Σύντροφοι οι Θέσεις της ΚΕ για το 17 Συνέδριο του Κόμματος εστιάζουν σαν κύριο και καθοριστικό καθήκον του Κόμματος μας την ολόπλευρη ιδεολογικοπολιτική και οργανωτική ισχυροποίηση του ΚΚΕ.

Ποια είναι λοιπόν αυτά τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα που στοιχειοθετούν το επαναστατικό κόμμα της εργατικής τάξης και το καθιστούν ικανό να ανταποκρίνεται με επιτυχία στα καθήκοντά του;

Μια απάντηση σε αυτό το ζήτημα έχει υποχρέωση κάθε κομμουνιστής ατομικά και κάθε κόμμα συλλογικά να δώσει, τοποθετούμενους όχι γενικά και αόριστα, αλλά απαντώντας καταρχήν σε ερωτήματα που έθεσε και απάντησε η ίδια η ζωή:

Ποια ήτανε η κύρια αιτία για τις ανατροπές στις σοσιαλιστικές χώρες; Μήπως ήτανε η ανωτερότητα του καπιταλισμού έναντι του σοσιαλισμού;

Γιατί σε περιόδους με τρομακτικά δυσκολότερους συσχετισμούς στο διεθνές επίπεδο, ο σοσιαλισμός όχι μόνο είχε άνοδο, αλλά έκανε πρωτόγνωρα βήματα, καλύπτοντας σε μία δεκαετία πορεία που ο καπιταλισμός χρειάστηκε 100 χρόνια ανάπτυξης για να καταφέρει;

Μήπως ήτανε αδυναμία ή σοβαρή παράλειψη του κεφαλαίου που ανδρώθηκαν τα ΚΚ, η οκτωβριανή επανάσταση και η νικηφόρα πορεία οικοδόμησης του σοσιαλισμού;

Σίγουρα τίποτε δεν ήταν τυχαίο. Αυτό που συνέβαλε στη νίκη του σοσιαλισμού ήτανε η βαθιά αφοσίωση και πίστη των ΚΚ στην επαναστατική θεωρία και πρακτική του Μ-Λ, το θάρρος και η μαχητικότητα να οδηγήσουν την εργατική τάξη στην εξουσία, η εμπειρία και ευλυγισία τους να τα βγάζουν πέρα μέσα σε δύσκολες συνθήκες και να παρακάμπτουν κάθε σκόπελο στο δρόμο για τη νίκη.

Κατά τη δική μου γνώμη η ήττα του σοσιαλισμού είναι η νίκη του οπορτουνισμού και ρεφορμισμού μέσα στα κόμματα εξουσίας και στο επαναστατικό κίνημα γενικότερα. Ο δεξιός οπορτουνισμός ήτανε αυτός που άνοιξε διάπλατα την πύλη στον ιμπεριαλισμό για την προετοιμασία και οργάνωση της αντεπανάστασης, για τις ανατροπές στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Απεναντίας οι νίκες και επιτυχίες του επαναστατικού κινήματος και σοσιαλισμού συνδέονται με την πολιτική, ιδεολογική συντριβή του οπορτουνισμού, ρεφορμισμού και την εκτόπισή τους μέσα από τα ΚΚ και επαναστατικά κινήματα. Η ζωή απέδειξε ότι ο καπιταλισμός, ο ιμπεριαλισμός είναι επιστημονικά καταδικασμένοι από την ίδια τη φύση τους να χάνουν και να υποχωρούν, όσο στα ΚΚ κυριαρχούν τα επαναστατικά χαρακτηριστικά στη θεωρία και πράξη. Ακριβώς αυτό το συμπέρασμα φοβάται η αστική τάξη και θέλει με κάθε τρόπο να μη φτάσει στο λαό. Η όλη πρακτική της ταξικής πάλης στο αιώνα που μας πέρασε δείχνει ότι ο ιμπεριαλισμός με απελπισία διαπίστωνε την εγγενή αδυναμία του, να κτυπήσει την άνοδο του επαναστατικού κινήματος και σοσιαλισμού με τις δικές του δυνάμεις, ανεξάρτητα της οποιασδήποτε υπεροχής του και ότι κάθε του χτύπημα, όχι μόνο τα δυνάμωνε, αλλά ταυτόχρονα αποδυνάμωνε επικίνδυνα και τη δική του κυριαρχία.

