Δε μας έφτανε το «ευρωένταλμα» σύλληψης, οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις της ΕΕ καταργούν το λεγόμενο διττό αξιόποινο και για τη συγκέντρωση κάθε είδους «αποδεικτικών» αντικειμένων, εγγράφων και δεδομένων. Ετσι, «με σκοπό τη χρησιμοποίησή τους στο πλαίσιο ποινικών διαδικασιών», οι αρχές μιας χώρας θα μπορούν, ανοιχτά και ελεύθερα πλέον, να ψάχνουν στην επικράτεια μιας άλλης, μέχρι να «ανακαλύψουν» οτιδήποτε τους χρησιμέψει για να στήσουν στον τοίχο ανθρώπους και φορείς. Παράλληλα οι ευρωενωσίτες διακηρύσσουν την «άκαμπτη πολιτική βούλησή» τους να συνεχίσουν τον «αδυσώπητο αγώνα» τους κατά της «τρομοκρατίας», με μέτρα που θα «λαμβάνονται συνεχώς». Προωθούμενες συμφωνίες τους με τις αρχές του Ισραήλ ήδη προβληματίζουν...

Συγκεκριμένα στις 24 Φλεβάρη 2005 συνεδρίασε στις Βρυξέλλες το λεγόμενο Συμβούλιο της ΕΕ των υπουργών Δικαιοσύνης και Εσωτερικών. Την Ελλάδα εκπροσώπησε ο υπουργός Δικαιοσύνης Αναστάσης Παπαληγούρας.

Μια από αυτές τις αποφάσεις του που Θέλουν να υιοθετηθεί και να πάρει μορφή νόμου σε όλα τα κράτη - μέλη, είναι η καθιέρωση του «ευρωπαϊκού εντάλματος συγκέντρωσης αποδεικτικών στοιχείων» για τη «συγκέντρωση αντικειμένων, εγγράφων και δεδομένων με σκοπό τη χρησιμοποίησή τους στο πλαίσιο ποινικών διαδικασιών».

Οπως ξεκαθαρίζει το Συμβούλιο «στόχος αυτής της απόφασης -πλαισίου είναι να τεθεί σε εφαρμογή η αρχή της αμοιβαίας αναγνώρισης για ορισμένα αντικείμενα, καταργώντας με αυτόν τον τρόπο τη δυνατότητα επίκλησης του διττού αξιόποινου προκειμένου για αδικήματα που τιμωρούνται στο κράτος έκδοσης του εντάλματος συγκέντρωσης αποδεικτικών στοιχείων».

Τι σημαίνει η κατάργηση του «διττού αξιόποινου» (και σε αυτό το μέτωπο); Κατ' αρχάς να θυμίσουμε ότι στις Βρυξέλλες συμφωνήθηκε και καταρτίστηκε το 2002, και κατόπιν επικυρώθηκε στην ελληνική Βουλή από τις δυνάμεις του δικομματισμού, το «ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης και παράδοσης». Με βάση το «ευρωένταλμα» καταργείται η υπουργική απόφαση που κανονικά απαιτείται ως τελική πολιτική απόφαση για την έκδοση ενός Ελληνα πολίτη. Εκεί νομιμοποιήθηκε για πρώτη φορά η παράκαμψη του διττού αξιόποινου, και πλέον μπορεί να εκδοθεί κάποιος Ελληνας σε άλλη χώρα για μία πράξη η οποία στην Ελλάδα δεν τιμωρείται ποινικά. Με απλά λόγια, ένας Ελληνας πολίτης που είναι απλά ύποπτος στις ΗΠΑ για μία ενέργεια η οποία στη χώρα μας δε διώκεται ποινικά, μπορεί να εκδοθεί και με βάση και τη συμφωνία δικαστικής συνδρομής ΗΠΑ - ΕΕ να καταλήξει στο Γκουαντανάμο...

Τώρα, το «ευρωένταλμα σύλληψης» συμπληρώνεται από το «ευρωένταλμα συγκέντρωσης στοιχείων», από τις αρχές μιας χώρας στην επικράτεια άλλης, ακόμα και αν οι αρχές της δεύτερης δε συναινούν ή έστω δεν τους το επιτρέπει το νομικό τους υπόβαθρο (στην περίπτωση που δεν πρόλαβαν να συμμορφωθούν και να υιοθετήσουν όσα οι πολιτικές ηγεσίες τους αποφάσισαν στις Βρυξέλλες).

