ΓΙΑΤΙ, ΑΡΑΓΕ, είναι ...καλό πράγμα το γεγονός πως η περιοχή της Βαλκανικής βρίσκεται στο «επίκεντρο» του ενδιαφέροντος της Διάσκεψης Κορυφής ΗΠΑ και Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπως επιχαίρουν οι κυβερνώντες;

Την τελευταία φορά, που η εν λόγω «συμμαχία» ασχολήθηκε με τα Βαλκάνια, είχαμε διχασμούς και πολυετή εμφύλιο πόλεμο, εγκληματικούς βομβαρδισμούς και βαρβαρότητες, κράτη προτεκτοράτα και μόνιμη έκτοτε στρατιωτική ΝΑΤΟική παρουσία.

Κι ακόμα χειρότερα, τότε (στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας) και στη συνέχεια, δημιουργήθηκαν οι όροι, οι δυνάμεις, οι συγκυρίες και οι προϋποθέσεις, ώστε ΗΠΑ και ΕΕ, από κοινού ή χωριστά, να μπορούν σήμερα να καθορίζουν πολλά στην περιοχή...

Διότι μπορεί η σημερινή και η χτεσινή κυβέρνηση να θέλουν να παρουσιάσουν την Ελλάδα ως ένα είδος «προύχοντα» στις βαλκανικές αγορές, όμως μάλλον έχουν ξεχάσει πώς «δημιουργούνται» και πώς διατηρούνται τέτοιους είδους αγορές.

Αφήνουμε πως όλη αυτή η οικονομική «βαλκανο-φιλολογία» αφορά στους επιχειρηματίες εκείνους (κατά βάσιν τα λεγόμενα «λαμόγια»), που έχουν σαν βασική τους επιχειρηματική αρχή το ξεκοκάλισμα ευρωκονδυλίων.

ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ, ετοιμάστηκαν όλες οι κυβερνητικές αποφάσεις, που απαιτούνται για την εφαρμογή του περίφημου «αναπτυξιακού νόμου». Φαίνεται πως στο συγκεκριμένο θέμα εργάστηκαν και με το ...παραπάνω οι υπηρεσίες των αρμόδιων υπουργείων και τα κατάφεραν σε χρόνο ρεκόρ.

Σίγουρα και εκείνα τα πρωτοσέλιδα που εγκαλούσαν τους κυβερνώντες για καθυστερήσεις έπιασαν τόπο και τώρα οι «επενδυτές» είναι έτοιμοι να απολαύσουν τους καρπούς της νέας νομοθεσίας, που τους ευνοεί μέχρι εκεί που δεν παίρνει άλλο.

Αν τύχει και χρειάζεται η θεσμοθέτηση τίποτε αναδρομικών δημοσίων υπαλλήλων και συνταξιούχων, οι εκάστοτε κυβερνήσεις δεν μπορούν να εργαστούν γρήγορα. Εκεί βρίσκονται, όλως περιέργως, όλα τα γραφειοκρατικά, νομικίστικα και άλλα κωλύματα, που μπορεί να σκεφτεί κανείς.