσεις και τις πρωτοβουλίες τους επιμένουν ότι το πλαίσιο των αιτημάτων, η κατεύθυνση των αγώνων πρέπει να αναδεικνύουν τις βαθύτερες αιτίες των προβλημάτων που αντιμετωπίζει σήμερα η εργατική λαϊκή οικογένεια, να αντιπαλεύουν τα μονοπώλια και την πολιτική εκείνη που εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους.

Εξω απ' αυτή τη γραμμή αντίστασης και διεκδίκησης δεν υπάρχει σωτηρία για τους εργαζόμενους και τ' άλλα λαϊκά στρώματα. Ο κοινός βηματισμός, η κοινή πορεία, ο συντονισμός είναι βασικές προϋποθέσεις, για να γίνει η πάλη πιο αποτελεσματική, να συσπειρώσει ευρύτερες δυνάμεις εργαζομένων.

Οι απεργιακές κινητοποιήσεις εργαζομένων και αγροτών αυτή τη βδομάδα δείχνουν το δρόμο. Μπορούν και πρέπει να γίνουν εφαλτήριο για αγώνες πιο μαζικούς, αγώνες που θα έχουν συνέχεια και συγκεκριμένη σκόπευση. Στις πλάτες των ταξικών δυνάμεων, είτε αυτές δρουν στο εργατικό είτε στο αγροτικό κίνημα πέφτουν μεγάλες ευθύνες. Γιατί μόνο αυτές μπορούν σήμερα να φέρουν σε πέρας αυτό το καθήκον. Να οργανώσουν και να κινητοποιήσουν την πάλη του λαού μας. Δεν μπορούν και δε θέλουν να το κάνουν οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες σε ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΠΑΣΕΓΕΣ, ΓΕΣΑΣΕ και ΣΥΔΑΣΕ. Δε θέλει και δεν μπορεί η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, που αν και διακηρύσσει τριήμερα «κινηματικής δράσης» με το πλαίσιο και τη στρατηγική της, επιχειρεί και πάλι - όπως όλα τα προηγούμενα χρόνια - να κρατήσει υποταγμένη την εργατιά στα πλαίσια της «ανάπτυξης» και της «ανταγωνιστικότητας» της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας, δηλαδή της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου.