Κατάφερες να υπηρετείς όχι μόνο έναν, αλλά και δυο και πολλούς αφεντάδες... Και μικρόφωνο κρατάς, και σε κάμερα στέκεις απέναντι, και πένα έχεις στα χέρια σου, να μουντζουρώνεις την αγριάδα και να δίνεις το χρώμα που θέλεις εσύ, ντύνοντάς το με πολλά αραχνοΰφαντα πέπλα.

Θεωρείσαι έξυπνος, τετραπέρατος θα ήταν καλύτερα να πω. Το πρόσεξαν και άλλοι και, προφανώς, κατέληξαν ότι αυτός μπορεί να παίξει μια χαρά το παιγνίδι μας. Είναι αυτό που λέμε χαρισματικός, διαβόλου κάλτσα, ψύλλο ξεπεταλώνει, κρατάει και την μπουκάλα γεμάτη νερό για ώρα ανάγκης για τον διαιτητή, όταν κατά τη γνώμη του σφυρίζει ανάποδα... Οχι, δεν εννοώ αυτόν που εννοείτε, αλλά άλλους χαρισματικούς παρλαπίπες, που εάν δεν έχουνε μπουκάλια με νερό να εκτονωθούνε, έχουνε άλλα αντικλείδια, άλλα συμπράγκαλα να φτάσουν στο σκοπό τους.

Σου ξέφυγαν κάποια απλά πράγματα, η μπέσα και το ήθος - να πούμε. Είσαι γεμάτος έπαρση και παρασύρεσαι εύκολα στη μεριά που φυσάει ο άνεμος. Τα αφεντικά ξεζουμίζουν τους χαρισματικούς και τους πετάνε σαν στυμμένες λεμονόκουπες, σαν επιταγές χωρίς αντίκρισμα, σαν καμένο χαρτί, όταν ο ρόλος τους τελειώσει. Η πτώση είναι οδυνηρή και ανεπίστρεπτη. Το μικρόφωνο θα κάνει φτερά, η κάμερα θα περάσει σ' άλλα χέρια και η πένα σου θα εξαφανιστεί. Τα φώτα για τους ετερόφωτους σβήνουν... Τύποι σαν εσένα δεν έχουν τη δυνατότητα της κριτικής κι αυτοκριτικής, γιατί δεν έχουνε βαρύτητα, είναι φελλοί... Αεροβατούν. Κλότσησαν τη γαβάθα με το γάλα που άρμεξαν από την αγελάδα κι έβγαλαν στο παζάρι την όποια αξία και τις όποιες ικανότητές τους. Κι ανεξάρτητα, αν τις πούλησαν, τελικά, περισσότερο ή λιγότερο φτηνά ή ακριβά, η ουσία δεν αλλάζει. Ξεπούλησαν την ψυχή και το μυαλό τους στην απληστία και την εκμετάλλευση του όποιου αφέντη...