Ο διεθνής ιμπεριαλισμός διέγνωσε σωστά και με νηφαλιότητα, ότι οποιαδήποτε προσπάθειά του να ανατρέψει αυτήν την αρνητική για αυτόν εξέλιξη θα είχε κάποιες δυνατότητες να πετύχει, στο βαθμό που θα κατάφερνε να κτυπήσει τον πυρήνα αυτής της αρνητικής για αυτόν εξέλιξης, δηλαδή την επαναστατική θεωρία και πρακτική του Μ - Λ κόμματος. Με άλλα λόγια έπρεπε να σχεδιάσει την αποψίλωση, νόθευση και ανατροπή των επαναστατικών και ανατρεπτικών στοιχείων από τα ΚΚ. Δεν είναι τυχαίο ότι η μέθοδος που χρησιμοποίησε στο ξεκίνημα ήτανε: εισαγωγή του οπορτουνισμού και ρεφορμισμού στο όνομα της υπεράσπισης του Μ-Λ με στόχο φυσικά τη νόθευσή του.

Η ιδιαίτερη αναφορά που γίνεται από ορισμένους συντρόφους σήμερα στον προσυνεδριακό διάλογο, στα πρόσωπα των συντρόφων Ιωσήφ Στάλιν και Νίκου Ζαχαριάδη δεν έχει καθόλου αξία, αν δε συνδεθεί με το τι κάνουμε σήμερα, πώς το ΚΚΕ θα ηγηθεί στον αγώνα της εργατικής τάξης και του ελληνικού λαού για το σοσιαλισμό. Σε αυτό και μόνον σε αυτό είχαν αφιερώσει οι παραπάνω σύντροφοι τη ζωή, σκέψη και δράση τους, πώς να υπηρετήσουν το λαό τους και το διεθνές επαναστατικό κίνημα.

Το ΚΚΕ πρέπει πιο αποφασιστικά να ενισχύσει τους δεσμούς του με την εργατική τάξη, να έχει μόνιμα μέτωπο ενάντια στο ρεφορμισμό. Δεν μπορεί η εργατική τάξη να έχει επαναστατικό κόμμα, όταν μικροαστικά στοιχεία διεισδύουν μέσα στο κόμμα, μεταφέροντας μαζί τους το πνεύμα του οπορτουνισμού, της αποσύνθεσης και της αβεβαιότητας. Το κόμμα δυναμώνει όταν ξεκαθαρίζεται από τα οπορτουνιστικά στοιχεία. Να τι λέει ο σ. Λένιν «είναι αδύνατον να νικήσουμε στην προλεταριακή επανάσταση, είναι αδύνατον να την υπερασπίσουμε όταν έχουμε στις γραμμές μας ρεφορμιστές και μενσεβίκους.... Αν οι ταλαντευόμενοι ηγέτες αποχωρήσουν από το κόμμα σε μια τέτοια στιγμή, αυτό δεν εξασθενεί, μα δυναμώνει και το κόμμα και το εργατικό κίνημα και την επανάσταση».