Μάλιστα το Συμβούλιο συμφώνησε σε ένα κατάλογο 32 αδικημάτων για τα οποία δε θα μπορεί να γίνεται επίκληση του διττού αξιόποινου. Πρόκειται για τον ίδιο κατάλογο με εκείνον που είχε συνταχθεί στην απόφαση - πλαίσιο για τη θέσπιση του «ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης». Αλλά τα 32 δεν τους αρκούν, έτσι το Συμβούλιο της ΕΕ αποφάσισε ότι ο «κατάλογος αυτός θα μπορούσε να συμπληρωθεί αργότερα με ομοφωνία». Ορίζει δε ότι «τα αδικήματα θα πρέπει να τιμωρούνται μέσα στο κράτος έκδοσης του εντάλματος στερητικής της ελευθερίας ποινής διάρκειας ανώτερης των τριών ετών».

Αν δηλαδή Ελληνας κατηγορηθεί από τη βρετανική κυβέρνηση για κάποιο αδίκημα, οι βρετανικές υπηρεσίες θα ψάξουν στην Ελλάδα και αν «βρουν» στοιχεία «ενοχοποιητικά», ο «ένοχος» θα μεταφερθεί για εκδίκαση της υπόθεσης στη Βρετανία. Αν καταδικαστεί σε κάθειρξη είκοσι ετών, δε θα έχει καν το «προνόμιο» να εκτίσει την ποινή στην πατρίδα του.

Το Συμβούλιο των υπουργών Δικαιοσύνης - Εσωτερικών διατείνεται ότι στην απόφαση - πλαίσιο προστέθηκε η αρχή μιας «ρήτρας εδαφικής εφαρμογής», η οποία θα επιτρέπει σε ένα κράτος - μέλος να αρνείται ένα ευρωπαϊκό ένταλμα συγκέντρωσης αποδεικτικών στοιχείων όταν τα αδικήματα έχουν διαπραχθεί εν όλω ή εν μέρει στο έδαφός του. Ωστόσο δε διασφαλίζεται ότι η άρνησή του θα γίνεται αποδεκτή από τις αρχές της ΕΕ. Επιπλέον αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο κατάργησης ακόμα και αυτής της λίγο - πολύ «χαλαρής» ως προς την εφαρμογή και αμφίβολης ως προς την αποτελεσματικότητα ρήτρας, υπογραμμίζοντας ότι «το πεδίο αυτής της ρήτρας θα επανεξεταστεί σε τεχνικό επίπεδο».

Ούτως ή άλλως το Συμβούλιο σκοπεύει να επανεξετάσει αυτή την απόφαση - πλαίσιο πέντε έτη μετά την έκδοσή της, «υπό το φως των εμπειριών από την εφαρμογή της στην πράξη». Αυτό σημαίνει ότι για τουλάχιστον πέντε χρόνια οι κανόνες λειτουργίας της θεσπίστηκαν.

Συνεδριάζοντας λίγες μέρες πριν τη συμπλήρωση ενός έτους από το χτύπημα στη Μαδρίτη την 11η Μάρτη 2004, το Συμβούλιο δεν έχασε την ευκαιρία να ασχοληθεί και με την «τρομοκρατία» που «απειλεί» την ΕΕ. Εκανε δε ένα σύντομο και οπωσδήποτε αρκετά αποκαλυπτικό απολογισμό: «Τα (σ.σ: αντιτρομοκρατικά) μέτρα τα οποία ελήφθησαν είναι πολλά και καλύπτουν πολλούς τομείς. Επεκτείνονται πέραν των συνόρων της Ενωσης και αποτελούν τμήμα ενός ορθολογικού γενικού σχεδίου».

Παρακάτω τονίζει ότι προκειμένου να διαφυλαχτούν οι αξίες της ΕΕ και ό,τι αυτές εκπροσωπούν ή συνεπάγονται, «η Ενωση υποχρεούται να διεξάγει έναν αδυσώπητο αγώνα κατά της τρομοκρατίας, με σεβασμό, όμως, των θεμελιωδών δικαιωμάτων». Ακόμα: «Πέραν των συγκεκριμένων μέτρων που έχουν αποφασιστεί και λαμβάνονται συνεχώς, η ΕΕ επιδεικνύει άκαμπτη πολιτική βούληση για την επίτευξη του εν λόγω σκοπού. Η ΕΕ οφείλει να δώσει το παράδειγμα στον τομέα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας περισσότερο από ό,τι σε οποιονδήποτε άλλο τομέα. Και υπόσχεται ότι θα το πράξει».

