Eurokinissi

Η ελληνική εξωτερική πολιτική είναι δέσμια των στρατηγικών σχεδιασμών του αμερικανοΝΑΤΟικού παράγοντα στην περιοχή (φωτογραφία από ΝΑΤΟική άσκηση στο Αιγαίο)

Οπως συμβαίνει με όλα τα παραμύθια, έτσι και αυτό με τους «καλούς» και τους «κακούς» στην τουρκική διοίκηση λέγεται όταν απαιτούνται δικαιολογίες. Δικαιολογίες που στοχεύουν να καλύψουν το γεγονός πως η ελληνική εξωτερική πολιτική είναι δέσμια των στρατηγικών σχεδιασμών του αμερικανοΝΑΤΟικού παράγοντα στην περιοχή. Αλλωστε, το καθεστώς στο Αιγαίο φέρει τη σφραγίδα των επιδιώξεων των ΗΠΑ στην περιοχή. Η Συμφωνία της Μαδρίτης, που ουσιαστικά επιβλήθηκε από την τότε υπουργό Εξωτερικών Μ. Ολμπράιτ, υπογράφτηκε τόσο από την ελληνική τότε κυβέρνηση Σημίτη όσο και από την τουρκική κυβέρνηση. Τόσο οι μεν όσο και οι δε λειτουργούν έχοντας κατά νου αυτές τις «κοινές» επιδιώξεις του ιμπεριαλιστικού παράγοντα. Αυτό, φυσικά, δεν αναιρεί τον διαρκή εσωτερικό ανταγωνισμό μεταξύ των εκπροσώπων των κυρίαρχων τάξεων των δύο χωρών, προκειμένου να «τσιμπολογήσουν» ό,τι περισσότερο σχετικά με το ρόλο τους στην περιοχή.

Για παράδειγμα, η ΝΑΤΟποίηση του Αιγαίου, η διχοτόμηση, που αντικειμενικά οδηγεί στη «συνδιαχείριση», εντάσσονται στους γενικότερους σχεδιασμούς των ΗΠΑ. Εδώ έρχεται και αντανακλάται η διάσταση της τουρκικής ηγεσίας (στρατιωτικής ή πολιτικής). Ο Τούρκος πρωθυπουργός Τ. Ερντογάν στην πρόσφατη συνέντευξή του στην «Καθημερινή» είπε μεταξύ άλλων: «Αν υπάρχει ένταση στο Αιγαίο, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι η αναχαίτιση και παρενόχληση των τουρκικών αεροσκαφών στο διεθνή εναέριο χώρο του Αιγαίου είναι η κύρια πηγή έντασης».

Ως προς το Αιγαίο, ο Τούρκος στρατηγός τόνισε ότι «το ζήτημα του Αιγαίου είναι πάντα στην ατζέντα μας. Οι υπουργοί Εξωτερικών των δύο χωρών εργάζονται ήδη επί του θέματος αυτού. Θέλω να υπογραμμίσω όμως ότι η γεωγραφία του Αιγαίου δεν αφορά μόνο τις δύο χώρες, αλλά έχει διεθνή χαρακτήρα για πολλές χώρες, με πρώτες αυτές που έχουν ακτές στη Μαύρη Θάλασσα».

Σύμφωνα με τον Οζκιόκ, οι αμυντικές δαπάνες της Ελλάδας την περίοδο 1997-2003 ήταν ύψους 16 δισ. δολαρίων. Ο Τούρκος στρατηγός είπε επίσης ότι «η Ελλάδα βρίσκεται στην πρώτη θέση μεταξύ των χωρών - μελών της ΕΕ από πλευράς ποσοστού των αμυντικών δαπανών επί του ΑΕΠ (...) αν εκτιμήσουμε όλα αυτά τα στοιχεία βλέπουμε ότι η Ελλάδα εξακολουθεί να στηρίζει την αμυντική της πολιτική στην υπόθεση ότι η απειλή προέρχεται από την Ανατολή, από την Τουρκία. Ετσι, εξοπλίζει τα νησιά και προβάλλοντας τον ισχυρισμό ότι ο εθνικός εναέριος χώρος της, που βρίσκεται πάνω από τα χωρικά ύδατα έξι μιλίων, είναι δέκα μίλια, περιορίζει το διεθνή εναέριο χώρο στο Αιγαίο και κυρίως εμποδίζει με οπλισμένα αεροσκάφη κάθε αεροσκάφος μας που περνά το FIR και μπαίνει στο διεθνή εναέριο χώρο, με τρόπο που δημιουργεί την εντύπωση ότι η θάλασσα του Αιγαίου είναι ελληνική θάλασσα».

