Στον πλούσιο διάλογο που αναπτύχθηκε, συνδικαλιστές κατέθεσαν τις προτάσεις τους και τον προβληματισμό τους για το πώς οι ταξικές δυνάμεις θα έρθουν στο «ύψος των αναγκών», πώς το ΠΑΜΕ θα φτάσει «ένα μπόι παραπάνω».

Στελέχη από τους κλωστοϋφαντουργούς και τους ξενοδοχοϋπαλλήλους μετέφεραν την αγωνιστική εμπειρία των κλάδων τους και υπογράμμισαν την ανάγκη τα πρωτοβάθμια σωματεία να ανοιχτούν στους εργαζόμενους, με όλες τις μορφές επικοινωνίας να δώσουν τη μάχη για την επιτυχία των απεργιακών κινητοποιήσεων.

Ιδιαίτερη αναφορά έγινε στα προβλήματα των ατόμων με ειδικές ανάγκες και πως το ταξικό κίνημα πρέπει πιο έντονα να προβάλλει τα αιτήματά τους, αλλά και στα θέματα της Παιδείας. Οπως υπογράμμισε συνδικαλιστής, δεν είναι μόνο το πρόβλημα της οικονομικής επιβάρυνσης της οικογένειας, αλλά υπάρχει στην Παιδεία και η «μη ορατή» πλευρά του τι σπουδάζουν τα παιδιά της εργατικής τάξης και πώς διαμορφώνεται η συνείδησή τους. Και αυτό πρέπει να αφορά το συνδικαλιστικό κίνημα.

Δεν έμειναν έξω από τη συζήτηση τα ζητήματα του πολέμου και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Αρκετοί συνδικαλιστές σημείωσαν την ανάγκη τα συνδικάτα πιο αποφασιστικά να ενισχύσουν το αντιπολεμικό κίνημα.

Πλούσιος ο προβληματισμός, επίσης, για το πώς τα επιμέρους μέτωπα και οι αγώνες που δίνονται θα συνδέονται και θα συντονίζονται σε μια κοινή αγωνιστική δράση (περιβάλλον, δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες, προβλήματα συνταξιούχων κ.ά.).