Σε «ανύποπτο» χρόνο, αμέσως μετά τις εκλογές, η κυβερνητική προπαγάνδα επανέφερε «ύποπτα» στο προσκήνιο το θέμα της διαφθοράς στη δημόσια διοίκηση και της ταλαιπωρίας των πολιτών από τη γραφειοκρατία! Το πράγμα φώναζε από μακριά. Η κυβέρνηση ετοιμαζόταν πυρετωδώς για το δεύτερο κύμα «εκσυγχρονισμού» στη δημόσια διοίκηση και απλά φρόντιζε να δημιουργήσει το κατάλληλο κλίμα και προϋποθέσεις. Από τη μια να φανεί ως πολέμιος της διαφθοράς και από την άλλη ότι ενδιαφέρεται για την καλύτερη εξυπηρέτηση του πολίτη!

Ποιος; Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ! Η κυβέρνηση που βρίσκεται στην εξουσία, σχεδόν αδιάλειπτα, τα τελευταία 20 χρόνια. Η κυβέρνηση που παρέλαβε το «κράτος της Δεξιάς», το «εξουσίασε» και το έχει θέσει με μαεστρία - και - στην υπηρεσία των μικροκομματικών της επιδιώξεων. Η κυβέρνηση, που έχει κάνει φυσικά τους περισσότερους διορισμούς «ημετέρων» και τώρα ανακαλύπτει την ακαταλληλότητα και ανεπάρκεια του προσωπικού! Η κυβέρνηση, με λίγα λόγια, που έχει φτιάξει μια κρατική μηχανή και μια δημόσια διοίκηση κατ' εικόνα και ομοίωσή της. Δε νομιμοποιείται, λοιπόν, αυτή η κυβέρνηση να εμφανίζεται ως άσπιλη και αμόλυντη, τη στιγμή που είναι ο καθοριστικός παράγοντας για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στο δημόσιο τομέα.

Ομως, για ποια μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης γίνεται λόγος και τι ακριβώς επιδιώκει η κυβέρνηση; Είναι φανερό ότι μια κυβέρνηση που είναι βουτηγμένη ως το λαιμό, με την επιβολή των νεοφιλελεύθερων και νεοταξικών επιλογών, δεν μπορεί παρά να επιχειρήσει να εκσυγχρονίσει και ισχυροποιήσει τα όπλα της. Αυτός ακριβώς είναι ο στόχος της επιχειρούμενης μεταρρύθμισης: Να δημιουργηθεί μια κρατική μηχανή αποτελεσματική, αποδοτική και γρήγορη στην υλοποίηση των αντιλαϊκών κυβερνητικών μέτρων (Βέβαια, απλόχερη βοήθεια και καθοδήγηση προσφέρουν οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί όπως ο ΟΟΣΑ και η ΕΕ, ακριβώς γιατί θέλουν να εναρμονιστεί η δημόσια διοίκηση των κρατών-μελών τους με τις επιταγές της «παγκοσμιοποίησης» και της «νέας τάξης»).

Είναι ολοφάνερο ότι μια τέτοια κρατική μηχανή δεν πρόκειται να τεθεί στην «υπηρεσία του πολίτη», όπως υποκριτικά ισχυρίζονται οι κυβερνώντες. Τα όποια δευτερεύουσας και τριτεύουσας σημασίας μέτρα προβάλλονται με τυμπανοκρουσίες (π.χ. τηλεφωνικά κέντρα πληροφοριών, αποστολή πιστοποιητικών στο σπίτι - υπηρεσίες όμως επί πληρωμή...), είναι ακριβώς για να ρίξουν στάχτη στα μάτια του κόσμου και να τον παραπλανήσουν για τους πραγματικούς στόχους τους. Μια ισχυρή κρατική μηχανή είναι πάντα ένα καλό εργαλείο στα χέρια του καπιταλιστικού καθεστώτος. Είναι αφέλεια να περιμένουν οι εργαζόμενοι ότι μπορεί να «δουλέψει» προς όφελος των δικών τους συμφερόντων.

Από αυτή την άποψη, όσο κι αν οι κυβερνώντες υψώνουν εμπόδια και δημιουργούν τεχνητή διαίρεση ανάμεσα σε εργαζόμενους του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα, είναι ανάγκη οι εργαζόμενοι συνολικά να απαντήσουν ενιαία και συσπειρωμένα στην καλά οργανωμένη και σχεδιασμένη επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι στο δημόσιο. Το κράτος, ως συνολικός κεφαλαιοκράτης, δίνει μαθήματα στους εργοδότες, ξεκινώντας από το «προσωπικό» του: Διαρκής και αιώνια λιτότητα πρώτα στους δημόσιους υπάλληλους, ελαστικοποίηση εργασιακών σχέσεων, κατάργηση του 8ωρου, «σπαστό» ωράριο, σύνδεση μισθού-αποδοτικότητας, σύστημα δεικτών αποδοτικότητας, εσωτερικοί μηχανισμοί (σώματα-κομάντος, όπως επιθεωρητές-ελεγκτές, άμεσης παρέμβασης, κ.ά.), που πειθαναγκάζουν και τρομοκρατούν, αντιδραστικοί κώδικες (υπαλληλικός, δεοντολογίας, αξιολόγησης), που δένουν χειροπόδαρα τους «απείθαρχους», κ.ο.κ.

Το ΚΚΕ είχε προειδοποιήσει τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα για την επερχόμενη αντιλαϊκή καταιγίδα και οι κομμουνιστές βρέθηκαν - και θα βρεθούν - στην πρώτη γραμμή για την απόκρουσή της. Είναι ολοφάνερο όμως ότι χρειάζεται να δημιουργηθεί ένα οργανωμένο και μαζικό Λαϊκό Μέτωπο αντίστασης και αντεπίθεσης.