Χρειάζεται σήμερα να αλλάξουμε στην αυτοκριτική και κριτική μας τη μέθοδο και τον τρόπο. Μέσα από τις εμπειρίες του 20ού αιώνα, αλλά και τη δική μας πρόσφατη ιστορία βγαίνει ότι, η στάση του κόμματός μας στα λάθη του είναι ένα από τα σπουδαιότερα και ασφαλέστερα κριτήρια στην πράξη κατά πόσο το κόμμα μας εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του απέναντι στην εργατική του τάξη και τον ελληνικό λαό. Αυτή πρέπει να γίνεται ανοιχτά δημόσια και έγκαιρα. Η κριτική και αυτοκριτική δεν είναι μόνο για να βγάζουμε εμείς έγκαιρα στα κομματικά μας όργανα τα απαραίτητα συμπεράσματα και να μαθαίνουμε από τα λάθη μας, αλλά είναι ταξική υποχρέωση του κόμματός μας απέναντι στην τάξη που εκπροσωπεί, είναι υποχρέωσή μας με αυτήν να διαπαιδαγωγούμε επαναστατικά πρώτα και κύρια την εργατική τάξη και τον ελληνικό λαό, που είναι οι μόνοι στους οποίους απολογούμαστε. Σίγουρα οι αστοί και οι κάθε λογής απολογητές της αστικής τάξης θα προσπαθούν να εκμεταλλευτούν κάποια πραγματικά στοιχεία αυτής της κριτικής μας, θα παρερμηνεύσουν κάποια άλλα, με στόχο να μας δημιουργήσουν προβλήματα, όμως πρέπει να έχουμε περισσότερη εμπιστοσύνη στα μέλη του τιμημένου ΚΚΕ, που είναι συνειδητοί επαναστάτες, μπαρουτοκαπνισμένοι από τέτοια, ώστε να μην τσιμπάνε. Το ΚΚΕ όταν απειλήθηκε με φυσική εξόντωση, όταν κινδύνεψε από κάθε λογής οπορτουνιστές, στηρίχτηκε στα απλά μέλη του, στους εργαζόμενους, στους ακατάλυτους δεσμούς του με τον ελληνικό λαό. Η αστική τάξη και οι απολογητές της είναι αυτοί που έχουν κάθε λόγο να κρύβουν την αλήθεια από τον ελληνικό λαό. Αλλωστε, να πούνε τι στον ελληνικό λαό, ότι στο όνομα της ταξικής τους υποτέλειας έστειλαν τα παιδιά του ελληνικού λαού να χύσουν το αίμα τους στα ξένα πεδία μαχών, ότι έστειλαν 7 εκατομμύρια Ελληνες στην ξενιτιά για να βρουν μια καλύτερη μοίρα επειδή ο πλούτος στην πατρίδα δεν έφτανε για όλους, ότι εγκατέλειψαν τον ελληνικό λαό στη μοίρα του όταν η μπότα του φασισμού πάτησε την πατρίδα μας, ότι στέλνουν κάθε μέρα τον ελληνικό λαό στην ανεργία, στην εξαθλίωση, ή ότι ο πυρήνας της ηθικής τους είναι ο θάνατός σου η ζωή μου; Αλλωστε αν βγει στη φόρα ένα μόνο μικρό μέρος από τους μυστικούς φακέλους που έχουν μόνον οι ξένες μυστικές υπηρεσίες CIA, I.S. δε θα φτάνει όλο το Αιγαίο Πέλαγος για να ξεπλυθούν οι βρωμιές τους, δε θα ξέρουν πού και πώς να κρυφτούν από τον ελληνικό λαό.

Κλειδί για την ισχυροποίηση του ΚΚΕ είναι κατά πόσο θα αναδείξει νέους επαναστάτες, νέα στελέχη αφοσιωμένα στην υπόθεση της υπηρέτησης της εργατικής τάξης, του ελληνικού λαού και της σοσιαλιστικής επανάστασης. Στελέχη ικανά να οσμίζονται και μελετούν έγκαιρα το καινούριο και να εμβαθύνουν σε αυτό, να γενικεύουν την πείρα τους και την πείρα του Κόμματος, να έχουν την ικανότητα να αφουγκράζονται την εργατική τάξη και τον ελληνικό λαό, να αναδείχνονται σε ηγέτες από την εργατική τάξη και τον ελληνικό λαό, να έχουν το θάρρος, όταν η κατάσταση το επιβάλει να εναντιώνονται σε λαθεμένες επιλογές, να έχουν πίστη στη συλλογική δράση και σκέψη και τέλος στελέχη που διαρκώς εμβαθύνουν στην επαναστατική κοσμοθεωρία του Μ - Λ και βελτιώνουν το μορφωτικό τους επίπεδο.

Για αυτό και πολλά άλλα θα χρειαστεί η νέα ΚΕ να εκπονήσει και οργανώσει με μεγάλη προσοχή ένα σχέδιο για το ιδεολογικό και μορφωτικό ανέβασμα των στελεχών και μελών του ΚΚΕ στη βάση της επαναστατικής θεωρίας και πρακτικής του Μ-Λ.

Μόνο όταν εμείς είμαστε επαναστάτες, μπορούμε να διαπαιδαγωγούμε επαναστατικά και την εργατική τάξη και τον ελληνικό λαό.

Βασίλειος Πολωνίδης

Μέλος της ΝΕ Γερμανίας