Ο στρατηγός Οζκιόκ είπε, ακόμη, ότι «η διατήρηση του στάτους κβο στο Αιγαίο, που έχει καθοριστεί με διεθνείς συμφωνίες, έχει μεγάλη σημασία για την αποκλιμάκωση της έντασης στο Αιγαίο και την ανάπτυξη της φιλίας μεταξύ της Τουρκίας και της Ελλάδας» και υπογράμμισε ότι «η εξασφάλιση μόνιμης σταθερότητας και ηρεμίας στο Αιγαίο εξαρτάται από την επίλυση όλων των προβλημάτων που σχετίζονται με το Αιγαίο με τρόπο δίκαιο και αποδεκτό από τις δύο πλευρές».

«Πρώτον είναι η υποχρέωσή μας να παρέχουμε ασφάλεια στους Κύπριους ομογενείς μας, υποχρέωση την οποία προβλέπει για την Τουρκική Δημοκρατία και τις τουρκικές Ενοπλες Δυνάμεις η Συμφωνία Εγγυήσεων. Δεύτερον, είναι ο στρατηγικός ρόλος που έχει η Κύπρος για την Τουρκία, όπως αναφέρεται ξεκάθαρα στις συμφωνίες, Συμμαχίας και Εγγυήσεων. Υπάρχει συνέχεια μεταξύ των δύο αυτών βασικών αρχών. Διότι η σταθερότητα και η ισορροπία στην Κύπρο και την Ανατολική Μεσόγειο μπορεί και εξασφαλίζεται μόνο με αυτόν τον τρόπο. Το δεδομένο αυτό έχει ληφθεί υπόψη σε όλες τις προτάσεις επίλυσης του Κυπριακού».

Ποιος χρειάζεται άλλους μάρτυρες; Ολα όσα αναφέρει παραπάνω ο Χ. Οζκιόκ, περιγράφουν πάγιες θέσεις της τουρκικής διπλωματίας, τις οποίες προωθούν ανεξαιρέτως όλες οι τουρκικές κυβερνήσεις και αυτής του Ταγίπ Ερντογάν συμπεριλαμβανομένης:

• Το Κυπριακό έχει επιλυθεί με την εισβολή του 1974. Η τουρκική πλευρά έκανε ό,τι της αναλογούσε αποδεχόμενη τη λύση του «σχεδίου Ανάν».
• Στο Αιγαίο υπάρχουν τουρκικά ζωτικά συμφέροντα, υπάρχουν βράχοι και νησίδες με αδιευκρίνιστη από τις Διεθνείς Συνθήκες κυριαρχία και απαιτείται διάλογος για να συμφωνηθεί το συνοριακό καθεστώς στην περιοχή.

Οσον αφορά τις επιλογές των ελληνικών κυβερνήσεων τόσο η προηγούμενη του ΠΑΣΟΚ όσο και αυτή της ΝΔ, αφού προωθούν κύρια το ΝΑΤΟικό και αμερικανικό συμφέρον στην περιοχή, είναι φυσικό να κατρακυλούν σε όλο και μεγαλύτερες υποχωρήσεις στα κυριαρχικά δικαιώματα για να προωθείται το «κοινό συμμαχικό» συμφέρον. Αρα τόσο οι επιλογές των ελληνικών κυβερνήσεων όσο και των τουρκικών καταλήγουν στο ίδιο αποτέλεσμα. Στην προώθηση μιας διευθέτησης που θα εξυπηρετεί σε τελική ανάλυση τα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια για την ευρύτερη περιοχή.

Ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών επέστρεψε από την επίσκεψή του στην Αγκυρα, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι από εδώ και στο εξής η εξωτερική του πολιτική έχει ανάγκη από νέο «παραμύθι».