Μια ταινία για παιδιά που, όμως λογικά, δεν πρέπει να δούνε παιδιά! Γιατί είναι σκληρή, αφού πάνω στην οθόνη διαπράττονται αγριότητες. Αλλά, και γιατί, τα ντεκόρ, τα κοστούμια και, κυρίως, τα χρώματα και η ατμόσφαιρα (ψυχρά μπλε και σκούρα χρώματα, διαπεραστικοί ήχοι, «μυστήριοι» σκοτεινοί φωτισμοί, αγχωτική μουσική), γέρνουν προς το «γκραν γκινιόλ»! Ακόμα και το «παίξιμο» των πολύ καλών ηθοποιών είναι λάθος. Αφού δίνεται περισσότερο βάρος στο φόβο, παρά στην αφήγηση και την περιπέτεια.

Τι κρίμα, θα πει κανείς! Για το θέμα. Και για τα μηνύματα του θέματος. Αλλά και για τους συντελεστές. Οι οποίοι απέδειξαν πως είχαν τις δυνατότητες και μπορούσαν, αν βέβαια είχαν άλλους προσανατολισμούς, να δημιουργήσουν μια καλή, παιδική, και όχι μόνον, ταινία. Η αγωνία, όμως, των δημιουργών της να φτάσουν, και να ξεπεράσουν, τον Χάρι Πότερ, ιδιαίτερα τον τελευταίο Χάρι Πότερ, τους οδήγησε σε λασπωμένα μονοπάτια. Οπου κόλλησαν! Οι μικροί θεατές, θα πρέπει να τρώνε την άκρη από το σακάκι τους, για να αντέξουν το φόβο και την αγωνία!

Παίζουν: Τζιμ Κάρεϊ, Μέριλ Στριπ, Εμιλι Μπράουνινγκ, Τίμοθι Σπαλ, Μπίλι Κόνολι, Λουίς Γκάσμαν, κ.ά.

ΓΙΟΣΕΠ ΠΟΤΖΟ

El Cid ο ιππότης

Η δεύτερη παιδική ταινία της βδομάδας έχει άλλου είδους προβλήματα! Ετούτη είναι φιλοβασιλική και αντιδραστική! Ταινία που μιλάει, για καλούς και κακούς βασιλιάδες, για καλούς και κακούς υποτακτικούς. Αναχρονισμός του κερατά, δηλαδή. Τι έχει να κερδίσει ο πολύ νεαρός θεατής, το παιδί δηλαδή, από τις ίντριγκες και τους έρωτες των βασιλιάδων και των αυλικών; Και η αντίληψη του κακού Αραβα κατακτητή, στις πονηρές μέρες μας, τι είδους δηλητήριο προσφέρει στα παιδιά;

Τόσος κόπος, για τόσο φθαρμένες ιδέες; Γιατί η ταινία έχει κόπο. Αφού τα σχέδιά της (είναι ταινία κινουμένων σχεδίων 2 και 3 διαστάσεων), δείχνουν μεγάλη προσπάθεια και πολλή εργασία. Γιατί είναι πολυσύνθετα και αναπαραστατικά. Ολόκληρες πόλεις αναδημιουργούνται. Υπάρχει, ίσως, κάποια σύγχυση στα «κοστούμια» των αντιπάλων, με αποτέλεσμα να μην ξεχωρίζεις πάντα ποιος πολεμάει ποιον! Δε βαριέσαι, όμως. Οπως λέει και ο «ΡΙΓΚΟΛΕΤΟ»: η γενιά των αυλικών (και των βασιλιάδων πρωτίστως), είναι γενιά καταραμένη! Και λάθος κοστούμια να φοράει πάλι καταραμένη είναι!