Η αποστροφή αυτή δεν ακούγεται απλά σαν απειλή, αλλά και είναι. Είναι, αν αναλογιστεί κανείς ότι με τους εφαρμοζόμενους ήδη ευρωτρομονόμους και το προωθούμενο προς επικύρωση «ευρωσύνταγμα», τρομοκρατικό αδίκημα χαρακτηρίζεται - και ως τέτοιο διώκεται - ακόμα και η συμβολική κατάληψη εγκαταστάσεων μιας πρώην ΔΕΚΟ από απεργούς εργαζομένους της. `Η η συμβολική κατάληψη οδοστρώματος από ξεκληρισμένους αγρότες. `Η η συμβολική κατάληψη μιας κρατικής υπηρεσίας ή ενός υπουργείου από διαδηλωτές, αγανακτισμένους από τη μονόπλευρη μακρόχρονη λιτότητα.

Είναι απειλή αν αναλογιστεί κανείς ότι με πρόσχημα την καταπολέμηση της «τρομοκρατίας» - όπως οι Βρυξέλλες και οι εθνικοί τοποτηρητές τους την ορίζουν - έχουν ληφθεί ήδη πάμπολλα μέτρα που περιορίζουν τις ατομικές και κοινωνικές ελευθερίες (π.χ. αποδεδειγμένη παρακολούθηση και καταγραφή κοινωνικής δραστηριότητας από κάμερες «ελέγχου της κυκλοφορίας») και ετοιμάζονται άλλα, οργουελικής έμπνευσης και διαστροφής, όπως η χρήση βιομετρικών δεδομένων σε αστυνομικές ταυτότητες και ταξιδιωτικά έγγραφα.

Είναι απειλή αν αναλογιστεί κανείς ότι (και) με το προωθούμενο «ευρωσύνταγμα», ο υπό σύσταση ευρωστρατός θα λαμβάνει δράση όπου γης, σε κάθε γωνιά του κόσμου, υπό το πρόσχημα της «αντιμετώπισης», ακόμα και της «πρόληψης» «τρομοκρατικής απειλής», προκειμένου να εξυπηρετούνται (και με πόλεμο αν χρειαστεί) τα συμφέροντα του ευρωενωσιακού μεγάλου κεφαλαίου.

Με τα παραπάνω ως δεδομένα, μόνο ήσσονος σημασίας δεν μπορούν να θεωρηθούν άλλες αποφάσεις που πήρε το Συμβούλιο, π.χ. η απόφαση με την οποία εξουσιοδοτείται ο διευθυντής της Ευρωπόλ να διεξαγάγει διαπραγματεύσεις με το Ισραήλ «σχετικά με συμφωνίες για την καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος».

Σημειώστε ότι οργανώσεις του εθνοαπελευθερωτικού αγώνα των Παλαιστινίων κατηγορούνται από τις ισραηλινές αρχές, μεταξύ άλλων, και για «ξέπλυμα» χρήματος. Επιπλέον, η συνολική δράση τους μπορεί να χαρακτηριστεί από τις Βρυξέλλες ως «τρομοκρατική» με βάση τους ευρωτρομονόμους. Μέσω, λοιπόν, τέτοιων συμφωνιών, η ΕΕ συμμετέχει ή όχι στην προσπάθεια κατανίκησης του αγωνιζόμενου για ελευθερία παλαιστινιακού λαού;

Αποφάσεις πάρθηκαν και για το διαβόητο «Σύστημα πληροφοριών Σένγκεν» ή SIS. Αυτή την τεράστια βάση δεδομένων όπου φακελώνονται στοιχεία εκατομμυρίων υπηκόων της ΕΕ όπως και τρίτων χωρών, και η οποία αποσκοπεί στη διατήρηση της δημόσιας τάξης και ασφάλειας, συμπεριλαμβανομένης της εθνικής ασφάλειας στα εδάφη των κρατών - μελών.

Το Συμβούλιο ενδυναμώνει παραπέρα το SIS, εκδίδοντας απόφαση για την «εισαγωγή ορισμένων νέων λειτουργιών του Συστήματος, οι οποίες αφορούν, μεταξύ άλλων, την καταπολέμηση της τρομοκρατίας. Η απόφαση αυτή επιτρέπει στην Ευρωπόλ και την Eurojust (σ.σ: ο δικαστικός βραχίονας της ΕΕ) να έχουν πρόσβαση στο SIS».

Προβλέπει, επίσης, την εισαγωγή στο σύστημα νέων λειτουργιών και συγκεκριμένα: «Την προσθήκη μεγαλύτερου αριθμού δεδομένων (σχετικά, για παράδειγμα, με τα αυτοκίνητα, τα μέσα πληρωμής κλπ.). Απλούστερες διαδικασίες για την ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ αρμοδίων αρχών. Τεχνικές βελτιώσεις».