Τα προβλήματα που έχουν προκύψει από την αναθεώρηση των δημοσιονομικών στοιχείων της Ελλάδας, μετά την απογραφή της περιόδου 1997-2004, έχουν μακρύ δρόμο ακόμα για την όποια επίλυσή τους... Παρά τις θριαμβολογίες του υπουργού Οικονομίας στη χτεσινή συνέντευξή του για τα πρόσφατα αποτελέσματα του Συμβουλίου ΕΚΟΦΙΝ, όπου, κατά τον Γ.Αλογοσκούφη η κυβέρνηση απέσπασε τα εύσημα από τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, «για την αποκατάσταση της αξιοπιστίας της χώρας», η κατάσταση φαίνεται αρκετά μπερδεμένη. Το κυριότερο, συνδέεται με το γεγονός ότι όταν οι κυβερνήσεις - είτε το ΠΑΣΟΚ μέχρι πρόσφατα είτε η ΝΔ σήμερα - κάνουν λόγο για δημόσια ελλείμματα, τα οποία πρέπει να ελεγχθούν, οι πολιτικές τους συνοδεύονται από νέα μέτρα όλο και πιο αντιλαϊκού προσανατολισμού.

Κατ' αρχάς, όπως αποδέχτηκε και ο ίδιος ο υπουργός, στο ΕΚΟΦΙΝ δε συζητήθηκε το θέμα του υπερβολικού ελλείμματος της Ελλάδας, το οποίο θα συζητηθεί σε επόμενο Συμβούλιο Υπουργών Οικονομικών. Αρα το θέμα επιβολής κυρώσεων κατά της Ελλάδας, επειδή παρουσίασε «υπερβολικά ελλείμματα» για μακροχρόνια περίοδο, παραμένει ανοιχτό. Στο σημείο αυτό, ο υπουργός Οικονομίας κάθε άλλο παρά κατατοπιστικός ήταν. Σε σχετική ερώτηση, αν υπάρχει περίπτωση να υπάρξουν περικοπές κεφαλαίων από το Ταμείο Συνοχής ή και να παραπεμφθεί η Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο με την κατηγορία του υπερβολικού ελλείμματος, απάντησε αόριστα ότι μέχρι σήμερα δεν έχει τεθεί σε κανένα κοινοτικό όργανο θέμα περικοπών από το Ταμείο Συνοχής, ενώ για την προοπτική παραπομπής στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο - για την οποία έχουν μιλήσει Κοινοτικοί αξιωματούχοι - ισχυρίστηκε ότι υπάρχουν κοινοτικές διαδικασίες παραπομπής για κάποια χώρα η οποία παραβιάζει κάποιους κανόνες και συνεχίζει να τους παραβιάζει... Απάντηση κάθε άλλο παρά κατατοπιστική. Οσο για το εάν η Ελλάδα, μετά τις τελευταίες εξελίξεις βρίσκεται σε καθεστώς επιτήρησης, απάντησε αρνητικά, όπως αρνητική ήταν και η απάντησή του στο θέμα της επιβολής μέτρων λιτότητας για τη μείωση του ελλείμματος.

Στο κείμενο πάντως των συμπερασμάτων του ΕΚΟΦΙΝ αναφέρεται επί λέξει: «Οι Υπουργοί ενθαρρύνουν τις ελληνικές αρχές να πραγματοποιήσουν τη δέσμευσή τους υπό τη διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος και να λάβουν ικανοποιητικά διαρθρωτικά μέτρα». Κι όταν βέβαια ΕΕ και κυβερνώντες κάνουν λόγο για διαρθρωτικά μέτρα, εννοούν το ξεδίπλωμα νέων μέτρων λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων, είτε αυτά εκφράζονται μέσα από τη συνεχή περικοπή των μισθών και συντάξεων, είτε από το ακόμα μεγαλύτερο ψαλίδισμα των κρατικών δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα. Οσο για την παράταση του χρόνου μείωσης του ελλείμματος κατά ένα ακόμη χρόνο, αντί του τέλους του 2005 η «περίοδος χάριτος» επεκτείνεται μέχρι το τέλος του 2006, ισχυρίστηκε ότι η κυβέρνηση θα επιδιώξει η μείωση του ελλείμματος στο 2,8% του ΑΕΠ να επιτευχθεί μέσα στο 2005, αλλά... αν για οποιοδήποτε εξωγενή λόγο, δεν καταστεί αυτό δυνατό, είναι σημαντικό ότι υπάρχει το επιπλέον περιθώριο χρόνου.

Τέλος, επί της ουσίας ομολόγησε ότι το θέμα των στατιστικών διαφορών και η ύπαρξη ελλειμμάτων πάνω από το 3% του ΑΕΠ (ποσοστό που υποτίθεται πως δε θα επέτρεπε την ένταξη στην ΟΝΕ), διευθετήθηκε με την αποδοχή της άποψης ότι υπήρξαν «αβεβαιότητες» λόγω της μετάβασης από την παλιά στη νέα μεθοδολογία καταγραφής των στατιστικών στοιχείων.